Reżyser Gerard Johnstone i scenarzysta Akela Cooper od samego początku trzymają język za zębami. M3GAN, satyryczna opowieść o zdradzieckiej technologii, w której wstrząsy i przerażenie, a nawet przestrogi nie są umniejszane przez zabawną nutę kampowego humoru. Podczas gdy porównanie do Dziecinnie proste oraz Annabelle filmy wydają się nieuniknione, złośliwi agenci w tych franczyzach są najwyraźniej lalkami. Model 3 Generative Android, znany jako M3GAN, jest wystarczająco realistycznym humanoidem, aby być zarówno wywrotowym, jak i przerażającym, naśladując klasyki sztucznej inteligencji, takie jak Była maszyna.

Biorąc pod uwagę, że fani horrorów byli jednymi z najbardziej niezawodnych grup demograficznych, którzy powrócili do multipleksu po pandemii, Universal powinien móc liczyć na sporą młodą publiczność dla tego bezczelnego chillera Blumhouse i Atomic Monster Jamesa Wana. Nie zaszkodzi to, że chociaż M3GAN jest stylizowana na stewardessę z lat 70., jest także kwintesencją wrednej dziewczyny w stylu Reginy George, która mogłaby pasować do każdej komedii dla nastolatków, której inteligencji nie doceniasz na własne ryzyko.

Od samego początku zespół kreatywny poinformował nas, że można się śmiać, zaczynając od czegoś, co mogłoby być prawie „a”. Sobotni wieczór na żywo parodia reklamy o kluczowej przewadze robotów domowych nad prawdziwymi zwierzętami — nie umierają. Produktem reklamowanym przez zabawkową firmę Funki jest PurRpetual Pet, podobna do trolla futrzana kulka z wyłupiastymi oczami, która potrafi mówić i jeść, a także pierdzieć i srać słodkie granulki.

Odkąd 8-letnia Cady (Violet McGraw) dostała jednego z robo-zwierzaków w prezencie urodzinowym od swojej ciotki Gemmy (Allison Williams), jej rodzice martwią się, ile czasu dziewczynka spędza na obsłudze gadżetu za jej pośrednictwem. iPada. Ale ich próba zapewnienia innych rozrywek podczas wycieczki na narty zostaje przerwana przez czołowe zderzenie z ciężarówką śnieżną. Gemma otrzymuje tymczasową opiekę ochronną, a Cady wyjeżdża do ciotki na przedmieścia Seattle.

Osierocona Cady jest, co zrozumiałe, po traumie i niechętna do nawiązywania więzi. Ale rozpala się, gdy widzi studencki projekt robotyczny Gemmy, Bruce, w akcji w krótkim wystąpieniu, które służy jako zapowiedź późniejszego, kiedy potężne urządzenie AI przyda się.

Ekspertka od kodowania Gemma przewodzi zespołowi robotyki w Funki, gdzie zadziorny dyrektor generalny David (Ronny Chieng) nalega na nich, aby wymyślili tańszą opcję PurRpetual Pet, ponieważ ich konkurenci podcinają im podróbki. David nie jest pod wrażeniem ich drogiego projektu pobocznego, M3GAN, kiedy źle działa podczas przedwczesnej demonstracji, mówiąc im, żeby mogli „pokaz kukiełkowy cyborga”. Ale Gemma, w obliczu smutku Cady i własnego braku umiejętności rodzicielskich, rzuca się naprzód, zabierając M3GAN do domu, aby się zabawił. Zły ruch.

David zmienia zdanie na temat rozwoju linii M3GAN, gdy widzi, jak 4-metrowa lalka wchodzi w interakcję z Cady. Ta przezabawna scena polega na tym, że robot kilkoma szybkimi pociągnięciami i tylko dwoma kolorami zakreślaczy tworzy portret Cady’ego z plującym obrazem. „Czy to będzie kosztować więcej czy mniej niż Tesla?” to jedyne pytanie Davida, zanim oświadczy: „Skopiemy kutasa Hasbro!”

