Niemiecka prokuratura poinformowała we wtorek, że aresztowano Danielę Klette, jedną z trzech zbiegłych członków skrajnie lewicowej frakcji terrorystycznej Frakcji Czerwonej Armii (RAF).
Po dziesięcioleciach ucieczki niemiecka policja nadal poszukiwała całej trójki podejrzanej o usiłowanie morderstwa i serię napadów z bronią w ręku.
Co wiemy do tej pory?
Prokuratura w mieście Verden w Dolnej Saksonii poinformowała, że 65-latek został zatrzymany w poniedziałek w Berlinie.
„Aresztowaliśmy panią Klette” – powiedział Koray Freudenberg, starszy prokurator, którego biuro prowadzi dochodzenie w sprawie Klette oraz innych podejrzanych Ernsta-Volkera Stauba i Burkharda Garwega.
Biuro policji kryminalnej Dolnej Saksonii poinformowało później, że w związku z pojmaniem Klette’a aresztowano także mężczyznę, lecz nie udało się go jeszcze zidentyfikować.
Szef policji w Hanowerze Friedo de Vries powiedział, że podejrzana została zidentyfikowana na podstawie odcisków palców i nie stawiała żadnego oporu, gdy była przetrzymywana w mieszkaniu w dzielnicy Kreuzberg. De Fries powiedział, że w mieszkaniu policja znalazła dwa magazynki do pistoletu i naboje.
Niemiecki nakład masowy Obraz gazeta podała, że Klette ukrywała się w Berlinie przez 20 lat, a sąsiedzi twierdzili, że posługiwała się imieniem Claudia.
Mówi się, że Klette, Staub i Garweg próbowali wykorzystać serię napadów w latach 1999–2016 do finansowania swojego życia pod ziemią.
Po niedawnym programie telewizyjnym opisującym tę sprawę śledczy z Dolnej Saksonii, gdzie miało miejsce wiele napadów, poinformowali, że otrzymali 161 wskazówek na temat potencjalnego miejsca pobytu podejrzanych.
Co zrobiła grupa terrorystyczna RAF?
Mówi się, że cała trójka należała do tzw. trzeciego pokolenia RAF-u, zwanego też grupą Baader-Meinhof.
W latach 70. i 80. RAF przeprowadziła kampanię terroru w ówczesnych Niemczech Zachodnich poprzez ataki i porwania, a grupie przypisano łącznie ponad 30 morderstw. Władze twierdzą, że RAF był odpowiedzialny za ranienie kolejnych 200 osób.
Działalność grupy osiągnęła szczyt podczas wielkiej obławy na członków RAF-u podczas tzw. Niemieckiej Jesieni 1977 roku.
Filmy o skrajnie lewicowej niemieckiej grupie terrorystycznej RAF
Od zamachów bombowych i porwań po morderstwa – skrajnie lewicowa grupa bojowników Frakcja Czerwonej Armii (RAF) terroryzowała Niemcy Zachodnie w latach 70. Dowiedz się więcej o grupie i jej występach z filmów o nich nakręconych.
Niezależnie od tego, czy było to morderstwo dyrektora biznesowego i przedstawiciela branży Hannsa-Martina Schleyera, wczesne procesy sądowe RAF-u, czy porwanie samolotu Lufthansy, skrajnie lewicowa grupa bojowników Frakcja Czerwonej Armii (RAF) sprowadziła falę terroru na Niemcy Zachodnie w lata 70. Od tego czasu ich działania zainspirowały wielu filmowców.
Zdjęcie: image-alliance/dpa
W „Utraconym honorze Kathariny Blum” młoda kobieta grana przez Angelę Winkler wdaje się w romans z rzekomym terrorystą, co przyciąga uwagę policji, wymiaru sprawiedliwości i prasy. Film Volkera Schlöndorffa z 1975 roku, oparty na książce Heinricha Bölla, to fikcyjna opowieść oparta na lewicowym terroryzmie, który miał miejsce w Niemczech w latach 60. i 70. XX wieku.
Zdjęcie: image-alliance/dpa/H. Dürrwald
11-częściowe odbicie czasów
„Niemcy jesienią” nie są filmem „dobrym”, ale ważnym” – napisał Die Zeit. W filmie z 1978 roku, składającym się z 11 odcinków, udział wzięli czołowi niemieccy reżyserzy, w tym Rainer Werner Fassbinder i Volker Schlöndorff. Film ten, odzwierciedlający klimat społeczno-polityczny Niemiec Zachodnich lat 70., powstał także na podstawie pracy laureata Nagrody Nobla Heinricha Bölla.
Zdjęcie: Imago/United Archives
„Nóż w głowę” z Bruno Ganzem w roli doktora Hoffmanna był hitem kinowym z 1978 roku w Niemczech Zachodnich. Podczas nalotu policji zostaje postrzelony w głowę, ale przeżywa. Ale czy jest ofiarą brutalności policji lub terroryzmu? Wydaje się, że nikt o tym nie wie – nawet Hoffmann, który w wyniku strzelaniny traci pamięć.
