CNN
—

Wideo natychmiast stało się wirusowe: nagranie z telefonu komórkowego z antyrządowych protestów w kurdyjskim mieście Sanandaj w Iranie pokazało nagiego mężczyznę z nożem, otoczonego przez około tuzin uzbrojonych sił reżimu.

Funkcjonariusze ochrony zdawali się na zmianę ostrożnie wymachiwać pałkami w kierunku protestującego, niektórzy nawet strzelali do niego z broni palnej, skacząc tam iz powrotem przy każdym jego rzucie.

W końcu protestujący padł na kolana, po wielokrotnym postrzeleniu z bliskiej odległości, mówi.

Było to pierwsze na świecie spojrzenie na Ashkana Morovatiego, kurdyjskiego irańskiego boksera, który od tego czasu stał się bohaterem zwolenników irańskiego ruchu protestacyjnego.

W ekskluzywnym wywiadzie dla CNN Morovati wyjaśnił historię wideo nakręconego pod koniec października. Powiedział, że w chwilach poprzedzających konfrontację widzianą na kamerze zwrócił się do sił bezpieczeństwa i poprosił je o spokojniejsze podejście do protestujących wzywających do zakończenia żelaznego reżimu duchownego w kraju.

„Poszedłem tam, aby powiedzieć im, aby stali po stronie ludzi i szli z nimi na kompromis” – powiedział Morovati w rozmowie z CNN. „Tłumicie ludzi bezlitośnie, a to jest poniżej człowieczeństwa”.

Kiedy jednak zwrócił się do nich, siły bezpieczeństwa zaatakowały bez ostrzeżenia, używając gazu pieprzowego, pałek i ostatecznie strzelając do niego, według Morovatiego. Mówi, że wyjął nóż tylko w samoobronie, ale bezskutecznie.

„Zastrzelili mnie ze strzelby z bardzo bliskiej odległości, a następnie dwukrotnie strzelili do mnie kulami klasy wojskowej w obie nogi”.

Władze Iranu nie odpowiedziały na prośbę CNN o komentarz.

Morovati został aresztowany, a następnie oskarżony o „prowadzenie wojny przeciwko Bogu” lub „moharebeh”, zarzut, za który grozi kara śmierci i który był wielokrotnie wykorzystywany przez irański reżim do ścigania protestujących politycznych w kraju.

Ta gehenna mogła go kosztować życie. Zamiast tego doprowadziło to do jego brawurowej ucieczki z Iranu.

Ogólnokrajowe powstanie w Iranie wstrząsnęło krajem, gdy rozpoczęło się w połowie września, stanowiąc największe wewnętrzne zagrożenie dla rządzącej klasy duchownej od ponad dekady. Masowe protesty przedarły się przez konserwatywne poparcie reżimu i wywołały niezliczone akty buntu – a czasem przemocy – przeciwko potężnemu Basij, ochotniczej grupie paramilitarnej, która jest podstawą aparatu bezpieczeństwa Islamskiej Republiki. Protestujący byli młodzi i wściekli, a bariera strachu zdawała się pękać.

Ale cztery miesiące później narastająca fala represji wobec demonstrantów – w tym dziesiątki wyroków egzekucji wydanych na protestujących – stłumiła protesty Iranu, choć nie stojący za nimi powszechny gniew. Niedawne wyroki śmierci są zwieńczeniem coraz bardziej brutalnych represji, w tym strzelania do protestujących, masowych aresztowań, napaści fizycznych i przemocy seksualnej.

Sam Morovati mówi, że umierał wiele razy, zanim ostatecznie uciekł z Iranu. Twierdzi, że siły reżimu znęcały się nad nim nawet po jego aresztowaniu, nadal go bijąc, a nawet strzelając do niego ponownie, dopóki nie byli pewni, że nie przeżyje.

„Kiedy transportowali mnie do szpitala, zastrzelili mnie z bardzo bliskiej odległości ze strzelby, jakby to był zamach stanu” — wyjaśnia Morovati. Uważa, że ​​funkcjonariusze zabrali go do szpitala tylko dlatego, że byli pewni, że umrze.

Ale żył.

W szpitalu Kowsar w Sanandaj został zabrany na OIOM i leczony przez kilku lekarzy, w tym dr Imana Navabi, chirurga.

Morovati powiedział CNN, że lekarze w szpitalu powiedzieli, że miał przeciętą tętnicę w nodze, płuco przebite śrutem ze strzelby i około 200 więcej śrutów w jego ciele, z których niektóre spowodowały poważne rany.

Choć jego stan był tragiczny, cudem wyszedł z tego cało.

„Czy jesteś w 100%? Otwórz oczy” – powiedział Navabi w filmie opublikowanym na jego Instagramie, pokazującym Morovatiego po operacji. Navabi stał nad Morovatim, którego potężna postura leżała na noszach ze stopami zwisającymi z przodu. Jego rodzice, wyraźnie zaniepokojeni, siedzieli obok niego w szpitalnych fartuchach.

