Abdul „Duke” Fakir, jeden z oryginalnych członków pionierskiej grupy wokalno-popowej z lat 60. The Four Seasons, zmarł w poniedziałek z powodu niewydolności serca, według jego rodziny. Miał 88 lat.

„Nasze serca są ciężkie, ponieważ opłakujemy stratę pioniera, ikony i legendy muzyki, który przez 70 lat swojej kariery muzycznej dotknął życia tak wielu osób” – powiedziała rodzina w oświadczeniu dla Detroit Wolna Prasa.

„Jako ostatni żyjący członek-założyciel kultowej grupy muzycznej Four Tops, znajdujemy ukojenie w dziedzictwie Duke’a, które trwa w jego muzyce przez pokolenia”.

Fakir był pierwszym tenorem w zespole Motown, który nagrał cały katalog hitów, w tym „I Can’t Help Myself (Sugar Pie Honey Bunch)” (1965) i „Reach Out, I’ll Be There” (1966), które dotarły do ​​pierwszego miejsca na listach przebojów.

Pochodzący z Detroit artysta został w 1990 roku wprowadzony do Rock & Roll Hall of Fame.

Pierwotny skład zespołu pozostał nienaruszony aż do śmierci pozostałych trzech członków — Lawrence’a Paytona, Renaldo „Obiego” Bensona i Leviego Stubbsa — odpowiednio w 1997, 2005 i 2008 roku na raka.

Fakir kontynuował trasę koncertową i nagrywał nową muzykę, w razie potrzeby pozyskując nowych członków. Pozostał w trasie do końca 2023 r., zanim oficjalnie przeszedł na emeryturę w tym roku.

Urodzony w Detroit w 1935 roku, Fakir był uczniem szkoły średniej, gdy wraz ze swoim kolegą ze szkoły Stubbsem poznali Bensona i Paytona, którzy uczęszczali do innej szkoły, na imprezie. Czwórka zdała sobie sprawę, że mogą połączyć swoje indywidualne style i brzmienia — Stubbs jako wokalista prowadzący, Benson jako basista — jako kwartet i zadebiutowali w 1954 roku jako Four Aims.

Fakir powiedział blogowi muzycznemu w 2016 r., że czwórka znała się jako muzycy na lokalnej scenie, ponieważ każdy z nich śpiewał z różnymi grupami w mieście. Jednak zderzenie na tej „rodzaju burżuazyjnej” imprezie w 1953 r. wywołało iskrę czegoś magicznego.

„Powiedzieliśmy Leviemu, żeby po prostu wybrał piosenkę i zaśpiewał główną” – wspominał. „Po prostu go wspieraliśmy. Cóż, kiedy zaczął, wszyscy wpadliśmy na siebie, jakbyśmy ćwiczyli piosenkę przez miesiące! Nasze połączenie było niesamowite. Po prostu patrzyliśmy na siebie, kiedy śpiewaliśmy, i zaraz potem powiedzieliśmy: 'Człowieku, to jest grupa! To jest grupa!’”

Chociaż skład został ustalony, nazwa nie przetrwała i w 1964 roku Four Tops podpisało kontrakt z Motown Records z legendarnym dyrektorem wytwórni Berrym Gordym. Pierwszy singiel grupy, „I Can’t Help Myself (Sugar Pie Honey Bunch)”, został wydany w następnym roku.

„Duke był pierwszym tenorem — gładki, wytworny i zawsze ostry” — powiedział Gordy w oświadczeniu dla Associated Press. „Przez 70 lat podtrzymywał nienaruszone niezwykłe dziedzictwo Four Tops”.

Kiedy Motown przeniosło się do Los Angeles, Four Tops pozostali w Detroit, uparcie wierni swojemu terytorium.

„Zawsze kochałem Detroit” – powiedział Fakir Wiadomości z Detroit w 2022 r. „Nie myślę o tym negatywnie, co by się stało, gdybyśmy nie zostali w Detroit. Wiem, co się stało, ponieważ byliśmy w Detroit, że zachowaliśmy naszą jedność i to się opłaciło przez lata i lata, i lata, ciesząc się dokładnie tym, co robiliśmy”.

Pedro Becerra/Redferns

W latach 1964–1967 zespół Four Tops zaliczył 11 przebojów, które znalazły się w pierwszej dwudziestce, w tym „Baby I Need Your Loving”, „Standing in the Shadows of Love”, „Bernadette” i „Just Ask the Lonely”. W następnej dekadzie zespół cieszył się ogromnym powodzeniem, a dwa jego przeboje znalazły się w pierwszej dziesiątce list przebojów: „Keeper of the Castle” i „Ain’t No Woman (Like the One I’ve Got)”.

W latach 80. ich wpływy zmalały, a grupie udało się nagrać tylko jeden ostatni hit, który znalazł się w pierwszej dwudziestce, „When She Was My Girl”.

W przedmowie do swoich wspomnień z 2022 r. czytamy: Będę tam: Moje życie z czterema szczytamiFakir zauważył: „Większość grup śpiewających nie trwała razem całe życie, ale The Four Tops tak. Dopiero gdy Lawrence Payton, Obie Benson i Levi Stubbs zaśpiewali swoje ostatnie nuty, zmieniliśmy skład.

„Teraz jestem ostatnią żyjącą osobą z Top, która może opowiedzieć naszą historię i zadałam sobie pytanie: „dlaczego ja?” i „co trzymało nas razem tak długo?”

„Moim zdaniem większość z tego była poza naszą kontrolą” – kontynuował. „Coś większego było w grze od samego początku. W połowie XX wieku światy się zderzały, czasy się zmieniały, a ludzie byli gotowi na przesłanie miłości i jedności – i mogli je otrzymać z muzyki”.

Fakira przeżyła żona Piper Fakir, z którą przeżył 50 lat; siostra Elena Braceful; sześcioro dzieci; 13 wnuków; i dziewięcioro prawnuków. Inne dziecko, Kai Ayne Fakir, zmarło w 2001 r., według New York Times.