30 lat po premierze, skazani na Shawshank zyskało tylko na reputacji, ale ma kilka problemów, które często są pomijane. Adaptacja Stephena Kinga Franka Darabonta była nominowana do siedmiu Oscarów. Ten sukces pomógł mu odzyskać reputację po rozczarowującym okresie w kasie biletowej. skazani na Shawshank musiał konkurować z obydwoma Forrest Gump I Pulp Fiction, więc trochę czasu zajęło widzom, aby w końcu docenić jakość filmu. Dekady później, skazani na Shawshank jest bardziej popularny niż kiedykolwiek.

Chociaż skazani na Shawshank zyskał błyskotliwą reputację, ale po bliższym przyjrzeniu się wychodzą na jaw pewne kwestie. Chociaż żadna z tych kwestii nie jest na tyle istotna, aby odciągać uwagę od jakości historii i występów, każdy prawdziwy fan skazani na Shawshank przynajmniej powinieneś je rozważyć. Jednym z powodów, dla których skazani na Shawshank udało się zachować tak oddaną bazę fanów, że trafia w sedno ludzkiego ducha. Jednak to intensywne emocjonalne połączenie jest dokładnie tym, co oślepia niektórych ludzi na bardziej wątpliwe elementy filmu.

7 Skazani na Shawshank mogli wziąć więcej z powieści Stephena Kinga

Król pisze różne zakończenia dla niektórych kluczowych postaci

Było mnóstwo adaptacji filmowych Stephena Kinga, w tym kilka prawdziwych klasyków i szereg zapomnianych bubli. Niewielu autorów było tak gorączkowo podziwianych przez decydentów w Hollywood, nawet jeśli filmy Kinga niekoniecznie są pewnymi zwycięzcami. skazani na Shawshank jest prawdopodobnie najlepszym filmem na podstawie jego bogatego dorobku, zaraz obok Lśnienie, TO I Pozostań przy mnie. Nie oznacza to jednak, że adaptacja nie mogłaby być jeszcze lepsza, ponieważ zaszło kilka kluczowych zmian.

Scenariusz Franka Darabonta pozwala sobie na pewne odstępstwa od powieści Stephena Kinga. Niektóre z Skazani na Shawshank OdkupienieOdstępstwa od książki wzmacniają narrację. Na przykład dramatyczny los Brooksa lepiej podkreśla filmowy punkt widzenia na temat instytucjonalizacji niż wersja z książki, w której umiera w domu opieki. Inne postacie mogłyby zostać ulepszone, gdyby Darabont trzymał się książki trochę bardziej. W książce dyrektor Norton może zrezygnować, ale nie trafia do więzienia. Podkreśla to podwójne standardy systemu wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych i fakt, że wpływowi mężczyźni są często chronieni przed konsekwencjami swoich działań.

6 Skazani na Shawshank cieszą się większą popularnością wśród widzów niż krytyków

Widzowie mogą przeceniać Skazanych na Shawshank

skazani na Shawshank znajduje się na szczycie listy 250 najlepszych filmów wszech czasów według IMDBco tylko pokazuje, jak trwały wpływ na widzów wywarł film w ciągu ostatnich 30 lat. Lista IMDB wykorzystuje oceny widzów, ale krytycy nie są tak jednomyślnie zachwyceni skazani na ShawshankRotten Tomatoes, Sight & Sound, AFI i wiele innych szanowanych instytucji kulturalnych często publikuje własne rankingi filmów, które biorą pod uwagę opinie krytyków i filmowców. skazani na Shawshank Nigdy nie plasuje się zbyt wysoko na żadnej z tych list.

Rozumieć skazani na ShawshankAby uniknąć wypaczonego postrzegania, wystarczy spojrzeć na różnicę między wynikiem 98% w rankingu Rotten Tomatoes i wynikiem 89% w rankingu krytyków. Nadal jest to imponujące, ale nierzadko zdarza się, że filmy uzyskują wynik 100%, a skazani na Shawshank nie ma go nigdzie na liście 300 najlepszych filmów wszech czasów. skazani na Shawshank jest często podziwiany za swoją emocjonalnie intensywną historię, ale niektórzy krytycy uważają ją za zbyt sentymentalną i niepotrzebnie sentymentalną.

