Szkoła podstawowa Abbotta

Instytut Franklina

Sezon 2

Odcinek 22

Ocena redaktora

5 gwiazdek

*****

Zdjęcie: ABC/Gilles Mingasson/ABC

Nasi ukochani Janine i Gregory powolny płomień prawie zapłonęli pełnym płomieniem, zanim wybrali zupełnie inną trasę. Nie jest łatwo nauczyć się, jak poruszać się po świecie dorosłych, osiedlić się w bardziej dojrzałych tożsamościach i podążać za głosem serca w tym samym czasie, więc egoizm to nazwa gry w tym momencie naszego życia — a przynajmniej tak mi się wydaje. mówiłem sobie. (Czuję się potwierdzony, że Janine i Ava się zgadzają.) Dojście Janine do tego wniosku zajmuje chwilę, ale wierzę, że to tylko „kontynuacja” w historii Janine i Gregory’ego, a nie zakończenie. (Nazwij mnie beznadziejnym romantykiem, jeśli chcesz!)

W tym sezonie Janine zrobiła ogromne postępy w rozwoju osobistym, który był jej celem od samego początku, kiedy jej zerwanie z Tariqem było jeszcze świeże (jej nowa rola się opłaca!), a my widzieliśmy jej krok aż po talerz w niektórych trudnych sytuacjach. Nawiązała nowe przyjaźnie poza pracą, związała się z siostrą w sposób, jakiego nigdy wcześniej nie miała, wyznaczyła granicę z matką i umawiała się z kimś nowym. W szczególności jej związek z Maurice’em wydawał się dużym ćwiczeniem z odpowiedzialności. W tej chwili Janine poczuła, że ​​zerwanie z Maurice’em było szlachetne i dojrzałe; posadzenie go w jego ulubionej restauracji z grillem i powiedzenie mu, że pocałowała jego najlepszego przyjaciela przed zerwaniem z nim przed tym najlepszym przyjacielem (z którym nawet nie chciała się umawiać) wydawało się dorosłą rzeczą. Cóż, z perspektywy czasu jest 20/20, a kiedy Janine wpada na Maurice’a, gdy szkoła jest w drodze na nocną wycieczkę do Instytutu Franklina, jest zmuszona do głębokiej refleksji nad tym, ile jeszcze musi się rozwijać.

Dzięki psotom Avy Janine i Gregory dobierają się w pary na wycieczkę w teren i oboje są podekscytowani swoim pierwszym noclegiem. Flirt stał się niezaprzeczalnie jawny; chichoczą podczas rozmowy z ekipą filmową, a Gregory przyznaje się do oglądania Noc w muzeum ponieważ ogląda wszystkie jej rekomendacje. To wszystko jest urocze i niewinne, a Janine jest praktycznie odurzona słodyczą, kiedy wpada na Maurice’a, czekając, aż jej dzieci wejdą do autobusu. Idzie przeprosić za zerwanie z nim w Bone Town, a on nazywa ją samolubną. Oskarżenie ją niepokoi, a Janine musi ponownie ocenić sytuację. Kiedy dociera do niej, że skrzywdziła Maurice’a, obiecuje sobie, że zajrzy głęboko w swoją duszę, zanim nieświadomie skrzywdzi kogoś innego.

Gregory natychmiast wyczuwa zmianę w zachowaniu Janine i brak żartobliwości, gdy tylko przybywają do Instytutu Franklina, ale robi wszystko, aby spróbować wywołać u niej uśmiech. Nic nie działa, a kiedy mówi jej o możliwości letniej pracy ze swoim tatą w Baltimore, dając do zrozumienia, że ​​ma nadzieję, że będzie chciała, żeby został, aby mogli spędzać czas, jest zdenerwowana i niezręczna. Zwraca się więc do Jacoba, osoby, z którą rozmawiał najbardziej otwarcie o swoich uczuciach do Janine. Ujawnia, że ​​on i Janine całowali się na konwencji, a Jacob namawia go, by w końcu powiedział, co do niej czuje, nawet jeśli nie ma odwrotu, ponieważ „po drugiej stronie może być wiele dobrych rzeczy”.

Obawy Janine, że może być zbyt samolubna, pogłębiają się, im dłużej zostają w muzeum. Gregory pyta, czy mogą odbyć rozmowę na boku, a ona unika go, przenosząc całą klasę do pokoju Galaxy, w którym śpi Barbara. Barbara, która przez cały odcinek zachowywała się podejrzanie, wybrała odosobniony pokój Galaxy, aby móc spać ze swoim aparatem CPAP. Zawstydzona dużym nakryciem głowy, stara się być jak najbardziej dyskretna, ale przeraża ucznia, którego głowa jest wypełniona obrazami inwazji obcych dzięki uprzejmości jego dyrektora. Ava wykorzystała naukową wycieczkę terenową jako okazję do podzielenia się swoimi teoriami na temat głębi wszechświata i prawdziwej możliwości nawiązania kontaktu z istotami pozaziemskimi. Jedna z uczennic była tak zainspirowana, że ​​naszkicowała swój pomysł na humanoidalnego kosmitę wraz z urządzeniem do oddychania, który tak się składa, że ​​wygląda jak Barbara.

