AW wieku 10 miesięcy moja córka Gabrielle nie osiągnęła kluczowych etapów rozwoju motoryki dużej i małej oraz umiejętności społecznych i komunikacyjnych. Po dwóch napadach Gabrielle miała rezonans magnetyczny, który wykazał nieprawidłowości w mózgu. Kiedy dostałem wyniki rezonansu magnetycznego, upadłem na ziemię.

W ciągu następnego roku u Gabrielle zdiagnozowano epilepsję, globalne opóźnienia rozwojowe i zaburzenia ze spektrum autyzmu. Podczas gdy nasza diagnostyczna podróż mogła się na tym zakończyć, mój mąż i ja, oboje lekarze, zastanawialiśmy się, czy za diagnozami Gabrielle kryje się coś głębszego. Byliśmy więc podekscytowani, kiedy skierowano nas do genetyka dziecięcego, który zaoferował Gabrielle sekwencjonowanie całego egzomu, czyli sekwencjonowanie wszystkich regionów genomu kodujących białka, w celu ustalenia, czy istnieje przyczyna genetyczna.

Tuż przed ukończeniem 2 lat dowiedzieliśmy się, że Gabrielle ma mutację w genie CACNA1A, która jest związana z wieloma zaburzeniami neurologicznymi, w tym różnicami w rozwoju neurorozwojowym, takimi jak opóźnienie rozwoju, zaburzenia poznawcze, autyzm, zaburzenia mowy i języka, epilepsja, zaburzenia równowagi i koordynacji trudności, migreny i zaburzenia ruchu gałek ocznych. Mieliśmy szczęście, że otrzymaliśmy te informacje tak wcześnie — lub nawet w ogóle. Wiele dzieci z mutacjami genu CACNA1A nigdy nie dowiaduje się, co powoduje ich różnice rozwojowe. Jako certyfikowany pediatra i matka dziecka z rzadką chorobą uważam, że system medyczny zawodzi społeczność z rzadkimi chorobami, ponieważ w znacznym stopniu nie diagnozuje zaburzeń genetycznych.

Większości rodzin nie oferuje się żadnych testów genetycznych lub tylko ograniczone panele, które nie mogą znaleźć większości mutacji genetycznych. Przyczyny tego są wielorakie, ale obejmują:

1. Pediatrzy, którzy nie są przeszkoleni w badaniu genetycznych przyczyn takich stanów, jak opóźnienie rozwoju lub padaczka, często dochodzą do wniosku, że są to raczej diagnozy niż objawy. Ale badania sugerują, że czynniki genetyczne są odpowiedzialne za do 40 procent przypadków niepełnosprawności rozwojowej, takich jak globalne opóźnienie rozwoju i niepełnosprawność intelektualna, oraz że 40% do 70% niewyjaśnionych padaczek ma przyczynę genetyczną.
2. Raport kliniczny Amerykańskiej Akademii Pediatrii z 2014 r. „Kompleksowa ocena dziecka z niepełnosprawnością intelektualną lub globalnymi opóźnieniami rozwojowymi” zaleca mikromacierz chromosomów jako test diagnostyczny pierwszego stopnia. Znaczące zmiany w diagnostyce genetycznej w ciągu ostatnich kilku lat sprawiły, że niniejszy raport kliniczny z 2014 roku stał się nieaktualny. W raporcie wspomniano, że sekwencjonowanie całego genomu jest obiecujące, ale istnieją również wyzwania, którymi należy się zająć. W ciągu ostatnich dziewięciu lat wyzwania te nie zostały rozwiązane, ani też nie zaktualizowano wytycznych. Biorąc pod uwagę szybko rozwijającą się dziedzinę genetyki, sekwencjonowanie całego egzomu i całego genomu stało się bardziej dostępne i niedrogie oraz ma wyższą wydajność diagnostyczną niż testy ukierunkowane. Testy te oszczędzają rodzinom cenny czas, pomagając im szybciej postawić diagnozę. Dla rodzin, które są świadkami objawów zwyrodnieniowych, ten moment ma kluczowe znaczenie.
3. Pediatrzy zostali nauczeni, że zlecanie badań genetycznych jest korzystne tylko wtedy, gdy dostępne jest specyficzne leczenie podejrzanej mutacji. Takie podejście pozbawia rodziny możliwości dowiedzenia się, dlaczego dziecko doświadcza opóźnień rozwojowych, nawiązania kontaktu z innymi rodzinami z tą samą diagnozą, określenia odpowiedniej opieki wspomagającej, podjęcia leczenia poza wskazaniami rejestracyjnymi i udziału w badaniach, które mogą pomóc w znalezieniu nowych metod leczenia.

