Odejście od paliw kopalnych pozostanie, mimo że wysokie stopy procentowe przyprawiają o ból głowy krótkoterminowych gigantów energii odnawialnej, takich jak NextEra Energy z Florydy, niemiecki producent turbin wiatrowych Siemens Energy i duński deweloper Ørsted A/S, jak wynika z ostatnich wiadomości kończy się analiza.

„Gwałtowne stopy procentowe i ponure nagłówki gazet w ostatnim czasie mocno wpłynęły na ceny akcji spółek zajmujących się energią słoneczną i wiatrową, kończąc ponure kilka lat, kiedy rosnące koszty pożyczek i materiałów sprawiły, że kapitałochłonne projekty dotyczące odnawialnych źródeł energii stały się droższe i mniej atrakcyjne dla inwestorów” – pisze felietonista Bloomberga Mark Gongloff. „To ogromna przeszkoda dla przejścia na czystą energię, podczas gdy tak naprawdę powinno ono przyspieszać, jeśli ludzkość ma mieć jakąkolwiek nadzieję na ograniczenie globalnego ocieplenia do poziomu, który nie będzie katastrofalny”.

Ale nawet przy braku bezpośredniej perspektywy na obniżenie wysokich stóp procentowych „energia odnawialna ma o wiele za dużo do zaoferowania, aby teraz z niej rezygnować”, mówi Gongloff, i „biorąc pod uwagę, że giełda jest mechanizmem obstawiania przyszłości, spółki ze źródeł odnawialnych nie będą czekać na obniżki stóp procentowych.” Już David Oxley, szef ekonomii klimatu w Capital Economics, przewiduje, że aktywa te odbiją się w 2024 r.

Gongloff dodaje, że USA Ustawa o ograniczaniu inflacji nadal przyciąga pieniądze z inwestycji w czystą energię, pomimo wysokich stóp procentowych. Sumy obejmują ponad 100 miliardów dolarów na pojazdy elektryczne i akumulatory w samej Ameryce Północnej oraz 16,6 miliarda dolarów przekazane start-upom zajmującym się technologiami klimatycznymi w okresie od lipca do września, co stanowi najwyższy poziom od prawie dwóch lat w przypadku inwestycji kwartalnych.

Jeff Sommer, autor finansów New York Timesa, wskazuje na inne ryzyko, powołując się na brak reakcji inwestorów na pilne wezwanie Międzynarodowej Agencji Energetycznej do ograniczenia wydobycia paliw kopalnych.

„Wygląda na to, że giełda nie przyjęła tej notatki” – mówi Sommer. „Akcje wielu przedsiębiorstw zajmujących się czystą energią zostały ostatnio zmiażdżone” oraz „zamiast odzwyczajać się od ropy naftowej, ExxonMobil i Chevron, dwa największe amerykańskie koncerny naftowe, podwajają swoją wartość” w wyniku dwóch niedawnych megafuzji.

„To kłopotliwy stan rzeczy” – pisze. „Dowody na to, że emisje gazów cieplarnianych powodują ocieplenie planety, są przekonujące. Jednak giełda, która ma patrzeć w przyszłość, traktuje spółki z branży energii alternatywnej z pogardą, a duże koncerny naftowe z szacunkiem”.

Sommer twierdzi, że ma pewność, że rynki w końcu zrozumieją tę sytuację. Ale w międzyczasie wyrządzają wiele szkód. W ubiegłym roku dziennik The Guardian doniósł, że banki europejskie, chińskie i amerykańskie przeznaczyły ponad 150 miliardów dolarów na 425 projektów „bomb węglowych”, z których każdy, jeśli zostaną uruchomione, może wyemitować miliard ton ekwiwalentu dwutlenku węgla (CO2e), co wystarczy, aby czterokrotnie przekroczyć pozostały światowy budżet emisji dwutlenku węgla.

W wiadomościach wskazano JPMorgan Chase, Citi i Bank of America jako trzech największych sponsorów bomb węglowych od 2016 r., kiedy sfinalizowano paryskie porozumienie klimatyczne. Żaden z 10 największych banków na liście Guardiana nie jest bankiem kanadyjskim.

Jednak nawet w obliczu narastających złych wiadomości Mark Gongloff z Bloomberga spodziewa się odbicia w rozwoju czystej energii, przy czym Ørsted i inni deweloperzy morskiej energetyki wiatrowej nadal pracują nad projektami w różnych częściach świata, a rządy wzmagają wysiłki, aby pomóc firmom radzić sobie z inflacją.

„W miarę jak coraz bardziej chaotyczny klimat sieje spustoszenie na całym świecie, rządy będą i powinny w dalszym ciągu szukać sposobów na podniesienie cen paliw kopalnych, które emitują do atmosfery gazy powodujące ocieplenie planety, przyciągając jednocześnie kapitał do alternatywnych rozwiązań” – pisze. „Choć transformacja energetyki może być kosztowna i inflacyjna w najbliższej perspektywie, koszt braku transformacji może być dwukrotnie wyższy”. I ostatecznie „tylko jeden z tych wyborów na dłuższą metę nagrodzi inwestorów”.