Z raportu wynika, że ​​świat musi trzymać się celu, jakim jest ograniczenie ocieplenia klimatu do 1,5°C, aby uniknąć katastrofalnego topnienia pokryw lodowych i lodowców.

Międzynarodowa Inicjatywa Klimatyczna Kriosfery (ICCI), grupa naukowców badających pokryte lodem części świata, ostrzega, że ​​wzrost temperatury o 2°C spowodowałby likwidację większości lodowców tropikalnych i na średnich szerokościach geograficznych oraz zapoczątkował długotrwałe topnienie Grenlandii i pokrywy lodowe Antarktyki, powodujące podniesienie poziomu morza o 12 do 20 metrów.

W Porozumieniu paryskim z 2015 r. wszystkie kraje zobowiązały się do utrzymania średniej temperatury na świecie „znacznie poniżej 2°C” w stosunku do poziomu przedindustrialnego i „kontynuowania wysiłków”, aby ograniczyć ją do 1,5°C. Nasza wciąż rosnąca emisja gazów cieplarnianych spowodowała już ocieplenie o prawie 1,2°C i jest na dobrej drodze do przekroczenia 3°C.

Ponad 350 naukowców zajmujących się kriosferą podpisało list otwarty wzywający kraje do zobowiązania się do przestrzegania limitu 1,5°C podczas nadchodzącego szczytu klimatycznego COP28 w Dubaju.

„Z punktu widzenia kriosfery temperatura 1,5°C nie jest po prostu lepsza od 2°C lub wyższej. To jedyna opcja” – stwierdziła w oświadczeniu premier Islandii Katrín Jakobsdóttir.

Ziemskie obszary śniegu i lodu topnieją szybciej, niż się spodziewaliśmy i już zbliżają się do punktu krytycznego, mówi Jonathan Bamber z Uniwersytetu w Bristolu w Wielkiej Brytanii, który recenzował raport ICCI.

„Musimy mocno nacisnąć hamulce” – mówi Bamber. „W przeciwnym razie będziemy świadkami nieodwracalnych zmian w regionach polarnych, które będą miały globalne konsekwencje”.

W ciągu ostatnich dwóch lat lód morski na Antarktydzie osiągnął rekordowo niski poziom, szwajcarskie lodowce straciły 10 procent swojej objętości, a zimowa fala upałów stopiła śnieg w Andach na wysokość do 3000 metrów.

Jednak w raporcie ostrzega się, że ocieplenie o 2°C byłoby znacznie gorsze. Prawie każdego lata Ocean Arktyczny byłby wolny od lodu. Roczna emisja dwutlenku węgla z rozmrażania wiecznej zmarzliny byłaby równa dzisiejszej Unii Europejskiej. Natomiast absorpcja CO2 z atmosfery trwale zakwaszyłaby morza polarne i zagroziłaby krylowi, łososiowi i krabowi królewskiemu.

Himalaje utraciłyby połowę lodu, zakłócając dostawy wody dla rolnictwa i elektrowni wodnych oraz zwiększając ryzyko powodzi spowodowanych przebiciem się wody roztopowej lodowców przez barierę z lodu lub skał. W październiku w Sikkimie w Indiach co najmniej 179 osób zginęło w jednej z takich powodzi. Z tegorocznego badania wynika, że ​​nagłe powodzie lodowcowe zagrażają 15 milionom ludzi, głównie w Indiach, Pakistanie, Peru i Chinach.

„Jeziora zaczną robić się coraz większe” – mówi Tenzing Chogyal Sherpa z Międzynarodowego Centrum Zintegrowanego Rozwoju Gór w Nepalu, którego rodzinne miasto Namche Bazaar w Nepalu zostało zniszczone w wyniku gwałtownej powodzi w 1985 roku. „Będzie ich więcej i bardziej niebezpieczne, a gdy dojdą do punktu, coś może je po prostu wyzwolić, jak osuwisko”.

Utrzymanie temperatury na poziomie 1,5°C wymaga obecnie, aby świat osiągnął zerową emisję netto do 2034 r. Niektórzy naukowcy twierdzą, że temperatura 1,5°C jest już martwa, inni zaś jako powód do nieustającej nadziei wskazują na szybkie wykorzystanie energii słonecznej i wiatrowej.

„To może być to [over 1.5°C] tam właśnie dotrzemy” – mówi Twila Moon z Uniwersytetu Colorado w Boulder, która pomogła w zorganizowaniu listu naukowców. „Ale myślę, że wycofywanie się teraz z szybkich zmian to sprzedawanie się bez tego, co jest możliwe, ponieważ [of] kulturowe punkty zwrotne, społeczne punkty zwrotne.”

Nawet powyżej 1,5°C liczy się „co dziesiąta stopnia” – mówi Bamber.