Przez Johna Irisha

PARIS (Reuters) – urodzona w Wielkiej Brytanii aktorka i piosenkarka Jane Birkin, dzikie dziecko z lat 60., które stało się ukochaną postacią we Francji, zmarła w Paryżu w wieku 76 lat.

Francuskie Ministerstwo Kultury poinformowało, że kraj stracił „ponadczasową ikonę francuskojęzyczną”.

Lokalne media podały, że została znaleziona martwa w swoim domu, powołując się na osoby z jej otoczenia. Birkin miał łagodny udar w 2021 roku po problemach z sercem w poprzednich latach.

Birkin była najbardziej znana za granicą ze swojego przeboju z 1969 roku, w którym ona i jej ówczesny kochanek, nieżyjący już francuski piosenkarz i autor tekstów Serge Gainsbourg, zaśpiewali erotyczny „Je t’aime… moi non plus”.

Mieszkała w swojej adoptowanej Francji od późnych lat 60. i poza śpiewaniem i rolami w dziesiątkach filmów była popularną postacią ze względu na swój ciepły charakter, niezłomną walkę o prawa kobiet i LGBT.

„Opuścił nas najbardziej paryski z Anglików” – powiedziała burmistrz Paryża Anne Hidalgo. „Nigdy nie zapomnimy jej piosenek, śmiechu i niezrównanego akcentu, który zawsze nam towarzyszył”.

Jane Mallory Birkin urodziła się w Londynie w grudniu 1946 roku jako córka brytyjskiej aktorki Judy Campbell i dowódcy Royal Navy Davida Birkina.

Po raz pierwszy pojawiła się na scenie w wieku 17 lat, a następnie wystąpiła w musicalu „Passion Flower Hotel” z 1965 roku dyrygenta i kompozytora Johna Barry’ego, którego wkrótce potem poślubiła. Małżeństwo zakończyło się pod koniec lat 60.

Zanim wyruszyła za kanał w wieku 22 lat, zyskała rozgłos w kontrowersyjnym filmie Michelangelo Antonioniego z 1966 roku „Blow-Up”, występując nago w scenie seksu w trójkącie.

Ale to we Francji naprawdę zyskała sławę, zarówno dzięki romansowi z udręczoną gwiazdą narodową Gainsbourgiem, jak i chłopięcym stylem i ujmującym brytyjskim akcentem podczas mówienia po francusku, który niektórzy twierdzili, że kultywowała celowo.

Po zerwaniu tego związku w 1981 roku kontynuowała karierę jako piosenkarka i aktorka, występując na scenie i wydając albumy takie jak „Baby Alone in Babylone” w 1983 i „Amour des Feintes” w 1990, zarówno ze słowami, jak i muzyką przez Gainsbourga.

Kontynuacja historii

W 2002 roku napisała własny album „Arabesque”, aw 2009 wydała zbiór nagrań koncertowych „Jane at the Palace”.

„Nie można sobie wyobrazić życia bez ciebie” – powiedział francuski piosenkarz Etienne Daho, który wyprodukował i skomponował ostatni album Birkina w 2020 roku.

To właśnie na planie filmu „Slogan” w 1969 roku Birkin po raz pierwszy spotkał Gainsbourga, który dochodził do siebie po zerwaniu z Brigitte Bardot, i ta dwójka szybko rozpoczęła romans, który zachwycił cały naród.

W tym samym roku wydali „Je T’Aime… Moi Non Plus” („I Love You… Me Nobody”), piosenkę o fizycznej miłości, napisaną pierwotnie dla Bardot, w której dosadny tekst Gainsbourga jest przerywany oddechowymi jękami i krzyki Birkina.

Piosenka została zakazana przez BBC i potępiona przez Watykan.

Picie Gainsbourga ostatecznie poprawiło związek, a Birkin opuścił go w 1981 roku, aby zamieszkać z reżyserem filmowym Jacquesem Doillonem. Pozostała jednak blisko niespokojnego piosenkarza aż do jego śmierci w marcu 1991 roku.

Mniej więcej w tym czasie zainspirowała słynną torebkę Birkin francuskiego luksusowego domu Hermes, po tym jak dyrektor naczelny Jean-Louis Dumas zobaczył, jak zmaga się ze słomianą torbą podczas lotu do Londynu, rozlewając jej zawartość na podłogę.

Pozostawiła dwie córki, piosenkarkę i aktorkę Charlotte, urodzoną w 1971 r., oraz Lou Doillon, również aktorkę, urodzoną w 1982 r. Miała też córkę Kate, która urodziła się w 1967 r. I zmarła w 2013 r.

(Reportaż Johna Irisha, redakcja Davida Goodmana i Frances Kerry)