Lestera Cohena/Getty Images

Przemysł nagraniowy może powoli budzić się z faktu, że niektórzy z jego najważniejszych twórców są szalenie niedoceniani — jednym z znaków jest pierwsza w historii nagroda Grammy dla Songwriter of the Year, którą niedawno zdobył Tobias Jesso Jr. za swoje kulisy pracować z Adele, Harrym Stylesem, FKA Twigs, Omarem Apollo i innymi. Ale jak podkreśla nasz niedawny raport na temat stanu branży pisania piosenek, model wynagradzania pisarzy jest głęboko zepsuty. Ludzie, z którymi rozmawialiśmy, ujawnili, że w świecie zdominowanym przez transmisje strumieniowe napisanie świetnej piosenki dla ważnego artysty nie wystarcza już do zarobienia na życie: tylko hity radiowe (oraz synchronizacje telewizyjne i reklamowe) mają szansę na przyniesienie prawdziwych pieniędzy . Tutaj sześciu wybitnych autorów piosenek bierze udział w próbach przetrwania w brutalnym biznesie.

Emily Warren pisała między innymi dla Dua Lipy, Khalida i Lizzo, a także wydała solowy album pt. Wycisz swój umysłw 2018 r.

Jestem współautorem „Don’t Let Me Down” dla Chainsmokers, który zdobył nagrodę [Best Dance Recording] Grammy i nie tylko nie zostałem zaproszony na Grammy, ale nie dostałem trofeum. Za kartkę symbolizującą nagrodę musiałem zapłacić 80 dolców. To było po prostu niefortunne, ponieważ inżynier otrzymał nagrodę, a wyróżnieni artyści otrzymali nagrodę – wszyscy oprócz ludzi, którzy to napisali, otrzymali trofea. Trudno po tym nie wrócić do domu i powiedzieć: „Jestem bezwartościowy w tym równaniu”. A jeśli jesteś bezwartościowy w równaniu, żadna część ciebie nie będzie jak: „Teraz postawię nogę i nalegam, abym otrzymał odpowiednią rekompensatę”. Myślę, że autorzy piosenek muszą czuć, że mają wystarczającą wartość, aby szanować siebie, jeśli chodzi o robienie interesów.

Warren „Oak” Felder jest producentem i autorem tekstów, który napisał między innymi dla Nicki Minaj, Alessii Cary, Ushera, Chrisa Browna i Jennifer Lopez.

Wyobraź sobie, że chciałbym zbudować dom, prawda? Musiałbym zatrudnić wykonawców do wykonania wielu rzeczy. Teraz wyobraź sobie, że powiedziałbym im: „Słuchaj, chodź, zbuduj mój dom. Nie zapłacę ci, dopóki dom nie stanie się sławny. Wykonawcy powiedzieliby: „OK, nie zbudujesz dziś domu, kolego”. Zasadniczo taki jest obecnie stan przemysłu muzycznego dla autorów piosenek. I myślę, że to niesprawiedliwe, że muszą sobie radzić z tą nierównością.

Ponownie, jeśli nie dostaniesz ogromnego singla, niekoniecznie otrzymujesz zapłatę. Więc autorzy piosenek wiedzą, że jeśli piszą dla artysty, muszą zrobić coś, co jest w 100 procentach opłacalne komercyjnie. Ale co to ma do samej sztuki? Oznacza to, że bez względu na obecny trend komercyjny dotyczący przebojów, osoba wchodząca do pokoju na pewno to zrobi. W ten sposób pozbawia nas swobody twórczej, która w przeciwnym razie mogłaby stworzyć coś wyjątkowego lub wyznaczającego trendy. Jeśli wejdziesz do pokoju nie myśląc: „Muszę zrobić komercyjny hit”, możesz zmienić oblicze muzyki czymś, co nie brzmi jak nic innego. Dobrym przykładem jest „Human Nature” Michaela Jacksona. Niekoniecznie jest to piosenka, którą ktokolwiek podczas tego procesu uważał za hit.

Zamiast tego, autorzy piosenek wchodzą do pokoju i mówią: „OK, jakie są teraz hity” i łapią klimat tych hitów. Uwielbiam to, że teraz jest tak dużo muzyki. Ale muszę przyznać, że wiele muzyki, która jest dzisiaj wypuszczana, jakby spłukuje się w szarość. To wszystko staje się w kółko i w kółko tym samym.

Są artyści, którzy będą współpracować z autorami piosenek, a na końcu tego procesu powiedzą: „OK, teraz musisz dać mi 20 procent nagrania” – mimo że niekoniecznie napisali piosenkę. Staram się jak mogę, żeby nie przebywać w pokoju z tego typu artystami, a coraz więcej autorów piosenek robi to samo.

