Co tydzień wyróżniamy godne uwagi tytuły, które niedawno trafiły na platformy streamingowe w Stanach Zjednoczonych. Sprawdź poniższe wybory z tego tygodnia i poprzednie podsumowania tutaj.

Martwi nie ranią (Viggo Mortensen)

Chociaż Martwi nie ranią stopniowo staje się historią Vivienne, gdy Holger znika, by walczyć, jego obecność nadal definiuje film w dziwny sposób. Podczas gdy Mortensen z pewnością wygląda młodziej niż na 65 lat, a ja nie jestem jedną z tych osób, które wyciągają kalkulator, aby określić, co jest, a co nie jest odpowiednim związkiem z różnicą wieku, Mortensen obsadzając się naprzeciwko Kriepsa w romantycznej (nawet bohatera akcji) głównej roli, na którą jest wyraźnie za stary (poza wymaganiami finansowymi), śmierdzi ego. Może nie miałoby to aż tak dużego znaczenia, gdyby przedstawił te wydarzenia w sposób bardziej przekonujący niż tylko interesujące konceptualne idee imigrantów na zachodzie przechodzących razem przez upływ czasu. – Ethan V. (pełna recenzja)

Gdzie oglądać: VOD

Wieczna Córka (Joanna Hogg)

W tradycji Dobrze I Ave, Cezarze!,pisarka-producentka-reżyserka Joanna Hogg obdarowała świat dwoma Tildami (Swinton, to znaczy) w jednym filmie. Tuż przed Suspiria I Teknolustodpowiednio potrójna i poczwórna liczba Tilda, Wieczna Córka używa tego urządzenia inaczej niż inni. Podczas gdy Bong Joon-ho i bracia Coen stosowali taką technikę w przypadku bliźniaków, a Guadagnino i Hershman-Leeson stosowali ją w science fiction i horrorze, Hogg gra ją bardziej subtelnie: matka i córka. Albo, żeby je połączyć w jedno, wieczna córka. – Luke H. (pełna recenzja)

Gdzie oglądać transmisję strumieniową: Prime Video

Odwrotna strona (Chris Wilcha)

W książce Chrisa Wilchy nie ma żadnych zaskakujących zwrotów akcji Odwrotna stronadokument, który będzie miał swoją światową premierę na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Toronto w 2023 r. To nie jest dokument o prawdziwych zbrodniach ani historia o odkopanych rodzinnych sekretach. (Chociaż jest tam wiele pamiątek wykopanych po latach quasi-gromadzenia.) Zamiast zwrotu akcji, jest przebudzenie publiczności, które przenosi dość standardowy dokument o miejscach, które pamiętam, na zaskakująco rezonujące terytorium. Ostatecznie, Odwrotna strona to wzruszający, zabawny, pomysłowy film, który może sprawić, że widzowie pójdą za przykładem Wilchy i zadadzą sobie trudne pytania o własne życie. To nie lada wyczyn dla dokumentalisty. – Chris S. (pełna recenzja)

Gdzie oglądać: VOD

Horizon: An American Saga – Rozdział 1 (Kevin Costner)

Wszystko, co pojawiło się w okresie poprzedzającym Horyzont––skala projektu, czas jego realizacji (181 minut), dwukropek I myślnik w tytule––wskazywano na jedno słowo; ale nazywanie czegoś „epickim” ma mniej wspólnego z ilością, niż niektóre filmy chciałyby, abyśmy myśleli. W najbardziej rozległych sekwencjach Tańczy z wilkamiCostner pozostawił bohatera samego na równinach, przyćmionego przez krajobraz i coraz bardziej świadomego swojego miejsca w nim. Horyzontprzeciwnie, rzadko poświęca tyle czasu na myślenie. Tutaj również wyraźnie brakuje filmowej pilności, poczucia, że ​​niezależnie od długości, jest gdzieś miejsce, do którego film musi dotrzeć. W rezultacie powstaje uczucie oglądania Horyzont będzie znajome każdemu, kto kiedykolwiek obejrzał jakiś prestiżowy serial; ale jeśli widz jest w stanie pokonać tę przeszkodę, Costner pozostawia wiele powodów do radości. – Rory O. (pełna recenzja)

