Fotografia architektury wnętrz to poszukiwana umiejętność; możesz go używać do tworzenia przyciągających wzrok ujęć nieruchomości, wizerunków firm, a nawet historycznych zdjęć dokumentalnych. Ale fotografowanie wnętrz to nie jest spacer po parku. Wiąże się z wieloma wyzwaniami, w tym ciasnymi przestrzeniami, słabym oświetleniem i trudnymi technikami fotografowania.

Na szczęście jestem doświadczonym fotografem wnętrz iw tym artykule podzielę się moimi sześcioma najważniejszymi wskazówkami, które zapewnią sukces, niezależnie od poziomu umiejętności. Dyskutuje:

• Najlepsze ogniskowe do architektury wnętrz
• Element wyposażenia, który koniecznie musisz posiadać
• Proste sposoby na ulepszenie swoich kompozycji
• Wiele więcej!

Więc jeśli jesteś gotowy, aby wyrównać swoje zdjęcia wnętrz, zanurzmy się od razu!

1. Zawsze używaj statywu

Kiedykolwiek fotografujesz wnętrza, absolutnie musieć używać statywu. Dzieje się tak z kilku głównych powodów:

Po pierwsze, statyw ustabilizuje ustawienie aparatu/obiektywu, co radykalnie zmniejsza możliwość drgań aparatu. Ponieważ zdjęcia wnętrz są zwykle wykonywane przy wąskich przysłonach i długich czasach otwarcia migawki, niezbędne jest trzymanie aparatu na solidnym wsporniku.

Po drugie, jeśli używasz statywu, znacznie łatwiej jest upewnić się, że aparat jest wypoziomowany. (Chociaż w dalszej części tego artykułu omówię znaczenie aparatu poziomego, jest to fundamentalna część prawie całej fotografii architektury).

Poza tym nie ma dobrego powodu nie używać statywu podczas fotografowania wnętrz. Jasne, jeśli śledzisz obiekty lub musisz stale zmieniać pozycję w locie, statyw byłby przeszkodą. Ale fotografia architektury jest powolna i celowa; ponieważ Twoim tematem są budynki, zawsze możesz liczyć na to, że będzie siedział wygodnie i nieruchomo podczas ustawiania aparatu, wybierania różnych ustawień i dostrajania kompozycji.

Zwróć uwagę, że sesje zdjęciowe we wnętrzach zwykle wiążą się z bardzo słabym wiatrem, rwącą wodą lub deszczem, więc często można uniknąć korzystania z tańszego statywu (chociaż istnieją również powody, aby zainwestować w dobry, solidny model, w tym w bezpieczeństwo sprzętu, więc upewnij się, że wybierz swój model bardzo ostrożnie!).

2. Jeśli to możliwe, używaj lampy błyskowej

Jeśli sfotografujesz pokój bez lampy błyskowej, zazwyczaj zobaczysz cienie rozproszone po pokoju (spowodowane sztucznym oświetleniem umieszczonym wzdłuż ścian i w różnych miejscach na suficie). To często nie wygląda dobrze i może być trudne w obsłudze z punktu widzenia ekspozycji, więc zachęcam do użycia odrobiny lampy błyskowej. Potrzebujesz tylko jednej lub dwóch lamp błyskowych lub lamp błyskowych, które pomogą zrównoważyć ekspozycję w całym kadrze.

Oto, co polecam:

Upewnij się, że lampy błyskowe są zamontowane na oddzielnych statywach lub stojakach (nie powinny znajdować się na aparacie!) i umieść je kilka stóp z boku i około stopy za aparatem. (Jeśli używasz dwóch lamp błyskowych, upewnij się, że są po przeciwnych stronach). Skieruj lampy błyskowe tak, aby były skierowane w stronę sufitu i nieco oddalone od fotografowanego pomieszczenia.

Ustaw lampy błyskowe ręcznie na połowę mocy (zatrzymanie poniżej pełnej mocy) i wystrzel. Biorąc pod uwagę kąt, światło z lamp błyskowych oświetli pomieszczenie pośrednio (tj. odbijając się od sufitu i ścian), a uzyskasz miękkie, równomierne światło wypełniające pomieszczenie, które fotografujesz.

