W czwartek Kneset wybrał Likud MK Amir Ohana na swojego przewodniczącego, na krótko przed wotum zaufania dla inauguracji 37. rządu Izraela. Była minister w poprzednich rządach, Ohana jest pierwszą otwarcie homoseksualną osobą w Knesecie, która pełni tę funkcję.

„Zobowiązuję się zrobić wszystko, co w mojej mocy, aby być godnym zaufania, jakim mnie obdarzacie” – powiedział innym członkom Knesetu.

Wynik głosowania plenum był 63-5, a wszyscy prawodawcy koalicji głosowali za, z wyjątkiem Zjednoczonego Judaizmu Tory MK Yaakova Teslera, który przebywał za granicą.

Wybór Ohany został przesądzony w środę, kiedy członkowie frakcji Likudu wybrali go w wewnętrznym głosowaniu na następcę Yariva Levina, który pełnił tymczasową funkcję przez dwa tygodnie.

Levin, były mówca Knesetu i zaufany sprzymierzyć premiera Benjamina Netanjahu, objął stanowisko, aby nadzorować trzyczęściowy nalot legislacyjny poprzedzający zaprzysiężenie, i zwolnił się z roli wcześniej w czwartek, aby zostać ministrem sprawiedliwości.

Zajmując jedno z najbardziej strategicznych stanowisk w Knesecie, mówca ma znaczny wpływ na program i tempo prac legislacyjnych, a także na prowadzenie sesji legislacyjnych i utrzymywanie przyzwoitości w plenum.

Lider Likudu Benjamin Netanjahu (po lewej) zostaje zaprzysiężony jako premier na oczach przewodniczącego Knesetu Amir Ohana (po prawej), 29 grudnia 2022 r. (Yonatan Sindel/Flash90)

Ohana był wcześniej ministrem sprawiedliwości i ministrem bezpieczeństwa publicznego, a jego wyniesienie na poprzednie stanowisko w 2019 roku uczyniło go pierwszym izraelskim ministrem jawnie homoseksualnym.

Uważany za lojalistę Netanjahu, Ohana był jednym z najlepszych zdobywców głosów w wewnętrznych prawyborach Likudu przed wyborami 1 listopada, co dało mu wysokie miejsce w nadchodzącej koalicji.

W swoich pierwszych uwagach po tym, jak został wybrany na mówcę, Ohana podziękował Netanjahu za jego „odwagę i zaufanie” w promowaniu swojej kandydatury i powiedział, że on i przywódca Likudu „przebyli razem długą drogę” i „z Bożą pomocą będą kontynuować ”.

Nowo wybrany przewodniczący Knesetu Amir Ohana przygotowuje się do objęcia stanowiska zaraz po tym, jak został wybrany przez innych posłów, w Knesecie, 29 grudnia 2022 r. (Yonatan Sindel/FLASH90)

Podziękował swoim rodzicom — którzy byli na galerii — za zaakceptowanie go „takim, jakim jestem”. I podziękował swojemu partnerowi, Alonowi Haddadowi, „drugiej połowie mojego życia przez prawie 18 lat”, który był na galerii z dziećmi pary, Ellą i Davidem, o których wspominała również Ohana.

Ohana obiecała, że ​​nowa koalicja nie będzie naruszać praw LGBTG.

„Ten Kneset, pod przywództwem tego mówcy, nie skrzywdzi ich ani żadnej innej rodziny, kropka” – powiedział w komentarzach skierowanych do swojej rodziny.

Alon Haddad, partner nowego przewodniczącego Knesetu, Amira Ohany, i ich dzieci słuchają przemówienia Ohany z galerii Knesetu, 29 grudnia 2022 r. (zrzut ekranu kanału Knesetu)

Kilku skrajnie prawicowych i ultraortodoksyjnych partnerów Likudu wyraziło homofobiczne stanowiska, w tym powrót do obecnie zakazanej terapii konwersyjnej, zmianę form rządowych, by mówić „matka” i „ojciec” zamiast neutralnego pod względem płci „rodzica” i działanie na platforma „normalnej rodziny”, jak otwarcie anty-LGBTQ partia Noam.

Jedyny poseł Noama, przyszły wiceminister Avi Maoz, odwrócił wzrok, gdy Ohama wygłosił przemówienie otwierające, podobnie jak członkowie partii Zjednoczonego Judaizmu Tory, donosi izraelski kanał informacyjny Channel 12.

