„Wyimaginowany”

Netflixa

W świecie Wyimaginowany (Yaneura no Rajâ), każde dziecko ma tajemniczego przyjaciela, niewidzialną istotę, z którą tworzy fikcyjne scenariusze i dzieli się swoimi najskrytszymi sekretami. Dla Amandy (głos Rio Suzuki), bohaterki tego uroczego, ale rozległego filmu Studio Ponoc, tą osobą jest energiczny i opiekuńczy blondyn o imieniu Rudger (Kokoro Terada). Kiedy Amanda wraca ze szkoły do ​​domu, rozpoczynają swoje przygody, latając po trawiastej przestrzeni zamieszkałej przez pracowitego olbrzyma i gadatliwą wiewiórkę lub jadąc na piżmowolu przez zaśnieżoną tundrę. Jak mówi Rudger: „Amanda zawsze wyobraża sobie najwspanialsze światy”.

Wyimaginowanyktórego premiera odbyła się w konkursie na Festiwalu Animacji w Annecy, to druga pełnometrażowa produkcja Studia Ponoc, po premierze z 2017 roku Maryja i kwiat czarownicy. Za reżyserię odpowiada absolwent Studia Ghibli, Yoshiyuki Momose (Skromni bohaterowie, Liście jutra) na podstawie scenariusza wieloletniego producenta Ghibli Yoshiakiego Nishimury (Opowieść o księżniczce Kaguyi), na podstawie powieści pod tym samym tytułem autorstwa AF Harrolda. Film będzie miał premierę w wybranych kinach 28 czerwca, przed premierą w serwisie Netflix 5 lipca.

Akcja podąża za Rudgerem, który odkrywa cały świat wyimaginowanych przyjaciół, próbując chronić siebie i Amandę przed złowrogą postacią. Historia ujmuje, skupiając się na roli tajemniczych przyjaciół w życiu młodego człowieka. Nishimura zaśmieca swój scenariusz przejmującymi spostrzeżeniami na temat siły przedsiębiorczej zabawy, które zainspirują widzów w każdym wieku do przypomnienia sobie czasów, kiedy wystarczyło polegać na swoim umyśle, aby wyczarować nowe światy i scenariusze.

Inspirująca jest także relacja między Amandą i Rudgerem. Sprytna para zachowuje się jak rodzeństwo, a do tego nie brakuje miłosnych przekomarzań i przypadkowych nieporozumień. Jednak w przypadku filmu o twórczej wyobraźni, Wyimaginowany nie zawsze oferuje takie fascynujące momenty, jakich można by się spodziewać. Dobra animacja może zostać przytępiona przez upodobanie do oczywistej ekspozycji, dialogów, które nie rozciągają wyobraźni tak bardzo, jak to możliwe.

Rudger otwiera film trzema zasadami rządzącymi jego życiem. „Amanda i ja złożyliśmy obietnicę” – mówi nadpobudliwy przyjaciel w lektorze. „Cokolwiek się stanie, nigdy nie znikajcie, chrońcie się nawzajem i nigdy nie płaczcie”.

Ten ostatni punkt jest bardzo ważny Wyimaginowany ponieważ Amanda przez cały film odczuwa głęboki smutek. Jej ojciec zmarł (o ile nie określono), pozostawiając przedwcześnie rozwinięte dziecko z matką Lizzie (Sakura Andô). Matka i córka mieszkają nad księgarnią, sklepem, który do śmierci prowadził ojciec Amandy. Lizzie nie czuje się na siłach, by tak skutecznie zarządzać lokalem jak jej zmarły mąż, dlatego już na początku filmu rozgląda się za nową pracą.

Podczas gdy jej matka przygotowuje się do rozmów kwalifikacyjnych i pielęgnuje głęboki smutek, Amanda przelewa swój smutek na wymyślne scenariusze. Wyimaginowany na pierwszym planie przygody dziecka w wieku szkolnym z Rudgerem, pokazując, w jaki sposób duet sam się bawi. Ich zetknięcie z mistycznym życiem wodnym – na przykład meduzami – i przejściami między jednym środowiskiem a drugim wywołuje dreszczyk emocji. W jednej chwili galaretowate stworzenia przekształcają się w pojedynczą istotę, która pochłania chichoczącą parę, po czym wypluwa je na bujne pole kwiatów.

