Łącząc naukowe potęgi genetyki i geologii, naukowcy z University of Otago zidentyfikowali nowy obszar wypiętrzenia wybrzeża, który ukrywał się na widoku.

Nieznany wcześniej region wypiętrzenia po trzęsieniu ziemi w Rarangi w Marlborough został odkryty dzięki połączeniu nowych danych z mapowania laserowego i genetyki wodorostów.

Współautor, profesor Jon Waters z Wydziału Zoologii, mówi, że badanie daje nowy wgląd w zmiany w krajobrazach Aotearoa i najnowszą historię skutków trzęsień ziemi.

„W kraju dobrze zbadanym geologicznie, takim jak Nowa Zelandia, wciąż jest wiele do nauczenia się o naszej historii trzęsień ziemi i zmieniających się form terenu” – mówi.

Artykuł, właśnie opublikowany w Journal of Royal Society Interface, wykorzystał mapowanie LiDAR (technologia teledetekcji używana do modelowania wysokości gruntu) i analizę genetyczną wodorostów buhajów z wypiętrzonej części wybrzeża.

Zespół zidentyfikował wcześniej nierozpoznany obszar wypiętrzonej skalistej linii brzegowej – ławkę około 1 m nad poziomem morza – oraz genetyczną anomalię w wodorostach poniżej tej ławki. Genetyka wodorostów wskazuje, że gatunek ten wymarł na tym obszarze po trzęsieniu ziemi, zanim został ponownie skolonizowany przez wodorosty, które dryfowały z 300 km na południe.

Grupa uważa, że ​​odpowiedzialne za trzęsienie ziemi miało miejsce około 2000 do 3000 lat temu, co wskazuje na potencjał wodorostów do rejestrowania zdarzeń geologicznych.

„Obszar ten znajduje się blisko dobrze znanego aktywnego uskoku, a inni badacze dobrze oszacowali kilka dużych trzęsień ziemi z przeszłości, ale ta strefa wypiętrzania wybrzeża nie była wcześniej znana – dowody na to są niezwykle jasne teraz, gdy mieliśmy szansę przyjrzeć się dokładniej.

„Rarangi jest również bardzo popularnym letnim miejscem do pływania, a nie jakimś nieznanym lub odległym miejscem, a dowody wypiętrzenia wybrzeża ukrywały się na widoku” – mówi profesor Waters.

Badania są najnowszym wynikiem finansowanego przez grupę Marsden projektu oceniającego wpływ trzęsienia ziemi na gatunki przybrzeżne.

„Nasza praca wykorzystuje połączenie genetyki i geologii i to dość ekscytujące, że te połączone podejścia pozwoliły nam wskazać nieznane wcześniej miejsce wypiętrzenia się wybrzeża w Nowej Zelandii.

„Ta praca służy ponownemu podkreśleniu, jak dynamiczny jest nasz kraj – i jak trzęsienie ziemi pozostawia długotrwałe ślady w naszych przybrzeżnych gatunkach”.

Łącząc naukowe potęgi genetyki i geologii, naukowcy z University of Otago zidentyfikowali nowy obszar wypiętrzenia wybrzeża, który ukrywał się na widoku.

Nieznany wcześniej region wypiętrzenia po trzęsieniu ziemi w Rarangi w Marlborough został odkryty dzięki połączeniu nowych danych z mapowania laserowego i genetyki wodorostów.

Współautor, profesor Jon Waters z Wydziału Zoologii, mówi, że badanie daje nowy wgląd w zmiany w krajobrazach Aotearoa i najnowszą historię skutków trzęsień ziemi.

„W kraju dobrze zbadanym geologicznie, takim jak Nowa Zelandia, wciąż jest wiele do nauczenia się o naszej historii trzęsień ziemi i zmieniających się form terenu” – mówi.

Artykuł, właśnie opublikowany w Journal of Royal Society Interface, wykorzystał mapowanie LiDAR (technologia teledetekcji używana do modelowania wysokości gruntu) i analizę genetyczną wodorostów buhajów z wypiętrzonej części wybrzeża.

Zespół zidentyfikował wcześniej nierozpoznany obszar wypiętrzonej skalistej linii brzegowej – ławkę około 1 m nad poziomem morza – oraz genetyczną anomalię w wodorostach poniżej tej ławki. Genetyka wodorostów wskazuje, że gatunek ten wymarł na tym obszarze po trzęsieniu ziemi, zanim został ponownie skolonizowany przez wodorosty, które dryfowały z 300 km na południe.

Grupa uważa, że ​​odpowiedzialne za trzęsienie ziemi miało miejsce około 2000 do 3000 lat temu, co wskazuje na potencjał wodorostów do rejestrowania zdarzeń geologicznych.

„Obszar ten znajduje się blisko dobrze znanego aktywnego uskoku, a inni badacze dobrze oszacowali kilka dużych trzęsień ziemi z przeszłości, ale ta strefa wypiętrzania wybrzeża nie była wcześniej znana – dowody na to są niezwykle jasne teraz, gdy mieliśmy szansę przyjrzeć się dokładniej.

„Rarangi jest również bardzo popularnym letnim miejscem do pływania, a nie jakimś nieznanym lub odległym miejscem, a dowody wypiętrzenia wybrzeża ukrywały się na widoku” – mówi profesor Waters.

Badania są najnowszym wynikiem finansowanego przez grupę Marsden projektu oceniającego wpływ trzęsienia ziemi na gatunki przybrzeżne.

„Nasza praca wykorzystuje połączenie genetyki i geologii i to dość ekscytujące, że te połączone podejścia pozwoliły nam wskazać nieznane wcześniej miejsce wypiętrzenia się wybrzeża w Nowej Zelandii.

„Ta praca służy ponownemu podkreśleniu, jak dynamiczny jest nasz kraj – i jak trzęsienie ziemi pozostawia długotrwałe ślady w naszych przybrzeżnych gatunkach”.