Gdzie oglądać: VOD

Tylko dwoje z nas (Valérie Donzelli)

Pozornie szczęśliwy związek szybko się rozpada w powieści Valérie Donzelli Tylko dwoje z nasdramat o przemocy domowej przedstawiony jako wstrząsający, choć uproszczony thriller psychologiczny, z którego ucieczka wydaje się niemal beznadziejna. Virginie Efira i Melvil Poupaud nie mogą dać złej gry; ten dramat z pewnością nie przerywa passy. Jednak czarno-biały, przepracowany scenariusz Donzelli i Audrey Diwan nie zawiera niuansów, które każdy z głównych bohaterów emanuje swoją fizycznością, gdy poruszają się po duszącym związku, w którym najmniejsza czynność lub słowo może uwolnić potwora. – Jordan R. (pełna recenzja)

Gdzie oglądać: VOD

Miłość kłamie krwawiąc (Szkło różowe)

To film Rose Glass, co oznacza, że ​​ma zabójczą, wieloaspektową siłę i opiera się łatwej klasyfikacji. Jej drugi film fabularny po Święta Maud jest stylizowaną neo-noirową historią miłosną, dramatem o uzależnieniu, opowieścią o atletycznym outsiderze i krwawym thrillerem łączącym gatunki i narracje, które nakładają się na siebie i mieszają bez żadnych zmarszczek. Akcja rozgrywa się na prowincji Nowego Meksyku około 1989 roku, gdzie Lou (Kristen Stewart) pomaga zarządzać siłownią magazynową, opróżniając toalety i broniąc zalotów współpracowniczki o imieniu Daisy (Anna Baryshnikov). Lou ma zły nałóg palenia, pokrojoną fryzurę na czeskiego piłkarza i kilka mrocznych sekretów z przeszłości. Ale jej życie zmienia się, gdy Jackie (Katy O’Brian) przyjeżdża do miasta z Oklahomy i zaczyna maksymalnie podnosić ciężary. Chce dostać się do Las Vegas, aby wziąć udział w zawodach kulturystycznych i potrzebuje trochę pieniędzy i miejsca, aby nabrać masy przed wielkim dniem. Jackie ma pewien wygląd i spokojne usposobienie, które przyciągają Lou, która szybko obdarowuje swoją nową przyjaciółkę butelką sterydów, aby uzyskać odrobinę przewagi. Niedługo potem między parą rozpoczyna się gorączkowy romans, który Glass przedstawia wrażliwie i uwodzicielsko, a następnie gwałtownie. – Jake KS (pełna recenzja)

Gdzie oglądać: Max

Marianna (Michael Rozek)

50 lat, ponad 150 filmów i stajnia autorów, która nie do wiary sugerowałaby, że Isabelle Huppert zrobiła już wszystko – stąd moje zdziwienie, że jeszcze nie zagrała w monodramie. Tym bardziej nowatorski jest film Michaela Rozeka Mariannanowa funkcja, w której ikona wykonuje metatekstowy, niemal brechtowski monolog przez 90 minut. Choć nie otrzymała jeszcze dystrybucji w USA, Marianna będzie transmitowany na platformie Eventive do wtorku 23 lipca. Znajdzie się w nim mój godzinny wywiad z Rozek na temat filmu, jego historii i geniuszu Huppert. – Nick N.

