Młodzież autystyczna urodzona w zaniedbanych dzielnicach częściej ma większe objawy zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD) niż osoby urodzone w społecznościach o większych zasobach. To jedno z ustaleń nowego badania prowadzonego przez naukowców z UC Davis MIND Institute.

Po raz pierwszy naukowcy badali, w jaki sposób czynniki sąsiedzkie są powiązane z ADHD u dzieci autystycznych i nieautystycznych. Badanie dostarcza nowych spostrzeżeń na temat zdrowia psychicznego i ma potencjał, aby poinformować o zmianach w polityce publicznej w celu poprawy równości w opiece zdrowotnej.

Zostało opublikowane w czasopiśmie Postępy JCPP.

Odkryliśmy, że niektóre czynniki związane z sąsiedztwem mają silny związek z objawami ADHD u dzieci autystycznych”.

Catrina Calub, pierwsza autorka badania i badaczka podoktorska, Uniwersytet Kalifornijski, Davis

„W tym badaniu nie znaleźliśmy tego efektu u dzieci rozwijających się prawidłowo ani u dzieci z innymi zaburzeniami rozwojowymi, tylko u dzieci autystycznych. Sugeruje to, że gdy dzieci autystyczne mieszkają w dzielnicach z mniejszymi zasobami, mają tendencję do bardziej wyraźnych objawów ADHD” – powiedział Calub.

Objawy ADHD mogą obejmować wyższy poziom nieuwagi, nadpobudliwość i zachowania impulsywne. Jest ono związane z:

• Wyzwania w nauce i relacjach z przyjaciółmi
• Niższa samoocena i większe ryzyko wystąpienia lęku i depresji
• Większe ryzyko zaburzeń związanych z używaniem substancji psychoaktywnych i wypadków
• Dysregulacja emocjonalna i problemy z zachowaniem

Badanie rozszerza ustalenia z długoterminowych badań

Naukowcy wykorzystali dane z dwóch badań: trwającego od dziesięcioleci badania Childhood Autism Risks from Genetics and the Environment (CHARGE) prowadzonego przez Irvę Hertz-Picciotto z MIND Institute oraz projektu uzupełniającego ReCHARGE.

Projekty CHARGE i ReCHARGE oceniają, w jaki sposób genetyka, środowisko i inne czynniki wpływają na rozwój od wczesnego dzieciństwa (2–5 lat) do okresu dojrzewania (8–20 lat).

Zespół przyjrzał się 246 dzieciom autystycznym, 85 z opóźnieniami rozwojowymi (bez autyzmu) i 193, które były neurotypowe. Następnie zastosowali Child Opportunity Index, który wykorzystuje dane spisowe do śledzenia ponad 30 cech sąsiedztwa. Cechy te obejmują socjoekonomię, tereny zielone, gospodarstwa domowe z jednym rodzicem i koncentrację ośrodków edukacji wczesnoszkolnej.

Indeks obejmuje trzy domeny: edukacja, zdrowie i środowisko oraz zasoby społeczne i ekonomiczne. Wyższe wyniki są powiązane z lepszym zdrowiem dzieci. Spośród trzech domen wyniki dotyczące edukacji oraz zasobów społecznych i ekonomicznych były najsilniej powiązane z objawami ADHD.

Analiza wykazała, że ​​wyniki Child Opportunity Index przy urodzeniu były silnym predyktorem objawów ADHD w okresie dojrzewania u dzieci autystycznych, ale nie w innych grupach. Calub zauważył, że odkrycie było nieoczekiwane.

„Te wyniki są dość niepokojące” – powiedział Calub. „Osoby z autyzmem i ADHD są już bardziej narażone na dodatkowe wyzwania – behawioralne, poznawcze, emocjonalne i społeczne. Urodzenie się w dzielnicy o niskich dochodach stawia je w jeszcze gorszej sytuacji. To tylko potwierdza, że ​​potrzeba więcej zasobów dla obszarów niedostatecznie obsługiwanych, a w szczególności dla osób z takimi schorzeniami jak autyzm”.

Potrzeba większej, bardziej zróżnicowanej próby

Calub zauważył, że potrzeba więcej badań, aby ustalić, czy wyniki można zastosować do większej grupy.

„Ważne będzie, aby przyszłe badania były większe i bardziej zróżnicowane. Powinno to pomóc nam dowiedzieć się, czy warunki sąsiedztwa mogą również wpływać na objawy ADHD u innych grup, takich jak młodzież bez autyzmu lub u osób czarnoskórych, Azjatów i rdzennych Amerykanów, którzy byli niedostatecznie reprezentowani w naszej próbie” – dodał Calub.

Jak zauważył Schweitzer, który był również współautorem badania, wyniki te dostarczają również wskazówek, w jaki sposób stosować strategie zapobiegawcze, aby zmniejszyć ryzyko nasilenia objawów ADHD.

„ADHD jest bardzo rozpowszechnione w populacji ogólnej i jest powszechne u młodzieży autystycznej. Jeśli znajdziemy sposoby na zwiększenie zasobów w tych dzielnicach, będziemy mieli potencjał, aby poprawić wyniki w zakresie zdrowia akademickiego, społecznego, psychicznego i fizycznego, szczególnie w przypadku młodzieży autystycznej, a także zmniejszyć długoterminowe koszty ekonomiczne” – wyjaśnił Schweitzer.

Calub i Schweizer uważają, że wyniki badania powinny zachęcić decydentów do zapewnienia większych zasobów dla społeczności niedostatecznie obsługiwanych. Ponadto mają nadzieję, że uwzględnienie Child Opportunity Index i innych wskaźników sąsiedztwa może zapewnić nowe spostrzeżenia na temat przyszłych badań, które posłużą do informowania o polityce.