Początkowo Gemma nie zdaje sobie sprawy z niebezpieczeństw związanych z nowym towarzyszem siostrzenicy. Lekceważy ostrzeżenie terapeuty dotyczące teorii przywiązania, a także obawy swojej koleżanki Tess (Jen Van Epps), która przypomina jej, że M3GAN powinien być narzędziem wspierającym tradycyjne rodzicielstwo, a nie je zastępować. Ale program M3GAN jest silniejszy w ciągłym dążeniu do samodoskonalenia niż w kontroli rodzicielskiej, więc uroczysty obowiązek lalki, by chronić Cady przed jakimkolwiek zagrożeniem, wkrótce przynosi ofiary.

Nowozelandczyk Johnstone, który już w swoim debiucie fabularnym z 2014 roku wykazał się zabawnym poczuciem humoru W domu, zachowuje zabawną równowagę między komedią a rzezią w zabójstwach i wie, jak zwiększyć napięcie, karmiąc śmiech. Tempo na wczesnych etapach mogłoby być ostrzejsze, ale historia rozwija się satysfakcjonująco, gdy M3GAN zaczyna zdawać sobie sprawę ze swojego pełnego potencjału, a wynik Anthony’ego Willisa zmienia się z trybu złego przeczucia w alarm na pełną skalę.

Większość zabawy wynika z rosnącej przedwczesnej dojrzałości M3GAN, gdy zaczyna kwestionować autorytet Gemmy i okazywać cień urazy, gdy jest wyłączona. Scenarzysta Akela Cooper (Złośliwy, Zakonnica 2), opierając się na historii, którą opracowała z Wanem, nadaje lalce sztucznej inteligencji wzorce mowy współczesnej inteligentnej nastolatki – lodowatej chłodu i z rozdrażnionym wyzwaniem subtelnie osadzonym w każdej linijce, która staje się jeszcze bardziej zaciekła, gdy wymyśli, jak zostać swoim własnym głównym użytkownik.

Obsada, zwłaszcza Williams i McGraw jako dwie główne postacie, początkowo po przeciwnych stronach konfliktu M3GAN, robią wszystko, co jest od nich wymagane, jeśli chodzi o reagowanie na eskalację chaosu. Ale to jest film, w którym rozkosznie groźna lalka kradnie każdą scenę.

Efekty wizualne, które ożywiły M3GAN — wykonane w zakładach Petera Jacksona Weta w Nowej Zelandii — są pierwszorzędne. Ale byłoby to niczym bez fizycznego wcielenia performerki tanecznej Amie Donald i pracy głosowej (w tym kilku chwalebnie tandetnych piosenek) Jenny Davis. Oglądanie M3GAN jest fascynujące, niezależnie od tego, czy wygląda przez okno z niepokojącym zamiarem, przerywa niektóre akrobatyczne ruchy, czy po prostu przechyla głowę w nagłym przechyleniu, które wywołuje zarówno dreszcze, jak i chichoty.

Oprócz komentarza na temat wszechobecności technologii we współczesnym rodzicielstwie, zabawne jest obalenie kultury korporacyjnej, z Chiengiem i Stephane Garneau-Montenem jako poniżanymi lokajami Davida, którzy wstrzykują dyskretną głupotę, która nie oszczędza im krzywdy.

Tasowanie historii między domowym chaosem spowodowanym przez M3GAN a przygotowaniami firmy do jej wprowadzenia na rynek transmisji na żywo zapewnia teksturę narracji i pozwala na kilka niesamowitych scen, w których lalka staje się zbuntowana, wysiadając wygodnie zaparkowanym samochodem sportowym. To jest zanim sprawy stają się naprawdę makabryczne w domu, gdzie daje znać Gemmie o swojej obecności kilkoma taktami przy pianinie, a później śpiewa refren „Ac-Cent-Tchu-Ate the Positive” spanikowanej Cady.

M3GAN może być zbyt często zabawny, aby był przerażający, ale nigdy nie jest zbyt głupi, aby dostarczać napięcia i okrutnych emocji. Wydaje się bezpiecznym zakładem, że zabójcza lalka powróci, nie mówiąc już o tym, że stanie się pożądanym kostiumem na następne Halloween.