Ale Amanda nie zawsze wyobraża sobie szczęśliwe sceny; jej wyobraźnia, realistycznie dostosowana do jej nastroju, również potrafi przybierać koszmarne obroty. W jednym ze scenariuszy podróż przez zaśnieżoną zimę przybiera mroczny obrót, gdy Amanda i Rudger muszą uciec z uścisku potwora przypominającego yeti.

Akcja filmu rozpoczyna się, gdy dziwny i przebiegły mężczyzna, pan Bunting (Issei Ogata), puka do drzwi księgarni, twierdząc, że obserwuje dzieci w okolicy. W rzeczywistości poluje na wyimaginowanych przyjaciół i zjada ich, aby zachować bystrość umysłu. Pan Bunting ściga Rudgera, którego uważa za wartościowego wyimaginowanego bohatera.

Podczas jednego niefortunnego starcia, podczas którego Rudger i Amanda próbują uciec przed panem Buntingiem, Amanda zostaje potrącona przez samochód i zapada w śpiączkę. Rudger, teraz odłączony od swojego stwórcy, trafia do miejsca, w którym porzuceni wyimaginowani przyjaciele żyją na zawsze. To miasto mieści się w bibliotece i jest zasilane książkami, w których znajdują się jedne z najbardziej pomysłowych opowieści na świecie. Stworzenia — Stary Pies (Akira Terao), gigantyczny różowy hipopotam, ciekawy zegar i inni przyjaciele sąsiadujący z ludźmi, tacy jak Rudger — żyją w harmonii, czekając, aż zajmą je nowe, młodsze dzieci.

Chociaż Rudger, który na początku filmu błaga Amandę, aby pozwoliła mu przejść przez ściany, aby mógł zobaczyć więcej świata, uważa tę krainę za fascynującą, tęskni za swoim ludzkim towarzyszem. Pomimo protestów swoich nowych przyjaciół, do których zalicza się czerwono-niebieskooka kotka o imieniu Zinzan (Takayuki Yamada) i faktyczna przywódczyni miasta Emily (Riisa Naka), Rudger wyrusza, aby odnowić kontakt z Amandą.

WyimaginowanyW tym momencie narracja zaczyna się rozprzestrzeniać zbyt słabo, gdy Rudger krąży po wyobraźniach różnych dzieci, aby znaleźć Amandę. Niektóre wątki, jak na przykład ten, w którym Rudger i jego obdarta grupa przyłączają się do kosmicznej fantazji młodego chłopca, są pomocne, ponieważ wyjaśniają zasady rządzące wszechświatem, w którym ludzie i ich wyimaginowani przyjaciele żyją obok siebie. Inne jednak oddalają nas od głównego wątku fabularnego, spowalniając jego dynamikę.

Powtarzające się konfrontacje z panem Buntingiem mogą być szczególnie niezręczne, ponieważ każda z nich jest wypełniona bardziej przewidywalnymi wyjaśnieniami na temat wzroku i perspektywy. „Każdy widzi to, co chce widzieć, prawda” – mówi w pewnym momencie zgrabny starszy mężczyzna do Rudgera. „Jeśli tego nie widzą, to znaczy, że tak naprawdę nie chcieli tego widzieć”. W filmie można było zastosować mniej wariacji na temat tego banału i zamiast tego postawić na dialogi, które nie obciążałyby obrazu nadmiernymi wyjaśnieniami. Najbardziej urokliwe wątki Wyimaginowany mieć lekki akcent narracyjny.

To, że tajemniczy przyjaciele mieszkają w bibliotece, to jeden z najbardziej charakterystycznych wątków fabularnych filmu. Wyimaginowany będzie miało szczególny oddźwięk w USA, gdzie instytucje te są poważnie atakowane z powodu braku funduszy i cenzury treści. (Warto zauważyć, że w anglojęzycznej obsadzie głosowej znajduje się legenda Reading Rainbow LaVar Burton w roli Old Dog). Z przedwcześnie rozwiniętym duetem w centrum uwagi i licznymi ukłonami w stronę książek jako paliwa do wizjonerskiego myślenia, Wyimaginowany uznaje czytanie za akt radykalny.