Gdzie oglądać transmisję: Eventive

Nowe szczepy (Prashanth Kamalakanthan i Artemis Shaw)

Podczas gdy większość filmów o pandemii albo próbowała znaleźć gatunek, który odzwierciedlałby nasze uniwersalne niepokoje, albo przedstawiała bardziej łagodne spojrzenie na codzienne zmagania związane z nawigowaniem po nowym sposobie życia, Prashanth Kamalakanthan i Artemis Shaw Nowe szczepy to orzeźwiająco niszowe, emocjonalnie nagie, sucho humorystyczne spojrzenie na przymusowe odosobnienie. Od rozładowywania napięcia seksualnego po przygotowywanie najmniej apetycznych posiłków, jakie tylko możliwe, po podróże w nasz dziwny nowy świat, w jego zabawnym spojrzeniu na życie na kwarantannie jest zarówno znajomość, jak i świeżość. Zwycięzca Specjalnej Nagrody Jury na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Rotterdamie i nakręcony na wideo Hi8, film ma wytartą estetykę, która tylko zwiększa jego współczynnik wiarygodności, odbierając obowiązkową monotonię do najistotniejszych elementów. – Jordan R.

Gdzie oglądać: Memory

Poświęcenie (Jordan Scott)

„Jesteśmy wszyscy tak spierdoleni, prawda?” Tak mówi Mazzy (Sadie Sink), młoda kobieta odwiedzająca swojego ojca Bena (Eric Bana). Ta obserwacja pasuje do okropnego tonu całego filmu. Tytuł Poświęcenienapisany i wyreżyserowany przez Jordana Scotta, a inspirowany powieścią Nicholasa Hogga Tokioto thriller psychologiczny w małej skali, którego inspiracją jest samotność zbliżającej się apokalipsy klimatycznej i kojący urok grupowego myślenia. Dan M. (pełna recenzja)

Gdzie oglądać: VOD

Skywalkers: Historia miłosna (Jeff Zimbalist i Maria Bukhonina)

Może nie ma to nic wspólnego z fantastycznymi kreacjami George’a Lucasa, ale jeśli chodzi o osiągnięcie dreszczyku emocji na miarę przeboju kinowego, Skywalkers: Historia miłosna odnosi sukces na poziomie, na którym wiele hollywoodzkich produkcji ponosi porażkę. Po próbach i udrękach w miłości i zabawie pary rosyjskich influencerów, którzy poświęcili swoje życie nielegalnemu wspinaniu się na największe wieżowce świata, jego wciągająca kinematografia umieszcza nas na trzymających w napięciu wysokościach tuż obok nich. Podążając śladami porywającego Mężczyzna na linie I Wolny Soloz odrobiną Niewykonalna misja-jak szpiegostwo wrzucone do środka, materiał jest tak ekscytujący i wywołujący zawroty głowy, jak można sobie wyobrazić. Podobnie jak kolejna premiera Netflixa – zeszłoroczna Najgłębszy oddechktóry uchwycił historię nurków nurkujących w głębinach oceanu – nowy dokument Jeffa Zimbalista i Marii Bukhoniny próbuje wyjaśnić proces myślowy stojący za tymi brawurowymi sztuczkami teatralnymi. Jednak kończy się na tym, że bardziej gloryfikuje i celebruje ich zagrażające życiu, pełne dreszczyku emocji działania niż bada złożoność powodów, dla których poświęcili swoje życie szalonej rozrywce, która doprowadziła do śmierci wielu ich przyjaciół. – Jordan R. (pełna recenzja)

Gdzie oglądać: Netflix

Hip-hop z procy (J. Reem Salloum)

Barwna opowieść o rodzącej się palestyńskiej scenie hiphopowej na początku XXI wieku. Palestyńsko-amerykański filmowiec J. Reem musiał przemycać kamery, niezauważony przez izraelskich urzędników, aby nakręcić film w Strefie Gazy i na Zachodnim Brzegu. Dzięki temu udało mu się stworzyć potężną wizję oporu politycznego i twórczej działalności pod okupacją.

