To było historia tak szalona, ​​że ​​​​musiała być prawdziwa: bezdomny surfer łapie stopa od nieznajomego do Fresno w Kalifornii. Podczas podróży kierowca — mierzący 6 stóp i 4 300 funtów — przedstawia się jako powtórne przyjście Chrystusa, przyznaje się do zgwałcenia 14-letniej dziewczynki podczas podróży służbowej na Brytyjskie Wyspy Dziewicze i mówi, że wszyscy czarni ludzie powinni zginąć, zanim w biały dzień uderzy jego pojazdem w czarnego pieszego, przyciskając jego ciało do ciężarówki. Kiedy jakiś świadek podbiega z pomocą, mężczyzna wyłania się z pojazdu, łapie ją w niedźwiedzi uścisk i zaczyna dusić — tylko po to, by udaremnić mu to autostopowicz, który wyjmuje topór z plecaka i rozbija mu głowę. reporter KMPH przeprowadza wywiad z beztroskim facetem z Sideshow Bob 'do, a wideo z jego zwariowaną opowieścią („Smash, smash, SUH-MASH!”) eksploduje, przyciągając miliony wyświetleń i zmieniając go w internet bohater ludowy.

Dla wielu na tym zakończyła się historia Kaia. Ale w Autostopowicz dzierżący topórnowy film dokumentalny, którego premiera odbędzie się 10 stycznia w serwisie Netflix, filmowiec Colette Camden bada śmiertelne następstwa wirusowej sławy Kaia.

Grupa medialnych sępów natychmiast rzuciła się na 24-letniego włóczęgę, ignorując wszelkie oznaki jego niestabilności psychicznej. Brad Mulcahy, wówczas badacz zajmujący się sprawami ludzkimi Jimmy Kimmel na żywo!, wspomina, jak zapędzał mocno pijanego (i publicznie oddającego mocz) Kaia do dwóch gościnnych miejsc w wieczornym programie. Zespół Justina Biebera skontaktował się w sprawie współpracy muzycznej. Lisa Samsky, menedżerka marki reality TV, która pracowała nad Z kamerą u Kardashianówzwerbował nawet Kaia do potencjalnego reality show (podpisał kontrakt hieroglifami).

„Nie byliśmy do końca pewni, jaki będzie program, ale myślę, że ludzie w mojej firmie widzieli, że Kai może być bramą do świata, którego nigdy nie widzieliśmy: bezdomnych ludzi żyjących szczęśliwie na ulicach”, mówi Samsky w filmie dokumentalnym , nieświadomy tego, jak głucho to brzmi.

Ci, którzy go znali, opisują Kaia, urodzonego jako Caleb McGillvary, jako podatnego na napady wściekłości. W pełnej wersji wywiadu wideo KMPH, który został opublikowany online, Kai wspomina o innym incydencie, w którym rzekomo uratował kobietę przed agresywnym mężczyzną, przechwalając się, jak „roztrzaskał go w głowę” i „wybił mu wszystkie zęby”.

„Szczerze wierzę, że Caleb ma problemy psychiczne, ponieważ wydaje się być zdrowy, ale jeśli chodzi o pewną sytuację pod presją, albo stajesz się diamentem, albo zostajesz zmiażdżony” — mówi jego kuzyn, Jeremy McGillvary Wolfe. „I w tym przypadku Caleb zostaje zmiażdżony”.

Wolfe twierdzi również, że Kai miał trudne wychowanie w Kanadzie. Mówi, że jego matka nie pozwalała mu bawić się na dworze z innymi dziećmi i często „zamykała go w pokoju na dłuższy czas” z kocami zasłaniającymi okna. (Matka Kai oferuje słabe odparcie). Kai próbował rozpalić ogień w domu rodzinnym, a następnie został wysłany do rodziny zastępczej w wieku 13 lat.

Potem była kwestia samego incydentu. Kai zaczął chwalić się mieszkańcom Fresno, że wręczył kierowcy, Jettowi McBride’owi, skręta z kilkoma narkotykami, ale „nie mógł sobie z tym poradzić”. (Raport toksykologiczny wykazał tylko marihuanę w organizmie McBride’a.) Według policjanta z Fresno, Jeffa Strickera, Kai i McBride palili jointa w pojeździe, co skłoniło Kai do powiedzenia McBride’owi, że „oboje byli duchami”, dodając: „Założę się, że moglibyśmy prowadzić przejeżdżaliśmy teraz przez tę ciężarówkę i nikt nie mógł nas zobaczyć”.

