Płeć jest kluczowym czynnikiem ewolucji, zdrowia i chorób. Niewiele jednak wiemy o tym, jak powstają różnice między płciami – nawet jeśli są one tak wyraźne, jak na przykład większa częstość występowania zaburzeń ze spektrum autyzmu u mężczyzn lub chorób autoimmunologicznych u kobiet. Dzięki stypendium Pew, Harpaka laboratorium będzie podążać w nowych kierunkach, aby zrozumieć znaczenie płci biologicznej w genetyce i ewolucji.

Pytania i odpowiedzi z Harpakiem:

Czym zajmuje się Harpak Lab i w jaki sposób stypendium Pew będzie wspierać Twoją pracę przez następne cztery lata?

Moja grupa bada, jak ewoluuje zmienność genetyczna: jak powstaje w wyniku procesów molekularnych i jak jest później kształtowana przez dobór naturalny. Interesuje nas również wynik tego procesu — sposób, w jaki zmienność genetyczna przekłada się na zmienność cech, która ma wpływ na takie kwestie, jak podatność na choroby, zachowanie i sprawność fizyczna.

Odpowiedzi na te pytania proponowano od wieków. Jednak niesamowity zakres danych zebranych w ciągu ostatnich dwóch dekad zrewolucjonizował to, czego można się dowiedzieć na podstawie zmienności genetycznej i zainspirował nowe pytania.Praca w laboratorium obejmuje modelowanie matematyczne i analizę danych genomicznych.

Dzięki stypendium Pew grupa opracuje nowe modele czynników wpływających na różnice między płciami i przeszuka duże bazy danych, aby przetestować przewidywania tych modeli. Ta praca może poprawić naszą zdolność przewidywania ryzyka genetycznego chorób specyficznych dla płci i pogłębić naszą wiedzę na temat roli płci w ewolucji.

Mentoring jest ważną częścią Twojej pracy. Jak twoi mentorzy ukształtowali teraz twoją rolę lidera?

Ukończenie studiów magisterskich było prawdopodobnie pierwszym momentem, w którym zacząłem poważnie myśleć o karierze badawczej, głównie dzięki Guyowi Selli, dzięki któremu wprowadzenie do genetyki populacyjnej było niezwykle ekscytujące. Mój doktorat doradca na Uniwersytecie Stanforda, Jonathan Pritchard, ukształtował mnie jako naukowca i jest dla mnie wzorem do naśladowania.

Po doktoracie spędziłam trzy wzbogacające lata jako stypendystka Fundacji Simonsa i staż podoktorski na Uniwersytecie Columbia, pracując z Molly Przeworsky. Nie potrafię wyrazić słowami, jak bezcenne było dla mnie jej mentorstwo (i nadal jest). Postawiła poprzeczkę niezwykle wysoko pod względem dyscypliny, odwagi, uczciwości i kolegialności. Udzieliła także nieocenionego wsparcia w latach, które były osobiście trudne.

Zdałem sobie sprawę, że największy wpływ, jaki mógłbym wywrzeć na tę dziedzinę, będzie poprzez ułatwianie, wspieranie, doradzanie i mentorowanie przyszłym pokoleniom.

Dr Arbel Harpak

Kiedy zacząłem planować własne laboratorium, pojawiły się refleksje na temat mojego mentoringu doświadczenie przełożyłem się na moje własne cele jako lidera grupy. Zdałem sobie sprawę, że największy wpływ, jaki mógłbym wywrzeć na tę dziedzinę, byłoby ułatwianie, wspieranie, doradzanie i mentorowanie przyszłym pokoleniom.

Wyróżnienia takie jak stypendium Pew są w ostatecznym rozrachunku wynikiem entuzjazmu i poświęcenia studentów i doktorantów, którym miałem szczęście pracować w laboratorium. Moją drugą ulubioną częścią pracy jest sytuacja, gdy stażyści wytrwale stawiają czoła wyzwaniom i po drugiej stronie znajdują innowacyjne rozwiązania i odpowiedzi; moją absolutnie ulubioną częścią jest to, gdy zadają dobre pytania.

W maksymalnie 200 słowach opowiedz trochę o tym, co zainspirowało Cię do zostania naukowcem.

Dorastałem w Izraelu. Moja rodzina często się przeprowadzała, ale zawsze trzymała się o rzut beretem od plaż Morza Śródziemnego, gdzie spędzałem dużo czasu. Od najmłodszych lat bardzo interesowałem się matematyką i przyrodą, ale tak naprawdę nie myślałem o karierze akademickiej; nikt z mojej rodziny nie był, a zabawa na świeżym powietrzu (wspominałam już o plaży?) wypełniała większość mojego harmonogramu.

Po zaoszczędzeniu pieniędzy na naukę w szkole rozpocząłem studia licencjackie z matematyki i filozofii na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie, a później dodałem do tego fizykę. Studia matematyczne bardzo mi się podobały. Nigdy nie wiedziałem – i prawdopodobnie nigdy bym się nie domyślił, gdyby nie moja edukacja matematyczna – jak to jest głęboko i fundamentalnie rozumieć przedmiot swoich badań. To uczucie było i nadal jest dla mnie źródłem prawdziwej radości.