„Ashkan Morovati ma się dobrze, operacja się powiodła, jego stan jest stabilny, nie grozi mu niebezpieczeństwo, jest dziś na OIOM-ie i nie ma się czym martwić” – napisał Navabi w swoim podpisie wideo.

Wielu irańskich lekarzy i pracowników służby zdrowia zostało aresztowanych w ramach kary za udzielanie pomocy medycznej protestującym, a po udzieleniu pomocy Morovati, sam Navabi został aresztowany na początku grudnia, według zarejestrowanej w Norwegii Hengaw Organizacji Praw Człowieka. Według kanadyjskiego członka parlamentu Terry’ego Beecha został później zwolniony.

Kurdyjski bokser, którego wcześniej widziano, jak trenuje z ciężarami, uderza i biegnie sprintem na filmach zamieszczonych na jego kontach w mediach społecznościowych, spędził prawie miesiąc leżąc w szpitalnym łóżku, rekonwalescując się.

Następnie, jak mówi, siły reżimu wdarły się do szpitala i wyciągnęły go we wczesnych godzinach 23 listopada.

„Około 10 agentów w cywilu przybyło wraz z około 20 uzbrojonymi żołnierzami, którzy w pełni przejęli szpital i zabrali mnie z odizolowanej sali intensywnej terapii” – powiedział Morovati, opisując scenę. „Mieli nakaz sądowy, aby strzelać do każdego, kto zbliżył się do ingerencji i zabrali mnie do więzienia w takim stanie”.

Trafił do więzienia, gdzie, jak mówi, doznał nieznośnej agonii z powodu otwartych ran.

W więzieniu Morovati nie otrzymywał już ciągłego tlenu ze zbiornika z tlenem ani często zmieniał opatrunki na rany, tak jak to robił w szpitalu; personel więzienny zignorował jego krzyki bólu, mówi.

„Musiałem znaleźć sól i nałożyć ją na moje rany, aby choć trochę ją zdezynfekować” — mówi Morovati o prawie 10 dniach spędzonych w więzieniu. „Nie zwrócili uwagi na mój stan”.

Polegał na współwięźniach, którzy dzielili się środkami przeciwbólowymi.

Po 10 dniach, przy uporczywych namowach rodziny i naciskach lekarzy ze Szpitala Kowsar na wymiar sprawiedliwości, personel więzienny zgodził się na leczenie Morovatiego, przenosząc go do szpitala wojskowego.

„Byłem tam w takim stanie, z rękami i stopami przykutymi do łóżka” — mówi Morovati, opisując swoją sześciodniową kadencję w placówce. Mówi, że lekarze wojskowi myśleli, że umiera i zasugerowali przeniesienie go do szpitala lepiej przygotowanego do leczenia.

Ponownie, pod presją rodziny i lekarzy, Morovati w jakiś sposób uzyskał ulgę.

„Dali mi 20 dni na dotarcie do dobrze wyposażonego szpitala” – mówi.

W tym czasie wymiar sprawiedliwości oskarżył go o moharebe – bez przesłuchania i przesłuchania. I właśnie w tym czasie Morovati wykorzystał swoją wielką ucieczkę.

Zamiast iść do szpitala, Morovati uciekł z kraju, podróżując drogą lądową. „Wyjechałem z kraju przez góry i pustynie, mocno krwawiąc iw bardzo, bardzo złym stanie” — mówi Morovati.

Mówi, że z pomocą przyjaciół jest teraz w bezpiecznym miejscu, w nieujawnionym miejscu poza granicami Iranu.

„Wielu ludzi w Iranie umiera, by wydostać się z kraju i powiedzieć światu prawdę” — wyjaśnia Morovati. „Naszą jedyną zbrodnią jest to, że domagamy się wolności i demokracji oraz chcemy, aby nasze kobiety były równe naszym mężczyznom. Krzyczeliśmy „Kobieta, życie, wolność” – to jest nasza zbrodnia”.

Zapytany, czy Irańczycy boją się w świetle obecnych represji wobec protestujących, Morovati nie zgodził się, odnosząc się do popularnego sloganu używanego przez protestujących: „Każda jedna osoba, która zostaje zabita, popiera ją tysiąc osób”.

„Nie wierzę, że ludzie się boją” — mówi Morovati. „Ludzie wciąż stoją dzielnie i będą [continue to] stójcie odważnie”.

Morovati nadal nie otrzymał pomocy medycznej od czasu swojej ucieczki i mówi, że jego noga, która odniosła ranę postrzałową, jest zdrętwiała, ale radzi sobie z tym. Mówi, że bardzo bolesne jest dla niego pogodzenie się z faktem, że nie będzie mógł kontynuować kariery bokserskiej po kontuzji, ale jego nadzieje pokładają teraz w innym przeznaczeniu.

Zapytany o swoje bezpieczeństwo i fizyczny ból, jaki odczuwa, Morovati pospiesznie odpowiada, mówiąc, że nie czuje się bezpiecznie i cierpi. Szybko dodaje, że „w tej chwili najważniejsze jest dla mnie wyzwolenie Iranu”.

„Oddam życie za mój naród, za mój Iran, nie jeden raz, ale sto tysięcy razy” – dodał.