Opowiem historię i nie wymienię nazwisk. Jest artysta, którego kariera zaczęła się bardzo spektakularnie. I ta osoba pojawiła się w wielu różnych piosenkach i wybuchła z dnia na dzień, a potem ta osoba skończyła z ogromnymi, ogromnymi hitami. Ale niestety ten artysta miał zwyczaj brać 15 proc. A w stylu muzyki, którą stworzyli, ludzie zakładają, że artyści musieli być częścią pisania każdej piosenki – ale niekoniecznie tak było. Więc ten artysta zyskał reputację znęcania się nad wieloma autorami piosenek. I wielu autorów piosenek, a nawet producentów zdecydowało się zaprzestać współpracy z tym artystą i zaczęło skupiać się na nowszym artyście, który był bardzo podobny. Dzisiaj twierdzę, że pierwszy artysta walczy o utrzymanie aktualności, a artysta, który go zastępuje, jest obecnie jednym z największych artystów. Dosłownie baza twórcza przechodziła od tej osoby do tej osoby, ze względu na sposób, w jaki ta osoba traktowała twórców wokół siebie.

Kevin Griffin jest frontmanem i autorem piosenek Better Than Ezra i współtworzył z takimi artystami jak David Cook czy Barenaked Ladies. Jego pierwsza książka, Najlepsza piosenka: rozbudź kreatywność, rozpal swoją karierę i zmień swoje życieprzypada na kwiecień.

Jako autor piosenek byłeś kiedyś w stanie powiedzieć: „Hej, stary, nie muszę produkować. Po prostu będę w tym pokoju i będę polegać na sobie. Jeśli się tam dostanę, napiszę i będę częścią świetnej piosenki”. Teraz myślimy: „O rany, szanse na zarobienie pieniędzy na tej piosence są tak małe. Dlaczego więc to robię?” Więc to, co robi wielu autorów piosenek, to kiedy jesteś teraz na sesji z TikTokerem lub niezależnym artystą, mówisz: „Muszę mieć część mistrza [recording] również.” Ponieważ po stronie mistrza można zarobić dużo pieniędzy. To drażliwy temat, ponieważ autorzy piosenek, którzy odnoszą mniejsze sukcesy, nie mają takiej przewagi. Ale mam nadzieję, że w ciągu najbliższych trzech do pięciu lat paradygmat zmieni się w tym kierunku jako autor tekstów – ponieważ obecnie autor tekstów jest prawie w tyle. I nie obchodzi mnie, jak wspaniałym producentem jesteś, jeśli nie masz świetnej piosenki, nie masz nic.

Jako weteran tekściarzy jestem bardzo szczęśliwy, że tak wielu moich mistrzów powróciło do mnie – wszyscy Ezra, których kontrolujemy. Ale samo pisanie piosenek jest naprawdę trudne. Nie narzekam jednak. To jest właśnie miejsce, w którym teraz jesteśmy. Kręcę się i robię [ad and TV-licensing-centered] synchronizować projekty i różne rzeczy. A ja jestem wiecznym optymistą, bo widziałem lata 90. i 2000., kiedy to był „koniec branży”. Teraz po stronie mistrza zarabia się mnóstwo pieniędzy. OK, jak mam się w to wpleść? Jeśli nie jesteś Green Day czy Coldplay, jakimś zespołem, który zawsze był ogromny, po prostu musisz się zdywersyfikować. Jeśli chcesz pozostać w tej karierze, musisz mieć dużo żelaza w ogniu.

Al Sherrod Lambert pisał między innymi dla Janet Jackson, Pitbulla, Isley Brothers, Ariany Grande i Brandy.

Firmy wydawnicze mają swoją rolę do odegrania. Moim zdaniem artyści, którzy właśnie podpisali kontrakt z dużym wydawnictwem, powinni przynajmniej mieć możliwość włączenia się do programu opieki zdrowotnej tej firmy, ponieważ Obamacare wciąż może być droga. Myślę o moim przyjacielu, który też jest z New Jersey, chodziłem z nim do college’u, Kyle’u Stewarcie. W 2014 roku zostaliśmy razem nominowani do nagrody R&B Song of the Year [for “Without Me,” recorded by Fantasia, featuring Kelly Rowland & Missy Elliot].

W następnym roku Kyle zmarł w wieku 27 lat. Poszedł do szpitala z bólami w klatce piersiowej i powiedzieli mu, że będzie musiał przejść kilka badań i zapytali, czy ma ubezpieczenie. Nie miał go, więc powiedział: „Wrócę do domu i prześpię się. „I niestety nie przeżył, bo miał zakrzep, o którym nie wiedział. Ale mogliby to złapać, gdyby czuł się na tyle komfortowo, by po prostu zostać na izbie przyjęć i pozwolić im zrobić testy. I podpisał kontrakt z dużą firmą wydawniczą. Więc to są rzeczy, o których myślę.