Członkowie Zjednoczonego Judaizmu Tory, Yitzhak Goldknopf (po lewej) i Meir Porush, obaj ministrowie w nowym rządzie, odwracają wzrok, gdy Amir Ohana MK, który jest gejem, wygłasza swoje pierwsze przemówienie jako mówca w Knesecie, 29 grudnia 2022 r. (Zrzut ekranu z materiału autorstwa Ariego) Kelman, BeHadrei Hadarim, nadawane na Channel 12; użyte zgodnie z klauzulą ​​​​27a Prawa autorskiego)

Netanjahu wielokrotnie podkreślał, że nie pozwoli na żadne naruszenie praw LGBTQ, pomimo podpisania umów koalicyjnych, które stanowią inaczej.

Przed głosowaniem na mówcę Maoz zapewnił, że ostatnie doniesienia o tym, że jego partia sporządziła listy homoseksualnych pracowników mediów i „lewicowych” pracowników Ministerstwa Sprawiedliwości, były jedynie próbą „zniesławienia, demonizacji i zawstydzenia” go przez media.

Dziennik Yedioth Ahronoth opublikował w zeszłym tygodniu listy przygotowane jako wewnętrzny dokument przez jego partię w 2019 roku, co wywołało powszechne potępienie.

Maoz, który ma pełnić funkcję wiceministra odpowiedzialnego za „tożsamość żydowską” w następnym rządzie, twierdził, że nie ma nic przeciwko indywidualnym osobom LGBTQ i działał jedynie przeciwko „LGBTQ-izmowi jako programowi i ruchowi politycznemu”. a także przeciwko lewicowej ideologii, a nie indywidualnym lewicowcom.

Powiedział, że dlatego głosowałby za nominacją Ohany na przewodniczącego Knesetu.

Maoz powiedział, że media „celowo i złośliwie próbują przedstawić mnie jako kogoś, kto walczy z określonymi osobami. Jakby zaraz miały się rozpocząć stalinowskie czystki, a przynajmniej makkartowskie prześladowania. Rzeczywistość jest oczywiście zupełnym przeciwieństwem”.

Listy „są jedynie materiałami wykładowymi zebranymi z serwisów informacyjnych, aby pokazać wpływ w różnych systemach publicznych” – dodał.

Lider partii Noam Avi Maoz przemawia na plenum Knesetu 29 grudnia 2022 r., przed zaprzysiężeniem nowego rządu. (Yonatan Sindel/FLASH90)

Pomimo głosowania na Ohanę jako mówcę, członek ultraortodoksyjnej partii Shas wyraził zastrzeżenia co do tego w świetle orientacji seksualnej Likudu MK.

„Nie jesteśmy zadowoleni z drogi, którą podąża, ale patrzymy na osobę, a nie na jej tendencje” – powiedział serwisowi informacyjnemu Ynet MK Yoav Ben-Tzur, który jest ministrem w Ministerstwie Opieki Społecznej w nowym rządzie.

Ben-Tzur podobnie zaprzeczył, że nastąpią jakiekolwiek zmiany w prawach LGBTQ.

„Uważamy, że jesteśmy krajem demokratycznym i istnieją różnice zdań. Nie będzie tu nigdzie ekstremizmu” – dodał.

Czwartkowe wybory nowego przewodniczącego Knesetu i zaprzysiężenie rządu nastąpiły po tygodniach negocjacji między Likudem Netanjahu a jego skrajnie prawicowymi i charedimskimi koalicjantami, które wymagały przegłosowania szeregu kontrowersyjnych aktów prawnych przed podpisaniem porozumień.

Wraz ze zmianą przepisów dotyczących dyskryminacji, aby umożliwić dostawcom towarów i usług odmowę świadczenia usługi ze względu na przekonania religijne, umowy koalicyjne obejmują zobowiązanie do uchwalenia kontrowersyjnej ustawy uchylającej Sąd Najwyższy, mającej na celu ograniczenie sądowych kontroli władzy wykonawczej i ustawodawczej, a także deklaratywną, choć nieco niejasne, zobowiązanie do przyłączenia Zachodniego Brzegu do Izraela.

Ponadto skrajnie prawicowa partia Otzma Yehudit uzyskała porozumienie w sprawie odcięcia policji granicznej od policji izraelskiej i oddania jej pod bezpośrednią kontrolę nowego ministra bezpieczeństwa narodowego, MK Itamara Ben Gvira.

Umowy, jeśli zostaną zrealizowane, spowodują również daleko idące zmiany w polityce dotyczącej religii i państwa, w tym umożliwienie imprez publicznych z podziałem na płeć, ograniczenie uprawnień do imigracji Żydów do Izraela na mocy prawa powrotu oraz zwiększenie funduszy na opiekę społeczną i edukację religijną. Umowy koalicyjne nie są prawnie wiążące i nie zawsze są w pełni realizowane.