Ponieważ rynki zdolności wytwórczych oferują wytwórcom energii elektrycznej więcej zachęt do inwestowania w zaspokajanie przyszłego zapotrzebowania, systemy regulacyjne w Europie oferują cenne wnioski dla ewoluujących krajobrazów energetycznych na całym świecie.

„W ciągu ostatniej dekady Europa była świadkiem rozwoju mechanizmów wynagradzania mocy wytwórczych (CRM)” – czytamy w brukselskim projekcie pomocy regulacyjnej (RAP). Ponieważ inwestycje w przepustowość i różnorodność sieci stają się kluczowe, zwłaszcza że nieciągłe źródła, takie jak wiatr i energia słoneczna, w coraz większym stopniu zasilają sieci, dogłębna analiza RAP zapewnia wgląd w CRM, ich wady i sposoby ich łagodzenia.

Jak działają systemy CRM?

„Ogólnym celem CRM jest zapewnienie bezpieczeństwa dostaw, a także dopilnowanie, aby konsumenci nie płacili za więcej mocy, niż jest to konieczne” – wyjaśnia Komisja SEM. irlandzki operator sieci. Mają one zapewniać producentom energii zaliczki, aby mogli zainwestować w nowe moce na kilka lat przed faktycznym zapotrzebowaniem na energię.

Rynki mocy definiują metody płatności, zasady i stawki i mogą przybierać różne formy, w tym aukcje między potencjalnymi dostawcami lub inne formy. Stają się ważną opcją polityczną na globalnej ścieżce do większej elektryfikacji, ale mają pewne wady.

RAP ocenia szereg mechanizmów, ale w szczególności wskazuje na długotrwałe obawy dotyczące rynków zdolności przesyłowych typu forward. Przytacza systemy „cen w przypadku niedoborów rezerwowych”, które dostosowują stawki za energię elektryczną w okresach niedoboru, jako bardziej przejrzystą i zorientowaną na konsumenta alternatywę.

Słabe zachęty mogą spowodować upadek rynków mocy

Historycznie rzecz biorąc, niektóre rynki mocy nie zapewniały stabilnych dostaw energii elektrycznej, gdy producenci energii nie dotrzymywali swoich umów, albo przez to, że zaniedbywali wystarczająco szybką budowę nowych zasobów, albo nie zapewniali dostępności elektrowni w razie potrzeby. Może się to zdarzyć, gdy wymogi dotyczące wstępnej kwalifikacji prawnej pozwalają „papierowym projektom” wygrywać kontrakty na moc, zanim osiągną wystarczający etap rozwoju. Rynki mocy są bardziej narażone na upadek, jeśli kary są zbyt niskie, aby wyegzekwować przestrzeganie przepisów, lub depozyty są zbyt skromne, aby wyeliminować niewykwalifikowanych dostawców.

RAP zaleca wyższe depozyty, aby zniechęcić do składania ofert w imieniu niedojrzałych projektów, oraz wystarczająco surowe kary, aby zapewnić, że zwycięscy oferenci dostarczą obiecaną moc, gdy będzie ona potrzebna.

Rynki mocy zwykle kupują zbyt dużo energii

Gdy rynki zdolności wytwórczych centralizują decyzje dotyczące podaży i popytu na energię elektryczną, organy regulacyjne mają motywację do nadmiernego ubezpieczenia na wypadek niedoborów, pozostawiając koszty zapobiegania niedoborom energii ponoszone przez konsumentów w postaci wyższych rachunków za energię.

RAP twierdzi, że operatorzy sieci mogą uniknąć tendencji do nadmiernej mocy, angażując ekspertów technicznych i przeprowadzając oceny zasobów w celu dokładniejszego obliczenia ryzyka. Pomocna może być także neutralizacja konfliktów interesów – poprzez decentralizację odpowiedzialności za pozyskiwanie zdolności wytwórczych i powołanie w pełni niezależnego operatora systemu.