Scott Harris pisał obszernie z Shawnem Mendesem, a także dla Justina Biebera, Camilli Cabello i nie tylko.

To zdecydowanie moment, w którym piosenka wychodzi, a w napisach końcowych jest ośmiu lub dziewięciu autorów, a ja myślę sobie: „Napisałem to w pokoju z trzema osobami, a teraz wszyscy myślą, że wszyscy ci ludzie napisali w piosence, kiedy zmienili słowo lub dwa albo dodali partię gitary”. Na podzielonym arkuszu wszystko jest takie samo, wiesz?

To, co widziałem znacznie częściej w ciągu ostatniego roku lub dwóch, to na przykład zaangażowana osoba w pętle lub zaangażowany gracz. W pokoju znajdzie się ktoś, kto po prostu gra na gitarze lub pianinie i nie jest producentem. Nie siedzą przed komputerem. I zdecydowanie są częścią procesu tworzenia piosenek. To inspirujące mieć tę osobę w pokoju – ale to Jest kolejną osobę w pokoju, a im więcej osób, tym mniej pieniędzy zarobisz. Staje się więc trochę grą liczbową.

Sam Hollander napisał z Panic! At the Disco, Weezer, Gym Class Heroes, Katy Perry, One Direction i wielu innych. Niedawno napisał zabawne wspomnienie 21-Hit Wonder: Flop na szczyty list przebojów.

Jako autor tekstów, talia jest ułożona przeciwko tobie. Wchodzisz w to i chcesz wierzyć, że wszystko jest możliwe, że wzniesiesz się na wyżyny wszystkich swoich bohaterów. A potem nagle jesteś w tym tańcu i to jest okropne. To taka brutalna gra do nawigacji. Kiedyś przez 15 lat każdego dnia budziłam się, wychodziłam na zewnątrz i potrącała mnie taksówka — a potem musiałam wstać i napisać piosenkę. Bo tak właśnie było. Nie ma w tym żadnych układów.

Moją ostatnią pracą niezwiązaną z muzyką było prawdopodobnie podskakiwanie w Bitter End, podrywanie 70-latków w klubie folkowym. A to chyba były lata ’89-’90. Byłem w stanie przeciskać się od koncertu do koncertu i próbowałem wszystkiego. Ciągle dostawałem oferty. Teraz streaming wyeliminował klasę średnią. I to jest najbardziej łamiąca serce część. W tej chwili jest to po prostu uczta lub głód dla autorów piosenek.

Kiedy po raz pierwszy przyjechałem do LA [in the ’00s]zauważyłem przejście do [multiple co-writers], i wtedy i tam było sejsmicznie. Nie zamierzam w żadnym wypadku twierdzić, że jestem purystą, ale i tak cholernie mnie to przeraziło. Kiedy zacząłem poznawać teren, zdałem sobie sprawę, że w pewnym stopniu przypomina to pisanie scenariuszy. Wiesz, jeśli piszesz popcornowy przebój czwartego lipca, będzie milion bójek, dopóki nie zrobią tego dobrze.

Bur w tej chwili, nie ma procesu. To absolutny chaos. Zapisy prowadzono w określony sposób. Artyści współpracowali z różnymi pisarzami, a potem na płycie znalazło się 10 piosenek, z których jedna była singlem. Ale teraz jakiś 16-latek może umieścić utwór, który nagrał zeszłej nocy jako żart ze swoimi przyjaciółmi, a dwa dni później może mu zaoferować 3 miliony dolarów. Jest jeszcze jedna rzecz, która sprawia, że ​​dla pracującego autora piosenek jest to teraz absolutnie żmudna walka, ponieważ niemożliwe jest przeniknięcie nagrań dzieciaków, które są w swoich własnych zamkniętych kolektywach, po prostu dobrze się bawiąc, będąc młodym i robiąc swoje. Wielcy artyści próbują konkurować z tym 16-latkiem, który wczoraj napisał zabawną piosenkę.

Pod koniec dnia, wiesz, chcę wierzyć, że byłem jednym z bardziej wytrwałych skurwysynów, którzy kiedykolwiek to zrobili. Moje pierwsze uderzenie nastąpiło, gdy miałem 35 lat. Wytrzymałem to i jadłem gówno przez tyle lat, i jedyne, co mogę powiedzieć, to to, że nigdy nie powtarzałem błędów.

Nie organizuję obozów kompozytorskich. Facet z A&R powiedział mi kiedyś: „Nie trać na to czasu”. Powiedział: „Przyprowadzamy tam grupę młodych pisarzy i świetnie się bawią. Wszystkie piosenki są do kitu, ale zwykle jest jedna lub dwie, które się wyróżniają. A potem sprowadzamy je do facetów takich jak ty, żeby je zdzierać. Wyraz przerażenia na mojej twarzy. Nigdy nie będę w stanie tego powtórzyć, stary.