Marcowa oferta Netflixa robi wrażenie. Jeśli chodzi o nowe filmy, jest Panienkanowoczesne podejście do odwiecznej opowieści fantasy Dziwniejsze rzeczy gwiazda Millie Bobby Brown, Angela Bassett, Robin Wright, Nick Robinson, Ray Winstone i ziejący ogniem smok. Istnieją również starsze taryfy, takie jak 2020 Samthriller pandemiczny, o którym nikt nie słyszał, dopóki nie trafił w tym tygodniu na listę najpopularniejszych filmów serwisu Netflix.

W serwisie Netflix dostępne są również wysokiej jakości filmy, które zostały wydane przed 2020 rokiem i które warto obejrzeć jeszcze raz, jeśli widziałeś je już w poprzednich latach. Digital Trends przygotowało listę trzech niedocenianych filmów w serwisie Netflix, które warto obejrzeć w ten weekend.

Potrzebujesz więcej rekomendacji? Przeczytaj nasze przewodniki po najlepszych filmach w Hulu, najlepszych filmach w Amazon Prime Video i najlepszych filmach w HBO.

Wampiry Johna Carpentera (1998)

John Carpenter zbudował karierę na byciu niedocenianym. Oprócz Halloween, wiele jego filmów, obecnie słusznie uznawanych za klasyki, zostało zignorowanych przez krytyków i widzów, a często i jedno i drugie, w momencie ich premiery. Jednak podczas Rzecz I Wielkie kłopoty w małych Chinach nie trzeba dziś nikogo chwalić, jeden z filmów Carpentera wciąż nie zyskał takiej miłości, na jaką zasługuje: Wampiry Johna Carpentera. To mały, paskudny film klasy B ze świetną rolą główną Jamesa Woodsa, którą krytyk Gene Siskel pochwalił w momencie premiery.

W tym filmie z 1998 roku Woods wciela się w Jacka Crowa, łowcę wampirów sponsorowanego przez Watykan, którego zadaniem jest wyśledzenie gniazda wampirów w Nowym Meksyku i zabicie ich. Jednak gdy Jack i jego drużyna zabójców przybywają na miejsce, wpadają w zasadzkę starszego mistrza wampirów o imieniu Valek, który może mieć podobne powiązania z Watykanem jak Jack. Po zdziesiątkowaniu jego drużyny Jack i dwaj towarzysze, z których jeden jest świeżo upieczoną wampirzycą mającą psychiczne połączenie z Valkiem, muszą znaleźć starego wampira, zanim on ich znajdzie.

Niesamowity Spider-Man (2012)

Jest rok 2024 i wszyscy odczuwamy zmęczenie komiksami. Było ich zdecydowanie za dużo i większość z nich nie była aż tak dobra. Jest jednak jeden film, który ukazał się 12 lat temu Jest dobrze i nie ma w sobie tej zawiłej wieloświatowej bzdury: Niesamowity Spider Man. Ponowne uruchomienie Marca Webba spotkało się z uprzejmą, ale stonowaną reakcją, gdy zostało wydane po raz pierwszy, ale dzisiaj gra dobrze, między innymi ze względu na, hm, niesamowitą chemię pomiędzy współtwórcami Andrew Garfieldem w roli Spider-Mana/Petera Parkera i świeżo upieczonymi dwoma -krotna zdobywczyni Oscara Emma Stone w roli Gwen Stacy.

Znasz już tę historię: kujon, licealista Peter Parker, nabywa spektakularne moce pająka i stara się chronić swój dom w Nowym Jorku przed złoczyńcami takimi jak doktor Curtis Connors, który może przekształcić się w łuskowatego potwora Jaszczura. Po drodze Peter musi znaleźć czas na swój rozwijający się związek z Gwen, jednocześnie opiekując się swoją ciotką May, graną przez weterankę Sally Field. (I tak, naprawdę ją w tej roli bardzo lubimy). Oprócz wspaniałej historii miłosnej, Niesamowity Spider Man zawiera także całkiem przyzwoite elementy akcji, a efekt wizualny zaskakująco się utrzymuje. Za rok, który dał nam już błyskawiczną bombę Pani Weburoczo lo-fi Webba (cóż, jak na swój gatunek) wygląda coraz lepiej.

Strach (1996)

Film z 1996 roku Strach jest jak Fatalne zauroczenie, tylko z mniejszą nudą w średnim wieku i gotującymi się królikami, a za to większą ilością młodych ludzi i grungem z Seattle. Film jest kroniką rozwijającego się romansu pomiędzy niewinną nastolatką Nicole (Reese Witherspoon) a tajemniczym złym chłopcem Davidem (Mark Wahlberg), który ma problemy z panowaniem nad gniewem i wydaje się, że naprawdę nienawidzi ojca Nicole, Stevena (przyszły CSI gwiazda William Petersen). Tata też go nie lubi, zwłaszcza gdy dowiaduje się, że David odebrał Nicole dziewictwo, ma kryminalną przeszłość i chce przejąć obowiązki głowy rodziny.

Strach to prosty thriller, który dobrze trafia w dziesiątkę i daje wgląd w Witherspoona, którego talent błyszczy tutaj równie dobrze jak w przyszłych projektach, takich jak Wybór, Przejdź linięI Wielkie małe kłamstwa. Ten film, ze swoimi wyraźnymi zdjęciami i bujną, porywającą ścieżką dźwiękową, jest lepszy, niż miał prawo być, a jego zakończenie jest wprost nie do pomyślenia. zwariowane Melodie.