5 Postacie są moralnie proste

Wszyscy w Shawshank są w 100% dobrzy lub w 100% źli

Gdy tylko pozbyto się Boggsa, każdy więzień Shawshank został przedstawiony jako święty w szarym kombinezonie. Nawet Red, który otwarcie przyznaje się do winy za morderstwo, jest słodkim i hojnym człowiekiem. Pozostali więźniowie łączą się z niezwykłym poczuciem koleżeństwa, a nie ma żadnych więziennych bójek, zamieszek ani rasowo podzielonych gangów, które są powszechne w podobnych filmach. Cały konflikt pochodzi od ludzi u władzy, mianowicie naczelnika Nortona i kapitana Hadleya. Aby kontrastować ze szlachetnymi i cnotliwymi cechami więźniów, strażnicy są karykaturalnie źli.

Obsada postaci w skazani na Shawshank są podzielone wzdłuż wyraźnych linii na dobro i zło. To uproszczone podejście pozbawia historię wszelkich potencjalnych niuansów moralnych. Andy Dufresne uczy współwięźniów, jak uwolnić swoje dusze poprzez muzykę i literaturę, a jego ucieczka jest zwieńczona rozłożeniem przez niego ramion w pozycji, która prawdopodobnie miała przywołać Jezusa na krzyżu. Zamiast opowieści o dobrych więźniach i złych strażnikach, skazani na Shawshank mogłoby być ciekawsze, gdyby pokazywało mniejszą różnicę między dwoma obozami. Jedyną rzeczą dzielącą mężczyzn byłaby strona barów, po której się znajdują.

4 Głęboko zakorzenione problemy instytucjonalne są nadmiernie uproszczone

Jest więcej mężczyzn takich jak Warden Norton

Oprócz osłabiania moralności postaci, skazani na Shawshank oferuje uproszczony pogląd na więzienia i wymiar sprawiedliwości w sprawach karnych w ogóle. To historia Andy’ego, więc logiczne jest, że jego ucieczka jest momentem wielkiego triumfu, ale film prosi widzów, aby wygodnie ignorowali pozostawionych mężczyzn w systemie zaprojektowanym tak, aby ich uciskać. skazani na Shawshank pokazuje koszmar życia więziennego, ale nie podejmuje się bezpośredniego tematu ani nie proponuje niczego bardziej radykalnego niż wyzwolenie jednostki i chwilowe zwycięstwa.

skazani na Shawshank nie jest oparta na prawdziwej historii i są momenty, które całkowicie ignorują złożoność i bałagan prawdziwego życia. Podobnie jak zniszczenie Gwiazdy Śmierci obala całe Imperium Galaktyczne, śmierć Naczelnika Nortona ma symbolizować koniec jego okrutnych praktyk. Problem polega na tym, że Norton nie jest jakimś pojedynczym oszustem, jest jedynie objawem wad systemu penitencjarnego. Różnica między Nortonem a niezliczonymi innymi naczelnikami więziennymi, którym wolno wykorzystywać więźniów do darmowej pracy, polega na tym, że on zbiera z góry.

3 Narracja Morgana Freemana nie wnosi zbyt wiele do tematu

Red ma piękny sposób na słowa, ale wiele jego cytatów jest zbędnych

Morgan Freeman wnosi do filmu mnóstwo stylu i osobowości. skazani na Shawshanki pozostaje jedną z jego najbardziej kultowych ról 30 lat później. Freeman gra Reda, więźnia odsiadującego dożywocie za morderstwo, który opowiada historię Andy’ego. Ta narracja dostarcza wielu skazani na Shawshanknajlepsze cytaty, ale rzadko kiedy drapie pod powierzchnią akcji, która pojawia się na ekranie. Red gra rolę poety, który wkłada słowa w skrajne emocje w Skazani na Shawshank. Ciepły i kojący głos Freemana sprawia, że ​​jego cytaty wyróżniają się jeszcze bardziej, ale wiele z nich jest niepotrzebnych.

Jedną z najbardziej podstawowych zasad pisania scenariuszy jest to, że lepiej pokazać coś widzom, niż im coś powiedzieć. Nadmierne poleganie na narracji jest często postrzegane jako podpora właśnie z tego powodu. Red kilkakrotnie stwierdza, że ​​obawia się, że staje się instytucjonalizowany jak Crooks, ale o wiele bardziej wymowne jest to, że oferuje tylko łagodne puknięcie w harmonijkę, niepewny, jak pozwolić sobie na wolność. Red jest pozycjonowany jako jedyny człowiek, który ma wgląd w milczącego i tajemniczego Andy’ego Dufrene’a, ale jego narracja nie przekazuje zbyt wiele z tego wglądu.

