Biolog molekularny Jordi Xiol zamieścił na swojej stronie Substack fascynujący wpis „Vineyard Books, blog o historii i nauce”, w którym występuje dr Charles Carter, profesor biochemii i biofizyki ze Szkoły Medycznej UNC, oraz jego badania nad białkami, które pobudziły życie na Ziemi. Ziemia cztery miliardy lat temu.

Poniżej znajduje się fragment zatytułowany „Adam i Ewa istnieli: stworzyli kod genetyczny” z: Vinyard Books, blog o historii i nauce przez Jordiego Xiola, biologa molekularnego. Blog może być blokowany na urządzeniach wydanych przez UNC Health, ale jest to legalna witryna zewnętrzna, a post stanowi fascynujące spojrzenie na historię i naukę o pochodzeniu życia na Ziemi.

– Jak zaczęło się życie na Ziemi? Najnowsze osiągnięcia naukowe sugerują, że wszystkie żywe istoty pochodzą od jednego genu, który istniał około 4 miliardy lat temu. Gen ten wytworzył dwa białka, które stworzyły kod genetyczny, uniwersalny język życia, który oznacza oddzielenie od świata nieożywionego. Naukowcy, którzy odkryli te białka, uznając ich kluczową rolę u zarania istnienia, nadali im znane nazwy: Adam i Ewa.

Obietnica Darwina: droga do pochodzenia

„Bóg nie żyje. Bóg pozostaje martwy. I zabiliśmy go. Jak pocieszyć siebie, morderców wszystkich morderców?”1 Niemiecki filozof Fryderyk Nietzsche napisał te słowa dziesięć lat po tym, jak nowa teoria naukowa wstrząsnęła do głębi panującymi dogmatami religijnymi. W swojej książce z 1871 r Zejście człowiekaangielski przyrodnik Karol Darwin otwarcie przeciwstawił się biblijnej narracji o Adamie i Ewie: istoty ludzkie nie mogły zostać stworzone bezpośrednio przez Boga w ogrodzie Eden, ponieważ byli produktem ewolucji i mieli wspólnego przodka z małpami2. W kontekście pochodzenia życia stwierdzenie Nietzschego było niesamowicie trafne: Adam i Ewa nie żyli, a Darwin był katem.

Pustkę pozostawioną przez śmierć Adama i Ewy wypełniła kusząca obietnica. Teoria Darwina ustaliła rodzinne powiązanie między wszystkimi organizmami, co oznaczałoby – według jego własnych słów – że „prawdopodobnie wszystkie istoty organiczne, jakie kiedykolwiek żyły na tej Ziemi, wywodzą się z jakiejś pierwotnej formy, w którą po raz pierwszy tchnięto życie”.3 Jeśli uda się prześledzić drzewo ewolucyjne aż do jego korzeni, taka była obietnica, tajemnica pochodzenia życia zostanie ujawniona.

Postępy biologii molekularnej w drugiej połowie XX wieku potwierdziły hipotezę Darwina. Wspólne pochodzenie nie budziło żadnych wątpliwości: wszystkie organizmy bez wyjątku posługują się kodem genetycznym, kodem tak uniwersalnym, a jednocześnie tak złożonym, że nie można sobie wyobrazić, aby pojawiał się on wielokrotnie niezależnie. Aby wykonywać swoje podstawowe funkcje, wszystkie komórki muszą wytwarzać białka zakodowane w sekwencjach DNA; kod genetyczny to język, który tłumaczy informację genetyczną z czteroliterowego alfabetu DNA na dwudziestoliterowy alfabet białek. Podczas ewolucji dobór naturalny oddziałuje na niewielkie zmiany w sekwencji DNA, które kumulują się w trakcie przekazywania z pokolenia na pokolenie. Kod genetyczny pozostał jednak prawie niezmieniony, odkąd pierwsze drobnoustroje zaczęły zasiedlać Ziemię. Gatunki ewoluują, ale kod jest niezmiennym czynnikiem ułatwiającym. Każda próba rozszyfrowania pochodzenia życia musi uwzględniać pytanie: jak powstał kod umożliwiający wszystko inne?

Odpowiedź jest obecna niczym żywa skamielina w każdej komórce każdej żywej istoty na planecie. Pozostał zaszyfrowany do 1995 r., kiedy pionierzy nauki Siergiej Rodin i Susumu Ohno poszli tropem Darwina do samego końca i odkryli pojedynczy gen przodków, kodujący jednocześnie dwa białka w doskonale uzupełniający się sposób. Genialna, ale ezoteryczna hipoteza Rodina-Ohno odeszła w zapomnienie, aż dwie dekady później laboratorium Charlesa Cartera, upartyego amerykańskiego biochemika, nie wykazało jej eksperymentalnie. Biblijni Adam i Ewa upadli, ale na końcu darwinowskiej ścieżki, która ich zastąpiła, leżał równie mistyczny i fascynujący duet: molekularny Adam i Ewa, białka, które stworzyły kod genetyczny. –

Kontynuuj czytanie tutaj