Zdjęcie: Filmfest Monachium
Siostry na pierwszej linii frontu
Film Margarethe von Trotta „Marianne i Juliane” z 1981 roku to fabularyzowana relacja oparta na biografiach dwóch prawdziwych sióstr i córek pastora, Christiane i Gudrun Ensslin. Obaj są aktywni w polityce. Jedna z nich jest cichym pragmatykiem, druga dołącza do RAF-u i później zostaje znaleziona martwa w swojej celi więziennej. Film pomógł von Trotcie dokonać jej międzynarodowego przełomu.
Około 10 lat po procesie w Stammheim współzałożycieli RAF, Andreasa Baadera i Ulrike Meinhof, reżyser Reinhard Hauff poświęcił nowy film tematowi terroryzmu RAF. W oparciu o autentyczne protokoły „Stammheim” (1986) rekonstruuje 192-dniowy proces z 1975 r. Narracja ogranicza się do reprodukcji protokołu i nie zawiera żadnego komentarza.
„Stan, w którym jestem” to film Christiana Petzolda z 2000 roku, opowiadający o życiu po służbie w RAF-ie. Małżeństwo, które w latach 70. przeciwstawiło się państwu niemieckiemu, przez lata mieszkało z córką pod ziemią w obawie, że zostanie złapane. Podczas gdy rodziców nęka paranoja, córka postanawia wyrwać się z ukrycia.
Zdjęcie: image-alliance/dpa/Pegasos
Inną historią życia w ukryciu, tym razem na terenie byłej NRD, jest „Legenda Rity” Volkera Schlöndorffa. W filmie z 2000 roku lewicowi terroryści zeszli do podziemia w NRD w latach 70. z pomocą Stasi. Po zjednoczeniu Niemiec ich przykrywka zostaje zdemaskowana, a podczas próby ucieczki zostają zastrzeleni. Kilku członków RAF rzeczywiście próbowało ukryć się w Niemczech Wschodnich.
Zdjęcie: image-alliance/Berliner Zeitung
Prawdziwa historia dwóch śmierci
Film dokumentalny wydany w 2001 roku przez reżysera Andresa Veiela „Black Box BRD” oferuje kontrnarrację, w której ujawniają się zaskakujące podobieństwa. Z jednej strony jest Alfred Herrhausen, rzecznik zarządu Deutsche Banku, zamordowany przez RAF. Po drugiej stronie jest członek RAF Wolfgang Grams, którego gwałtowna śmierć również rodzi pytania.
Zdjęcie: X Verleih
Kompleks Baader-Meinhof
Być może najbardziej znany film o RAF „Kompleks Baader-Meinhof” (2008) przedstawia historię grupy terrorystycznej i jej działań w oparciu o książkę pod tym samym tytułem napisaną przez Stefana Austa. Film zebrał mieszane recenzje, a niektórzy krytycy twierdzili, że zmylił RAF – po części ze względu na gwiazdorską obsadę, w tym Moritz Bleibtreu jako Andreas Baader i Martina Gedeck jako Ulrike Meinhof.
W „Die Anwälte – Eine deutsche Geschichte” (Prawnicy – niemiecka historia) z 2009 roku prześledzono kariery Otto Schily’ego, Hansa-Christiana Ströbele i Horsta Mahlera od czasów, gdy byli prawnikami lewicowej opozycji politycznej w latach 70. do teraz. Schily (z prawej) został ministrem spraw wewnętrznych; Ströbele (po lewej) dołączył do partii Zielonych; Mahler jest prawicowym ekstremistą i negacjonistą Holokaustu.
Zdjęcie: image-alliance/dpa/J. Kalaene
Andres Veiel zadebiutował w filmie fabularnym w 2011 roku rolą w filmie „Jeśli nie my, to kto?” Historia emocjonalnego i seksualnego trójkąta miłosnego śledzi losy współzałożycielki RAF Gudrun Ensslin i Bernwarda Vespera, syna nazistowskiego poety, którzy zakochują się, pobierają i rodzą dziecko. Ale potem Ensslin opuszcza rodzinę i podąża za Andreasem Baaderem do podziemia RAF-u.
Zdjęcie: Markus Jans/film zero jeden
Wśród ofiar RAF znaleźli się zachodnioniemiecki prokurator generalny Siegfried Buback, szef Dresdner Bank Jürgen Ponto, prezes Deutsche Bank Alfred Herrhausen, dyrektor biznesowy Hans Martin Schleyer i starszy zachodnioniemiecki dyplomata Gerold von Braunmühl.
RAF ogłosił rozwiązanie w 1998 r. i nie ma dowodów na to, że ta była organizacja terrorystyczna jest nadal aktywna.
Na początku tego miesiąca policja i specjalne jednostki zbrojne zaatakowały główny dworzec kolejowy w Wuppertalu w zachodnich Niemczech po otrzymaniu informacji sugerującej, że w pociągu mógł być widziany były lewicowy terrorysta Ernst-Volker Staub. Władze podały, że wstępne podejrzenia co do tożsamości mężczyzny nie potwierdziły się.
rc/sms (AFP, dpa)
Skoro tu jesteś: W każdy wtorek redaktorzy DW podsumowują, co dzieje się w niemieckiej polityce i społeczeństwie. Tutaj możesz zapisać się na cotygodniowy biuletyn e-mailowy Berlin Briefing.