Ceny niedoborów rezerw podnoszą koszty kapitałowe

RAP postrzega ustalanie cen w oparciu o niedobory rezerw jako najlepszą opcję CRM, mimo że może obciążyć konsumentów wyższymi kosztami kapitałowymi i budzi obawy dotyczące interwencji rządu w przypadku wysokich cen energii. Te cechy systemu ustalania cen w przypadku niedoborów rezerw mogą budzić wątpliwości inwestorów w porównaniu z rynkami mocy.

RAP sprzeciwia się jednak scentralizowanej regulacji, którą wspierają rynki mocy, sugerując szereg reform mających zwiększyć pewność inwestorów, że odzyskają oni poniesione koszty. Opcje obejmują środki ochrony bezbronnych konsumentów i rozwiązania na rynku finansowym mające na celu stabilizację rachunków.

Rynki mocy zmniejszają zainteresowanie odpowiedzią na popyt

Chociaż rynki mocy mają na celu zwiększanie podaży, często nie zapewniają odpowiedniego wsparcia opcji po stronie popytu, które motywują użytkowników energii do ograniczania zużycia w okresach szczytowego zapotrzebowania. Oznacza to, że tracą pełną korzyść z unikniętych kosztów, które mogą być dostępne w całym systemie.

„Ma to znaczenie, ponieważ podtrzymuje uprzedzenia wobec zasobów po stronie popytu, które mają kluczowe znaczenie dla zapewnienia masowego wzrostu w zakresie zmiennych odnawialnych źródeł energii przy minimalnych kosztach” – pisze RAP.

Zgodnie z planem operatorzy sieci mogą wspierać skuteczne zachęty do reagowania na popyt, ustalając opłaty za regenerację tak, aby pokrywały się z okresami niedoborów. Chociaż takie podejście nie przynosi żadnych korzyści konsumentom o niskich dochodach, którzy już ograniczają swoje zapotrzebowanie na energię elektryczną, RAP twierdzi, że nadal zmniejsza ogólne zapotrzebowanie na moc i koszty systemu, a „istnieją lepsze sposoby ochrony ubogich energetycznie niż celowe zakłócanie rynku”.

Rynki mocy walczą o zwiększenie konkurencji

Regulacje europejskie mają na celu minimalizację zakłóceń rynku poprzez otwarcie rynków mocy na uczestnictwo transgraniczne. RAP twierdzi, że scentralizowane aukcje zdolności wytwórczych w dalszym ciągu „walczą o zapewnienie w pełni równych warunków działania dla zasobów zagranicznych”, co powoduje niepewność co do tego, czy moce wytwórcze będą kontraktowane w wielu jurysdykcjach. Jednak bardziej rygorystyczne przepisy mogą lepiej zapewnić sprawiedliwy udział zasobów zagranicznych.

Operatorzy sieci mogą również wyrównać szanse, ograniczając konflikty interesów i odzwierciedlając pełną wartość zasobów na rynkach czasu rzeczywistego.

Kontrakty długoterminowe mogą skutkować brudną i nieefektywną produkcją energii

Rynki mocy oparte na umowach długoterminowych mogą blokować obecne technologie i spowalniać wdrażanie nowych technologii. Brak innowacji może podnieść koszty dla konsumentów i może zrównoważyć lub przytłoczyć oszczędności, jakie sieć mogłaby mieć nadzieję osiągnąć dzięki długoterminowym umowom kwalifikującym się do niższych kosztów kapitałowych.

Regulacje takie jak ustalanie cen emisji dwutlenku węgla i bardziej rygorystyczne normy emisji mogą skłonić konkurentów do rozważenia długoterminowej konkurencyjności obecnych technologii, w miarę jak dostępne będą opcje o niższej emisji. RAP twierdzi jednak, że lepszą opcją jest całkowite zniesienie umów długoterminowych.