Zawsze zachęcam do przejrzenia powstałego obrazu na wyświetlaczu LCD aparatu i wprowadzenia odpowiednich zmian. Uważaj na dziwne cienie, zbyt jasne ściany, ciemne kąty i odbicia błysku w oknach i innych szklanych przedmiotach.

3. Podczas fotografowania całych pomieszczeń nie idź zbyt szeroko

Kiedy po raz pierwszy zacząłem robić zdjęcia wnętrz architektonicznych, korzystałem z najszerszego kąta obiektywu, jaki mogłem dostać. Myślałem, że dzięki ultraszerokiemu obiektywowi uda mi się uzyskać więcej miejsca w kadrze – ale chociaż technicznie miałem rację, więcej nie zawsze znaczy lepiej. Szybko zauważyłem dużą dystorsję w kierunku krawędzi kadru, zwłaszcza w mniejszych pomieszczeniach, i stwierdziłem, że ultraszerokie ogniskowe (tj. 14 mm) sprawiają, że boki kadru wyglądają na dziwnie rozciągnięte i odbiegające od płaszczyzny poziomej, nawet po korekcie w postprodukcji.

Eksperymentowałem więc z różnymi ogniskowymi i stwierdziłem, że efektywna ogniskowa między 21 mm a 28 mm zapewnia bardzo dobrą równowagę; przy 25 mm uzyskujesz ograniczone zniekształcenia I wystarczająco szeroki kadr, aby uchwycić charakter i obecność sceny.

Jedną z opcji jest chwycenie stałoogniskowego 24 mm, co może być bardzo opłacalne, gdy dopiero zaczynasz (większość producentów oferuje wysokiej jakości obiektyw 24 mm za niską cenę). Ewentualnie możesz zainwestować w obiektyw zmiennoogniskowy 24-70 mm – tak, będzie to kosztować znacznie więcej, ale zapewni dodatkową elastyczność, a nawet pozwoli uchwycić ładne detale w zakresie 50-70 mm. Jeśli wolisz szerszą perspektywę, zamiast tego możesz spojrzeć na zoom 16-35 mm.

Nawiasem mówiąc, jeśli jesteś w sytuacji, w której 21 mm nie uchwyci wystarczającej ilości sceny, panorama jest zawsze opcją. A propos:

4. Wypróbuj panoramy, aby uzyskać bardzo szerokie ujęcia

Panoramy to świetny sposób na uchwycenie całego pokoju, zwłaszcza jeśli używasz dłuższego obiektywu lub masz do czynienia z ciasnym wnętrzem. Ale jak możesz go stworzyć?

Zacznij od ustawienia aparatu pionowo na statywie. Wielu fotografów uważa, że ​​panoramy najlepiej wykonywać w poziomie, ale orientacja pionowa da wyższy obraz.

Następnie postaraj się obrócić aparat podczas robienia serii zdjęć. Określ z wyprzedzeniem punkt początkowy i końcowy i upewnij się, że kompozycje często się pokrywają. Korzystanie ze statywu jest niezbędne i ważne jest, aby obracać aparat na idealnie równej płaszczyźnie poziomej – z punktem obrotu mniej więcej w miejscu, w którym obiektyw styka się z aparatem). Zwróć uwagę, że jeśli punkt obrotu znajduje się zbyt daleko do przodu (np. gdzieś na obiektywie) lub zbyt daleko do tyłu (np. na korpusie aparatu), panorama będzie wyglądać na zniekształconą.

Na poniższym zdjęciu punkt obrotu znajdował się na korpusie aparatu, który znajduje się za idealnym miejscem. W rezultacie strzał ma dziwny rodzaj wypukłego zniekształcenia:

5. W miarę możliwości staraj się strzelać tylko do jednej lub dwóch ścian

Początkujący fotografowie zajmujący się architekturą wnętrz czasami próbują zmieścić w kadrze zbyt wiele, włączając trzy, a nawet cztery ściany – ale przy takim podejściu ujęcie często będzie wyglądać dość niezręcznie (jeśli nie będziesz bardzo ostrożny z kompozycją, to Jest).