Tuż przed tym, jak biedny student rozpoczyna zamieszanie w całym muzeum, widząc Barbarę, Gregory’emu udaje się odciągnąć Janine na bok, aby bezpośrednio skonfrontować ją z tym, co się między nimi dzieje, w końcu wyznając swoje uczucia. Janine nie ma czasu na reakcję, gdy przestraszona uczennica widzi Barbarę i krzyczy „OBCY!” i budzi wszystkich uczniów, którzy zaczynają biegać w szale, gdy widzą Barbarę z jej aparatem CPAP odzwierciedlającym obraz na szkicu. Nauczyciele rozdzielają się, by zebrać uczniów biegających po całym muzeum, a Gregory i Janine przeszukują ogromne, anatomicznie poprawne model serca dla zbuntowanych dzieciaków.

Nie ma możliwości, aby Janine nie mogła wyrazić swoich uczuć, będąc w dosłownym sercu, więc wyrzuca z siebie: „Ja też cię lubię”. Po raz pierwszy są ze sobą otwarci i całkowicie wolni, rozmawiając o tym, jak bardzo się polubili od pierwszego dnia, w którym przybył do Abbott, oraz o wielu przeszkodach i związkach pobocznych, które miały miejsce od tego czasu. Ale to nie wystarczy. W swojej najbardziej bezbronnej sytuacji Janine mówi, że jej rozmowa z Maurice’em nie zmieniła tego, co czuje do Gregory’ego, ale zmieniła to, co myśli o sobie. Poza tym wie, że jej uczucia do Gregory’ego są prawdziwe i intensywne — każdy związek między nimi byłby czymś wyjątkowym. Jednak Gregory stał się jej bliskim przyjacielem i ogromną częścią jej systemu wsparcia, którego nie jest gotowa stracić. W tym momencie swojego życia nie chce ryzykować tej przyjaźni ani zranić kogoś, na kim bardzo jej zależy, ponieważ sama musi dorosnąć.

Gregory nie chce usłyszeć takiej odpowiedzi i nie wydaje mi się, żeby była to nawet odpowiedź, którą chciała dać Janine, ale taka jest prawda. Gregory rozumie, że tak będzie najlepiej i wracają do swoich uczniów. Jacob pociesza przyjaciela długim braterskim uściskiem, zanim wszyscy nauczyciele rozejdą się do swoich kątów w muzeum. Janine mówi ekipie filmowej, że jej zdaniem podjęła najlepszą decyzję w tym momencie swojego życia i że nie jest gotowa na Gregory’ego, którego uważa za największego. Chciałem sięgnąć do ekranu, potrząsnąć nią i powiedzieć jej, że zasługuje na najlepsze, ale nadszedł czas, aby Janine nauczyła się tego sama. Gregory, rezydent Abbott zajmujący się kształtowaniem krajobrazu, nepo baby, również nie ma nic przeciwko temu, jak sprawy się potoczyły. Jest zadowolony z wyniku, nawet jeśli nie było to to, czego chciał, ponieważ „czas zasadzić coś nowego”.

• Melissa szkoliła przewodnika po muzeum była świetna nie tylko dlatego, że uważałem przewodnik za irytującego, ale także dlatego, że tak wiele dowiedziałem się o Filadelfii! Nie miałem pojęcia, że ​​Filadelfia miała pierwszy szpital w Ameryce ani że kiedyś była stolicą (prawdopodobnie powinienem był wiedzieć to drugie, ale wychowałem się w amerykańskich szkołach publicznych).

• Reakcja Jacoba na wieść o pocałunku Janine i Grega była perfekcyjna. Mniej więcej tak wyglądałem, obserwując ich w sercu, gdy wyznawali swoje uczucia. Poza tym jego piżama doprowadziła mnie do łez.

• To takie słodko-gorzkie zakończenie tego sezonu Abbotta; to była jedna z moich ulubionych rzeczy, na które czekam każdego tygodnia i świetnie się bawiłem oglądając razem z wami wszystkimi. Oto sezon trzeci, który nadchodzi szybko!

I na koniec moje ulubione wiersze:

• Jacob: „Wszyscy, których lubię, wiedzą o tym. Zach i Diego Luna widzieli moje tweety.

• Melissa, po tym jak przewodnik powiedział, że jest wolontariuszką: „I jesteś warta każdego grosza, który ci płacą, kochanie”.

• Jacob: „Wiesz, Nocny Jakubie, on ma w sobie tego psa”.

• Barbara: „Naganianie to akt, który najlepiej wykonywać po cichu”.

• Pan Johnson, nieprzekonany, że Gregory i jego ojciec nie są w FBI: „Prawdopodobnie spiskują, jak zamordować innego przywódcę czarnej społeczności. COINTELPRO zabił Teenę Marie.

• Jacob, zanim wyjdzie na kolację z Janine i Gregorym: „Nie martw się, w każdym miejscu w arkuszu kalkulacyjnym mojej lokalnej restauracji jest coś, co kochasz: woda”.

• Pan Johnson, kiedy Janine pyta go o imię: „Kiedy dziś wieczorem wrócisz do domu, spójrz w niebo. To jest zapisane w gwiazdach”.