Animator Across the Spider-Verse zagłębia się w wygląd Spider-Punk
Hobie nienawidzi konsekwencji, więc animatorzy sprawili, że stało się to rzeczywistością
Spider-Man: Po drugiej stronie Spider-Verse zawiera wiele różnych Spider-Ludów z całej (haha) dekady Spider-historii. Pomimo tego, że wszyscy są połączeni mocami (a także katastrofalnymi wydarzeniami kanonicznymi, jak się dowiadujemy), wszystkie są żywe i różnią się od siebie. To było coś, co ustalił pierwszy film, ale z dziesiątkami Spider-People w sequelu, Przez Spider-Verse bierze wszystko do 11. To nie tylko ich projekty postaci; to także sposób, w jaki są animowane i styl, w jakim są renderowane.
Być może najbardziej imponującym Spider-Personem – a na pewno tym, którego wielu fanów uważa za najfajniejszego – jest Spider-Punk. Głos użyczył Daniel Kaluuya, Spider-Punk (znany również jako Hobie Brown) to nonkonformistyczny, punk-rockowy bohater, który robi wszystko po swojemu. A to rozciąga się na to, jak wygląda i porusza się w porównaniu z resztą obsady. Nie tylko jego projekt przypomina coś z kolażu zinów, ale porusza się też bardziej energicznie niż reszta obsady.
Jest jedną z najbardziej dynamicznych postaci w całym filmie — a także tą, która zadziwia wszystkich tym, jak dziki on wygląda.
„Jak, KURWA, oni to zrobili” zapytał jeden z użytkowników Twittera, udostępnianie klipu z chaotycznie fajnym wstępem Spider-Punk.
Animatorzy Spider-Verse byli bardzo dostępni online i bardzo otwarci na rozmowy o swoim procesie i prowadzeniu animacji Chelsea Gordon-Ratzlaff włączył się do odpowiedzi. Wyszczególnili zasady, które zespół animatorów miał dla Hobiego, a także wyjaśnili, że zasady zostały złamane, gdy było to konieczne – punk-rockowe podejście, które Hobie by zaakceptował.
takie były nasze zasady dla Hobie!
– ciało na 3s
– przesunięcie kamizelki (również na 3s, ale opóźnione o ramkę lub dwie)
– gitara na 4s
– zarys na 2s (tylko gdy się porusza, powinien pozostać nieruchomy, gdy jest nieruchomy)
– wycięcie wokół gitary
Co to wszystko znaczy? W przypadku większości filmów animowanych standardem są 24 klatki na sekundę. Zazwyczaj animatorzy zmieniają pozy i szczegóły co drugą klatkę — lub „co 2 sekundy”. Ale w przypadku Hobiego jego pozycja ciała zmieniała się co trzecią klatkę, przez co jego ruch był bardziej staccato niż postacie wokół niego. Ale to nie jest nawet najdziksza część.
Wszystkie oddzielne elementy Hobiego — kamizelka, zarys sylwetki, gitara — poruszają się na osobnych klatkach. W przypadku kamizelki, która jest animowana z przesunięciem, oznacza to, że wciąż zmienia się w trzeciej pozie, ale o jedną klatkę od ciała (więc jeśli jego ciało porusza się w klatkach 3, 6, 9 i 12, kamizelka porusza się w klatkach 4, 7, 10 i 13). Dodatkowo różne części Hobiego miały różne tekstury, które zmieniały się w zależności od tego, co działo się w filmie. W końcu Hobie nienawidzi konsekwencji.
Kiedy studia animacji stają w obliczu czegoś bardzo ambitnego, co wydaje się niemożliwe, wprowadzają innowacje — a to oznacza opracowywanie nowego oprogramowania i narzędzi, które pomogą im osiągnąć to, czego chcą. (Obowiązkowa wzmianka o przełomowej symulacji śniegu z Mrożony które pomogło rozwiązać incydent na Przełęczy Diatłowa). W przypadku Sony nie było inaczej. Gordon-Ratzlaff mówi, że „zespół odpowiedzialny za rurociąg wynalazł wszelkiego rodzaju szalone rzeczy, które pozwalają nam robić jeszcze bardziej szalone rzeczy w animacji”.
I to widać w Przez Spider-Verse, który jest zdecydowanie najbardziej odważną wizualnie amerykańską animacją w najnowszej historii. Wykorzystał wszystko od pierwszego filmu jako odskocznię, wprowadzając go na nowe wyżyny. Gdy Poza Spider-Verse ukaże się w przyszłym roku, z pewnością pójdzie jeszcze wyżej i, no cóż, dalej.
Czytaj więcej
