Ashley Graham ujawniła, że ​​jej mąż Justin Ervin miał wazektomię po tym, jak prawie zmarła z powodu strasznego krwotoku podczas porodu bliźniaków w zeszłym roku.

35-letnia supermodelka ujawniła to w podcaście Milk Drunk, omawiając wychowywanie trojga dzieci poniżej czwartego roku życia i jej 34-letniego małżonka, który „strzelał ślepakami”.

Zapytana, czy rzeczywiście planuje czwarte dziecko po tym, jak zażartowała, że ​​chce mieć kolejne w tym roku, piękność wyjaśniła, że ​​jej mężczyzna jest w trybie „pełnej wazektomii”.

„Dzięki Bogu, nie muszę brać pigułek” – zachwycała się, zanim zauważyła, że ​​zabieg był względnie bezbolesny dla Ervina, który zaraz potem poszedł z nią na zakupy.

Chociaż nie ujawniła dalej, co wpłynęło na ich decyzję o poddaniu się operacji, para ma już trzech synów Izaaka oraz rocznego Romana i Malachiasza.

W maju Graham, która doznała druzgocącego poronienia w pierwszym trymestrze ciąży zaledwie 11 miesięcy przed przyjściem na świat ich bliźniaków, napisała szczery esej dla Glamour na temat jej skomplikowanego porodu.

Wkrótce po przybyciu bliźniaków przypomniała sobie, że nagle zaczęła krwawić i szybko straciła przytomność.

To zmusiło jej zespół porodowy do działania w desperackiej próbie uratowania jej życia.

Przerażający incydent pozostawił ją przykutą do łóżka przez cztery dni i niezdolną do chodzenia przez tydzień.

Dodała, że ​​następstwa prawie utraty życia były „głęboko przytłaczające” i że całe to doświadczenie raz na zawsze zmieniło jej stosunek do własnego ciała, pozbawiając ją pewności siebie i pozytywnego nastawienia, które zapoczątkowały jej karierę jako pierwsza na świecie plus-size supermodelka.

„W noc, kiedy urodziłam bliźniaki, dostałam krwotoku” – wspomina.

„Była druga w nocy, kiedy zaczęły się moje skurcze. O 3:45 poszedłem do toalety, myśląc, że potrzebuję łazienki, a Malachiasz wyszedł akurat w chwili, gdy moja doula miała się pojawić, by urodzić go na świecie”.

Roman urodził się dwie godziny i siedem minut później i na początku Graham powiedziała, że ​​ona i jej mąż – którzy mają również dwuletniego syna Izaaka – a także jej „wykwalifikowany” i „inteligentny” zespół lekarzy „świętowali”.

„Nie mogliśmy uwierzyć, że mój poród trwał zaledwie trzy i pół godziny i byłam niesamowicie wdzięczna temu zespołowi wykwalifikowanych, inteligentnych i wyszkolonych profesjonalistów wokół mnie, którzy byli przy mnie, kiedy urodziłam Izaaka, a teraz ze mną znowu dla bliźniaków” – zachwycała się.

Jednak ich podekscytowanie szybko zmieniło się w strach, gdy Graham nagle upadł.

„Następną rzeczą, którą wiesz, spojrzałem na moją położną i powiedziałem:„ Nie czuję się dobrze. Chyba muszę się położyć” i straciłam przytomność – wspomina.

„Wszystko, co pamiętam, to lekki dotyk na moim policzku, o czym później dowiedziałam się, że ktoś walnął mnie w policzek, ktoś trzymał mnie za rękę, mój mąż Justin modlił się do ucha i ktoś dźgał mnie igła w moim ramieniu.

„Pamiętam, że widziałem ciemność i coś, co wyglądało jak gwiazdy. Kiedy w końcu doszedłem do siebie, rozejrzałem się i zobaczyłem wszystkich.

„Po prostu powtarzali mi:„ Wszystko w porządku. Jesteś w porządku. Jesteś w porządku.” Nie chcieli mi wtedy powiedzieć, że straciłam litry krwi.

„Nie chcieli mi powiedzieć, że jedna z położnych musiała mnie obrócić, przycisnąć palcem tuż nad kością pochwy, aby spróbować zatamować krwawienie.

„I nie chcieli mi powiedzieć, że żyła w moim ramieniu ciągle się zapadała i nie mogli wprowadzić igły do ​​Pitocinu, więc musieli włożyć mi go do ręki.