Gdzie oglądać: Le Cinéma Club

Cichy, delikatny głos (Łukasz Lorentzen)

Przez pierwsze dwa lata pandemii pracownicy służby zdrowia musieli radzić sobie z codziennymi bohaterstwami, mając do czynienia z niespotykanym dotąd wypaleniem zawodowym. Wzloty i upadki tego konkretnego czasu zostały opisane w Cichy, delikatny głosciche, poruszające, intymne spojrzenie Luke’a Lorentzena na opiekunów duchowych w trakcie rocznego pobytu w szpitalu Mount Sinai w Nowym Jorku. Korzystając z podejścia vérité, Lorentzen podąża konkretnie za Mati Engel, kapelanem rezydentem, gdy udziela wskazówek pacjentom w stanie terminalnym i składa raporty swojemu przełożonemu, księdzu Davidowi Fleenorowi. Chociaż oboje walczą o utrzymanie swoich emocjonalnych i fizycznych przepustowości, kamera Lorentzena działa jak ciepły świadek uzdrawiającej, wyczerpującej, dyżurnej natury pracy, którą rzadko się widzi. – Jake K.

Gdzie oglądać: MUBI (bezpłatnie przez 30 dni)

Pokój nauczycielski (Ilker Çatak)

W przenikliwym eseju o życiu i twórczości Salvadora Dalí George Orwell zauważył następujące stwierdzenie na temat ambicji intelektualnej: „Wydaje się, że jeśli nie regułą, to w każdym razie wyraźnie powszechnym zjawiskiem jest to, że skłonności intelektualne idą w parze z nieracjonalnym, wręcz dziecinnym dążeniem w tym samym kierunku”. Orwell myślał głównie o artystach i naukowcach, ale jestem pewien, że zgodziłby się, że to samo dotyczy polityków – że dążenia do piastowania urzędu i zabiegania o względy tłumu są często bardziej wytłumaczalne w kategoriach dziecinnych fantazji królów i dworów niż w kategoriach tak wysublimowanych rzeczy jak obowiązek i cnota. İlker Çatak, niemiecko-turecki reżyser i scenarzysta, wyraźnie zdaje sobie sprawę z tej idei i w swoim najnowszym filmie, Pokój nauczycielski (Sala lekcyjna), w pewnym stopniu udowadnia jego słuszność. – Oliver W. (pełna recenzja)

Gdzie oglądać: Netflix

Thelma (Josh Margolin)

Na początku Thelma––urocza, bezpretensjonalna przejażdżka w reżyserii Josha Margolina––tytułowa 93-letnia babcia siedzi na kanapie ze swoim wnukiem Danielem i zachwyca się Tomem Cruisem. Oglądają niedawno Niewykonalna misja sequel na jej malutkim telewizorze i nie może pojąć szaleństwa Cruise’a w bieganiu i skakaniu w jego podeszłym wieku. Thelma może mieszkać sama, potrzebować aparatów słuchowych, grać w pasjansa, mieć problemy z pisaniem e-maili i denerwować się, gdy wyskakujące reklamy zaskakują ją w sieci. Ale podobnie jak najbardziej ekstremalna gwiazda akcji w Ameryce, ona też wie, że wciąż to ma. – Jake K. (pełna recenzja)

Gdzie oglądać: VOD

Wtorek (Daina Oniunas-Pusić)

Jeśli jesteś osobą niechętną dziwactwom, możesz od razu zniechęcić się pobieżnym opisem debiutanckiego filmu Dainy Oniunas-Pusić, Wtorekw którym Julia Louis-Dreyfus staje twarzą w twarz ze śmiercią w postaci zmieniającej kształt, mówiącej ary. Ale z niepokojących i wciągających scen otwierających jasno wynika, Wtorek to niepokojąca i śmiała wizja, która nagradza widza, który jest w stanie znieść pewne niedociągnięcia (i trochę żenady). Gabrielle M. (pełna recenzja)

Gdzie oglądać: VOD

Również nowość w streamingu

Disney+

Młoda kobieta i morze

Kolekcja Filmów Kino

Dziennik Chamberblanda
Hunowie

Metrograph w domu

SCALA!!!

Netflix

Tomahawk z kości
Inspekcja

Wideo Prime

Bob Marley: Jedna miłość
Śmierć Dicka Longa