Tymczasowe wyniki badania LUNA wykazały skuteczność i tolerancję doszklistkowej terapii genowej ixoberogene soroparvovec (Ixo-vec) w leczeniu neowaskularyzacyjnego zwyrodnienia plamki żółtej związanego z wiekiem (nAMD). Te tymczasowe dane z fazy 2 zostały zaprezentowane na 42. dorocznym spotkaniu American Society of Retina Specialists (ASRS).

Dane te wykazały, że pojedyncza doszklistkowa iniekcja preparatu Ixo-vec doprowadziła do 90–95% redukcji rocznej liczby iniekcji leków anty-VEGF oraz utrzymania dobrych wyników wzrokowych i anatomicznych u pacjentów z nAMD poddawanych wcześniej leczeniu.

„Głównym punktem badania LUNA była analiza bezpieczeństwa. Ogólnie rzecz biorąc, nie było żadnych poważnych zdarzeń niepożądanych związanych z Ixo-Vec, a wszystkie powiązane zdarzenia niepożądane były łagodne lub umiarkowane, najczęściej była to reakcja zapalna komórek komory przedniej na miejscowe sterydy” – powiedział Charles C. Wykoff, MD, PhD, dyrektor ds. badań klinicznych w Retina Consultants of Texas, przedstawiający badanie HCPLive.

Ixo-vec, wcześniej znany jako ADVM-02, wykazał zachowanie widzenia i stałą redukcję płynu plamkowego przez 3 lata po pojedynczym wstrzyknięciu doszklistkowym w pierwszym badaniu na ludziach, OPTIC. Trwające wieloośrodkowe, randomizowane, podwójnie zaślepione 6-miesięczne badanie LUNA oceniało optymalną dawkę Ixo-vec w połączeniu z ulepszonymi schematami profilaktycznymi kortykosteroidów w przypadku nAMD.

Uprawnieni uczestnicy zostali przydzieleni losowo do dwóch dawek Ixo-vec (6 x 1010 i 2 x 1011 vg/oko) i wielu schematów profilaktycznych, w tym miejscowych kortykosteroidów z doustnym prednizonem i bez niego. Pierwszorzędowymi punktami końcowymi były częstość występowania i ciężkość zdarzeń niepożądanych oraz średnia zmiana w najlepiej skorygowanej ostrości wzroku od punktu początkowego do 52. tygodnia.

Ta zaplanowana analiza okresowa miała miejsce po zakończeniu wizyty w 26. tygodniu.

W momencie odcięcia analizy pośredniej włączono 58 uczestników, a średni czas obserwacji wynosił 35,2 tygodnia. Przed podaniem dawki Ixo-vec średnia liczba rocznych zastrzyków anty-VEGF wynosiła 10,1, a średnia BCVA i CST wynosiły odpowiednio 72,3 litery ETDRS i 350,6 µm.

Analiza wykazała, że ​​Ixo-vec wykazał znaczną część pacjentów, u których nie zastosowano żadnych zastrzyków przy obu dawkach w 26. tygodniu. Spośród kohort otrzymujących dawki odpowiednio 76% i 83% uczestników nie wymagało dodatkowych zastrzyków anty-VEGF do 26. tygodnia.

Ixo-vec doprowadził również do istotnego zmniejszenia średniej rocznej liczby wstrzyknięć anty-VEGF w 26. tygodniu. Co godne uwagi, średnia roczna częstość wstrzyknięć anty-VEGF została zmniejszona odpowiednio o 90% i 95% w kohortach vg/oko 6E10 i 2E11.

Ostrość wzroku została utrzymana ze średnią zmianą najmniejszych kwadratów od wartości początkowej do 26. tygodnia wynoszącą –1,1 i –2,2 liter ETDRS odpowiednio dla kohort 6E10 i 2E11 vg/oko. Kontrola płynów została również utrzymana ze średnią zmianą najmniejszych kwadratów CST wynoszącą –12,6 µm i –12,0 µm w tych kohortach, odpowiednio.

Dane dotyczące bezpieczeństwa wykazały, że Ixo-vec był dobrze tolerowany w obu dawkach i nie wiązał się z żadnymi poważnymi zdarzeniami niepożądanymi. Wszystkie zdarzenia niepożądane związane z Ixo-vec były łagodne lub umiarkowane, bez przypadków zapalenia nadtwardówki, zapalenia siatkówki, zapalenia naczyń, zapalenia naczyniówki, zdarzeń zatorowych naczyń lub hipotonii.

Analiza bezpieczeństwa podgrupy schematu profilaktycznego Difluprednate-Alone wykazała, że ​​100% (n = 20) pacjentów ukończyło profilaktykę. Zapalenie było zależne od dawki i reagowało na miejscowe kortykosteroidy.

Wszyscy (n = 10) pacjenci przy dawce 6E10 nie wykazywali stanu zapalnego lub wykazali minimalny stan zapalny (0 lub 0,5+ komórek komory przedniej) w punkcie czasowym analizy pośredniej. Żaden z tych uczestników nie otrzymał kortykosteroidów na stan zapalny poza planowaną profilaktyką.

W grupie dawek 2E11 u 90% pacjentów (n = 9) nie stwierdzono stanu zapalnego lub był on minimalny po 26 tygodniach. W przypadku jego występowania zgłaszano, że miejscowy difluprednate skutecznie łagodzi stan zapalny.
Badanie LUNA jest w toku i będzie nadal oceniać profil bezpieczeństwa i skuteczności preparatu Ixo-vec w leczeniu nAMD, aby uzyskać informacje na temat przyszłych badań rejestracyjnych fazy 3.

„Ogólnie rzecz biorąc, jest to analiza tymczasowa, wstępnie określona na 26. tydzień, a ostatecznie będzie to roczny okres próbny, a następnie 4-letnie przedłużenie” – powiedział Wykoff HCPLive.

Ujawnienia: Istotne ujawnienia dla Wykoff obejmują Adverum Biotechnologies, Apellis, Genentech, Iveric, Regeneron i inne.

Odniesienie

_{Wykoff CC. Terapia genowa Ixoberogene Soroparvovec (Ixo-vec) IVT w przypadku AMD neowaskularnego: pierwsze wyniki analizy okresowej po 26 tygodniach z badania LUNA fazy 2. Praca przedstawiona na 42. dorocznym spotkaniu American Society of Retina Specialists (ASRS). Sztokholm, Szwecja. 17–20 lipca 2024 r.}