Zamiast tego wybierz jedno- lub dwuścianowe ujęcie, które da widzowi najbardziej geometrycznie przyjemny obraz:

Ujęcie pokazane powyżej to ogólna scena z dwoma ścianami, w których ściany stykają się pod standardowym kątem 90 stopni. Ładnie wygląda, prawda? Cóż, zrobiłem też drugie ujęcie, w którym cofnąłem się o kilka stóp, aby celowo uwzględnić trzecią ścianę na lewej krawędzi kadru:

Nie wiem jak dla Was, ale dla mnie trzecia ściana sprawia, że ​​zdjęcie wygląda kompozycyjnie niezręcznie i dezorientująco. Zdecydowanie wolę wersję dwuścienną i zalecam zwrócenie szczególnej uwagi na liczbę ścian, które umieszczasz na swoich zdjęciach.

To powiedziawszy, włączenie trzech ścian w ujęciu jest czasem w porządku, pod warunkiem, że wszystko jest geometrycznie wyrównane:

6. Upewnij się, że aparat jest idealnie wypoziomowany

Na koniec – ale zdecydowanie nie mniej ważny – powinieneś pracować tak ciężko, jak to możliwe, aby upewnić się, że aparat nie jest przechylony w górę, w dół, w lewo lub w prawo podczas fotografowania. Nawet najmniejsze przechylenie będzie wymagało oczyszczenia postprodukcji, a podczas tego procesu stracisz piksele.

Oto przykład tego, o czym mówię:

Widzisz, jak pochylone są okna? Wychylają się na zewnątrz, co jest oznaką zniekształcenia perspektywy. Oczywiście nie jest to dokładne przedstawienie pokoju; zamiast tego jest to wynik pochylenia aparatu tak bardzo lekko w dół.

Ale kiedy już uzyskamy ładny i równy aparat, oto wynik:

Jak widać, trzymanie aparatu w poziomie sprawia, że ogromny różnica. Na szczęście istnieje kilka sposobów, które pomogą Ci idealnie wyprostować aparat podczas komponowania zdjęć. Większość aparatów ma wbudowaną poziomicę (po włączeniu wbudowanej poziomicy, gdy spojrzysz w wizjer, zobaczysz linie na matówce, które przechylają się, gdy aparat się przechyla). Jeśli nie jesteś pewien, czy Twój aparat ma taką opcję, zajrzyj do instrukcji obsługi lub trochę pogoogluj.

Możesz także użyć poziomicy, która wsuwa się na gorącą stopkę aparatu. (Kiedy mały bąbelek jest wyśrodkowany, oznacza to, że aparat jest wypoziomowany.) Możesz kupić jedną z tych niwelatorów w prawie każdym sklepie fotograficznym za zaledwie kilka dolców i jest to moje preferowane rozwiązanie, ponieważ jest bardziej dokładne niż wbudowane- na poziomie kamery).

Wskazówki dotyczące fotografii architektury wnętrz: ostatnie słowa

Fotografowanie wnętrz często wiąże się z trudnościami, a opanowanie fotografii wnętrz nie zawsze jest łatwe.

Jednak dzięki wskazówkom, które udostępniłem powyżej, oraz odrobinie praktyki, w mgnieniu oka będziesz robić wspaniałe zdjęcia! Pamiętaj tylko, że nigdy nie powinieneś spieszyć się ze swoimi zdjęciami. Jedną z największych zalet fotografii architektury jest to, że fotografowany obiekt nigdy się nie poruszy, więc masz czas, aby naprawdę zwolnić i celowo udoskonalić każde ujęcie.

Teraz do ciebie:

Z których wskazówek zamierzasz skorzystać w pierwszej kolejności? Czy masz jakieś dodatkowe porady dotyczące robienia zachwycających zdjęć wnętrz? Podziel się swoimi przemyśleniami w komentarzach poniżej!