„Ale chociaż w tym momencie nie chcieli wchodzić w szczegóły, rozejrzałem się po pokoju, zobaczyłem krew dosłownie wszędzie i wydałem z siebie ten głęboki, trzewny krzyk – emocjonalne uwolnienie od chaosu, którego właśnie doświadczyłem”.

Graham wyjaśnił, że nie może nawet siedzieć – nie mówiąc już o chodzeniu – więc lekarze przenieśli ją do łóżka na prześcieradle.

Leżała w łóżku przez cztery dni z rzędu i nie wychodziła z domu przez „prawie dwa miesiące”.

„Położne zapytały mnie, czy mogę wstać i iść do łóżka. nie mogłem. Nie mogłam siedzieć ani nawet czołgać się” – kontynuowała.

„Więc wzięli podwójne prześcieradło, przewrócili mnie na nie i przesunęli korytarzem do pokoju gościnnego, gdzie miałem wysuwane łóżko, na które ledwo mogłem się wtoczyć.

„Dzięki Bogu, z bliźniakami wszystko w porządku, podczas gdy ja leżałam w tym łóżku przez cztery dni z rzędu. Nie mogłam chodzić przez tydzień. I nie wychodziłem z domu przez prawie dwa miesiące.

Jednak mama trójki dzieci nazwała to okresem wypełnionym „radością, nauką i śmiechem, akceptacją i powrotem do zdrowia”.

Powiedziała: „To był czas wypełniony radością przebywania z mężem i trzema synami, rytm naszego nowego życia, nauki i śmiechu, akceptacji i powrotu do zdrowia”.

Pomimo poczucia wdzięczności, że ona i jej bliźniaki są w porządku, mama przyznała, że ​​wkrótce zaczęła walczyć z akceptacją swojego ciała.

Przyznała: „Podobnie jak wiele kobiet, to, przez co przeszłam z porodem, zmieniło mój stosunek do mojego ciała – i mówię to, wiedząc, że jestem osobą, która krzyczy z dachów do was wszystkich: „Kochaj skórę!” ponownie.

„Jednak dla mnie narodziny wszystkich moich trojga dzieci wyrzuciły wiele z tego przez okno”.

Graham powiedział, że była „wrakiem” po wyzdrowieniu po incydencie i „nie czuła się sobą fizycznie ani emocjonalnie”.

Dodała, że ​​planowała wrócić do pracy osiem tygodni po porodzie, ale szybko zdała sobie sprawę, że tak się nie stanie.

„Przez długi czas nie mogłem prawidłowo chodzić, nie mówiąc już o ćwiczeniach. Trzęsłam się, nie czułam się sobą fizycznie ani emocjonalnie” – napisała.

„Planowałam wrócić do pracy po ośmiu tygodniach, ale byłam wrakiem i kiedy zobaczyłam się w lustrze, wciąż czułam się, jakbym była w ciąży.

„Pracuję w branży, która oczekuje ode mnie powrotu do pracy w ciele, które „odskoczyło” – presja, na którą żadna kobieta w żadnej branży nie zasługuje.

„Zawsze walczyłem z niesprawiedliwymi i nierealistycznymi standardami, a jednak, jeśli mam być całkowicie szczery, spodziewałem się, że się wycofam. I szybko.’

Prezenterka telewizyjna wspominała również, że po urodzeniu pierwszego syna w 2020 roku „pogrążyła się w doświadczeniach poporodowych”, przyznając, że chociaż był jej „światem”, „fizyczne i emocjonalne aspekty” bycia nową mamą były „niechlujne” i „dużo ciężkiej pracy”.

Ona, Justin i Isaac przeprowadzili się do domu jej mamy w Nebrasce po wybuchu pandemii, ale powiedziała, że ​​„wychowanie dziecka, które nic nie wie”, było „naprawdę izolujące i trudne”.

Zmagała się również ze swoim wizerunkiem ciała, dodając: „Miałam też obsesję na punkcie tych 20 funtów, które po prostu nie chciały zejść, i czułam, że moje ciało nie jest moje.

„Próbowałem to zbyć i mówiłem sobie: „Dziewczyno, nadal jesteś w porządku, kogo to obchodzi”. Mam kilka rozstępów i miałem kilka naprawdę dobrych sesji płaczu nad rozstępami.

„Ale patrząc wstecz, gdybym wiedział, przez co będę przechodził – och, to śmieszne, czym się tak stresowałem”.