1 na 100 milionów homarów „waty cukrowej” złowionych w akwarium u wybrzeży New Hampshire całych i zdrowych
Pod koniec lipca poławiacz homarów u wybrzeży New Hampshire złowił homara wielkości waty cukrowej, występującego raz na 100 milionów razy w żywych odcieniach różu, fioletu i błękitu.
Joseph Krame, 25-latek, który złowił okaz, przekazał swój rzadki połów do Seacoast Science Centre w Rye w stanie New Hampshire, gdzie homara, o którym mówi się, że jest „zdrowy i smaczny”, można teraz oglądać na wystawie publicznej, powiedziała Karen Provazza, pracownica Seacoast Science Center, w wiadomości e-mail dla Live Science.
Homary są zazwyczaj w kolorze brązowym, który pomaga im się kamuflować na dnie oceanu. Jednak homary występują również w różnych kolorach o niższych częstotliwościach, w tym pomarańczowym, niebieskim, a nawet dwukolorowyPowodem tej zmienności są mutacje genetyczne, które zmieniają chemię pigmentu, który spożywają.
Wszystkie homary pobierają czerwony pigment, zwany astaksantyną, który pochodzi z roślin i mniejszych skorupiaków, które jedzą. To właśnie ten pigment nadaje homarom uderzająco czerwone zabarwienie po ugotowaniu, a także ich naturalny, cętkowany brązowy wygląd.
Zewnętrzna część homara składa się z warstw; najpierw skóra, a następnie dwie warstwy skorupy. Po spożyciu czerwony pigment jest magazynowany w warstwie skóry. Następnie pigment przemieszcza się do dolnej skorupy, która wydaje się niebieska, ze względu na interakcje z białkami obecnymi w skorupie, które skręcają pigment. Na koniec, gdy pigment przemieszcza się do górnej skorupy, pigment wchodzi w interakcję z różnymi białkami, tworząc żółty odcień.
Powiązany: „Można zobaczyć jego wnętrzności i inne rzeczy”: Dziwny przezroczysty skorupiak z gigantycznymi oczami odkryty u wybrzeży Bahamów
Więc kiedy patrzymy na homara, w rzeczywistości patrzymy przez każdą z tych warstw – żółtą, niebieską i czerwoną – i to nadaje homarowi cętkowany brązowy wygląd. Gotowanie homara rozkłada te białka, przywracając astaksantynie jej charakterystyczny czerwony kolor.
Zróżnicowanie ubarwienia homara wynika z mutacji genetycznych, które zmieniają sposób, w jaki ten pigment oddziałuje z białkami w skorupie. Niebieskie homary mają mutację, która powoduje wytwarzanie większej ilości białek w dolnej warstwie skorupy, co powoduje wciąganie większej ilości czerwonego pigmentu ze skóry do warstwy skorupy. Mutacja ta występuje u około jednego na 2 miliony homarów.
Homary „wata cukrowa” są jeszcze rzadsze — występują z częstością około 1 na 100 milionów. Dokładne przyczyny genetyczne tego ubarwienia nie są znane, ale uważa się, że coś zakłóca normalny proces pigmentacji, umożliwiając zobaczenie większej ilości czerwonej astaksantyny przez niebieską warstwę. Rezultatem jest „mieszanka różu i fioletu na niebieskim tle przypominająca watę cukrową” – powiedział Provazza.
Oprócz DNA homara dieta może również zmieniać jego kolor. Intensywność odcieni kolorów u homarów z mutacjami, które predysponują do pewnych wariantów kolorystycznych, będzie zależeć od ich diety. Na przykład, jeśli homar jest karmiony głównie rybami przynętowymi, będzie spożywał mniej astaksantyny w porównaniu do typowej diety homara składającej się z krabów i krewetek bogatych w astaksantynę.
Dlaczego więc te odmiany kolorów homara są tak rzadkie? Po pierwsze, mutacje leżące u podstaw tych odmian będą występować w bardzo niskim tempie. Ponadto, jaskrawo ubarwione homary są mniej zdolne do ukrywania się na dnie oceanu, co sprawia, że są bardziej narażone na ataki, a tym samym zmniejsza się prawdopodobieństwo, że przeżyją wystarczająco długo, aby przekazać swoje geny.
Homar waty cukrowej, którego wiek szacuje się na 8–10 lat, spędzi reszta jego dni w Seacoast Centre w New Hampshire, bezpieczne od drapieżników i nowoangielskich letnich pieczonych homarów. Dołącza do kolejny homar waty cukrowej złowiony w listopadzie 2021 r..
Uwaga redaktora: Hannah Osborne, redaktorka działu „Planet Earth and Animals”, przyczyniła się do powstania tego artykułu.