2 Zwolnienie warunkowe Reda wydaje się nieco nieprawdopodobne

Uzasadnienie decyzji komisji ds. zwolnień warunkowych jest otwarte na interpretację

Red ma trzy rozprawy dotyczące zwolnienia warunkowego Skazani na Shawshank, każde z dziesięcioma przerwami. W pierwszych dwóch przypadkach powtarza to samo wyuczone przemówienie słowo w słowo, o tym, że uważa się za w pełni zrehabilitowanego i niebędącego już zagrożeniem dla społeczeństwa. Po ucieczce Andy’ego zmienia taktykę i mówi prosto z serca. Jego płomienna mowa zapewnia mu wolność, ale rozumowanie stojące za tą decyzją jest nieco niejasne. Co najmniej istnieje wiele różnych interpretacji, dlaczego komisja ds. zwolnień warunkowych przychyliła się tym razem do jego prośby.

Możliwe, że komisja ds. zwolnień warunkowych uznała, że ​​Red stracił wszelką nadzieję i zaniechał szczerych działań, co czyniło go bezpieczną szansą na powrót do społeczeństwa. Bardziej pesymistyczne podejście mogłoby sugerować, że wydanie Reda jest o wiele bardziej przypadkowe. Może to wynikać z jego wieku lub faktu, że decyzje komisji ds. zwolnień warunkowych są arbitralnymi rzutami monetą. Tak czy inaczej, trudno zignorować ukryty nurt wściekłości i nihilizmu w przemówieniu Reda. skazani na Shawshank pokazuje głównie, że system więziennictwa chce, aby więźniowie siedzieli cicho i nie wychylali się, więc buntownicza mowa Reda może być powodem do niepokoju.

1 Zakończenie wymaga dużo szczęścia

To cud, że Red dotarł do Meksyku

Zakończenie skazani na Shawshank dostarcza piękny moment katharsis, gdy Andy i Red spotykają się poza murami więzienia, mając obok siebie pozornie nieskończoną przestrzeń Oceanu Spokojnego, która symbolizuje ich nowy początek. Jednak historia pędzi przez podróż Reda z Maine do Meksyku. Andy wysyła go w dziwną odyseję, która obejmuje pocztówkę, jakiś zakopany skarb i wspomnienie miasta, o którym rozmawiali kiedyś podczas dwóch dekad spędzonych razem w Shawshank. To niezwykłe, że Redowi w ogóle udało się dotrzeć na plażę.

Można argumentować, że nieprawdopodobna podróż Reda nigdy nie miała miejsca. Dla niego ważniejsze jest wierzyć w ideę, którą reprezentuje Andy, że świetlana przyszłość jest w zasięgu ręki, jeśli tylko wyciągnie rękę i chwyci ją obiema rękami. Red dużo mówi o nadziei w swoim monologu końcowym. Być może to nadzieja na zobaczenie Andy’ego na plaży w Meksyku powstrzymuje go przed tym samym losem, co Brooks. Andy mówi wcześniej w skazani na Shawshank że są pewne rzeczy, których nie można odebrać człowiekowi. Dla Reda jest to marzenie o prawdziwej wolności, w każdym tego słowa znaczeniu.

skazani na Shawshank

Tim Robbins i Morgan Freeman grają główne role w adaptacji noweli Stephena Kinga Rita Hayworth i Skazani na Shawshank autorstwa Franka Darabonta z 1994 roku. Po skazaniu na dożywocie za domniemane morderstwo żony, Andy Dufresne z Robbinsa poznaje wartość nadziei, wytrwałości i prawdziwej przyjaźni, zaprzyjaźniając się z dobrodusznymi przestępcami, takimi jak „Red” Redding z Freeman, i wykorzystując swój spryt, by ujawnić tajne zbrodnie okrutnego naczelnika więzienia, Samuela Nortona, granego przez Boba Guntona.

Dyrektor

Frank Darabont

Data wydania

14 października 1994

Studio(a)

Zdjęcia Columbia

Rzucać

Tim Robbins, Morgan Freeman, Bob Gunton, William Sadler, Clancy Brown, Gil Bellows, Mark Rolston, James Whitmore

Czas wykonania

142 minuty

Budżet

25 milionów dolarów

Zwiększać