„Nie jest całkowicie czysty w tym incydencie” — utrzymuje Stricker.

W maju 2013 roku, trzy miesiące po wirusowym epizodzie, 73-letni prawnik Joseph Galfy został znaleziony martwy w swoim domu w Clark, New Jersey. Miał na sobie tylko bieliznę i skarpetki, a jego głowa była rozbita. Policja znalazła schowaną pod laptopem kartkę papieru z nazwiskiem i numerem Kaia, wraz z paragonem za bilet na pociąg, co doprowadziło ich do nagrania z monitoringu, na którym Galfy kupuje bilet kolejowy dla Kaia na stacji przed przytuleniem go na pożegnanie. Kilka dni później władze zatrzymały Kaia na dworcu autobusowym w Filadelfii.

Chociaż Kai przyznał się do zabicia Galfy’ego, jego wersja wydarzeń przedstawiała to jako samoobronę. Nagranie z policyjnego przesłuchania pokazane w Autostopowicz dzierżący topór widzi, jak Kai mówi dwóm śledczym, że Galfy zabrał go na Times Square, zaprosił na włoską kolację i zaproponował, że pozwoli mu zostać w jego domu w New Jersey, na co Kai się zgodził. Kiedy Kai się obudził, mówi gliniarzom, że wierzył, że został odurzony narkotykami i wykorzystany seksualnie we śnie. 14 maja 2013 r. Kai opublikował następującą wiadomość na swojej stronie na Facebooku:

„co byś zrobił, gdybyś obudził się z oszołomioną głową, metalicznym posmakiem w ustach, w obcym domu… ​​podszedł do lustra i zobaczył, że cieknie ci z boku twarzy z ust, i zaczął się rozpaczać, zdając sobie sprawę, że ktoś odurzyli cię narkotykami, zgwałcili i wysadzili w ciebie swój pieprzony ładunek? co byś zrobił?”

Kai powiedział policji, że nie wziął odwetu, zamiast tego pojechał pociągiem do Asbury Park w New Jersey, aby spotkać się z fanem w nadziei, że się z nią zderzy. Kiedy wachlarz się nie zmaterializował, Kai zadzwonił do Galfy’ego i zapytał, czy mógłby ponownie zostać w swoim domu. Tej nocy Kai mówi, że obudził się, gdy siedemdziesięciolatek próbował go napaść seksualnie i wielokrotnie uderzał go w głowę rękami i łokciami, zabijając go.

Policja wskazała kilka luk w historii Kaia: nie było żadnych śladów walki, takich jak znaki obronne, ani śladów nasienia na Kai, jak twierdził. Atak był wyjątkowo brutalny. Jego wspomnienia z interakcji z Galfy’m zmieniały się wiele razy. Został schwytany na wideo na stacji kolejowej, gdy obejmuje Galfy’ego i poprosił o pozostanie z nim po raz drugi. A potem ściął włosy i uciekł ze stanu.

W 87 minucie Autostopowicz dzierżący topór mógł spędzić więcej czasu na badaniu dowodów przeciwko Kaiowi i czy był jakiś, który wspierałby jego sprawę samoobrony (chociaż jego szybki czas działania jest mile widzianą niespodzianką w erze przeciągających się prawdziwych dokumentów kryminalnych). O wiele skuteczniejsze jest oskarżenie o zachłanność mediów i traktowanie przez nie bezdomnych i chorych psychicznie.

Kai został ostatecznie uznany za winnego morderstwa pierwszego stopnia w 2019 roku i skazany na 57 lat więzienia o zaostrzonym rygorze. Musi odbyć co najmniej 85% kary, a jego apelacja w sierpniu 2021 r. została oddalona. Nadal odwołuje się od wyroku.

Wydając wyrok, sędzia nazwał Kaia „beczką prochu wybuchowej wściekłości”, dodając: „Stworzyłeś publiczny wizerunek wolnego ducha, ale pod tym wolnym duchem ława przysięgłych dostrzegła twoją inną stronę: zimnokrwistą, wyrachowaną, bezduszny zabójca”.