Diagnoza genetyczna Gabrielle zmieniła wszystko w naszej rodzinie. Poprzez Fundację CACNA1A nawiązaliśmy wspierające relacje z innymi rodzinami dotkniętymi zaburzeniami związanymi z CACNA1A, z których niektóre mają ten sam wariant co Gabrielle. Dowiedzieliśmy się o intensywnej terapii, która pomogła Gabrielle porozumieć się z nami po raz pierwszy, znaleźliśmy lekarzy chętnych do stosowania terapii niezgodnych z zaleceniami, które pomogły kontrolować jej napady, i nawiązaliśmy bezpośredni kontakt z naukowcami, którzy wykorzystują jej przypadek jako rzeczywisty dowód na lepiej zrozumieć tę genetyczną chorobę.

Dzięki fundacji mogliśmy również uczestniczyć w badaniu historii naturalnej, które zbiera rzeczywiste dane od pacjentów, aby zrozumieć postęp choroby w czasie. Moja rodzina ma nadzieję, że badanie dostarczy naukowcom i przemysłowi farmaceutycznemu wystarczającej ilości danych do opracowania nowych metod leczenia, a nawet lekarstwa dla Gabrielle i jej podobnych. Jedno z ostatnich wydarzeń, które dało nam nadzieję: 28 lutego FDA zatwierdziła nową metodę leczenia rzadkiej choroby, ataksji Friedreicha. Zatwierdzenie oparto częściowo na danych z badania historii naturalnej, które dowodzi, jak ważne są te badania dla przyspieszenia rozwoju i zatwierdzania nowych metod leczenia rzadkich chorób.

Diagnoza Gabrielle zmieniła również sposób, w jaki praktykuję medycynę. Protokół, którego teraz przestrzegam z moimi własnymi pacjentami, nie jest czymś, czego nauczyłem się w szkole medycznej – nie ma dla niego wytycznych AAP. Korzystam z tego, czego nauczyłem się podczas osobistej podróży z Gabrielle. Obecnie opowiadam się za badaniami genetycznymi dla moich pacjentów, którzy wykazują opóźnienia rozwojowe, autyzm lub niewyjaśnioną padaczkę. Gdyby AAP miał wytyczne dotyczące praktyki zalecające wykonanie określonych testów genetycznych w celu wykrycia zaburzeń neurorozwojowych, przyniosłoby to korzyści tysiącom pacjentów i rodzin. To sprawiłoby, że określone testy genetyczne stałyby się kolejnym krokiem autopilota dla praktykujących pediatrów i rezydentów w trakcie szkolenia, a także pomogłoby firmom ubezpieczeniowym uzasadnić szersze objęcie testów genetycznych.

Biorąc pod uwagę korzyści, jakie zaobserwowałem dla mojej rodziny i moich pacjentów, wzywam AAP do opracowania nowych wytycznych, które są zgodne z wytycznymi dotyczącymi praktyki American College of Medical Genetics and Genomics z 2021 r. Zalecają one sekwencjonowanie całego egzomu/genomu jako badanie pierwszego lub drugiego stopnia u dzieci z wadami wrodzonymi, opóźnieniem rozwojowym lub niepełnosprawnością intelektualną. Uważam również, że American Board of Pediatrics powinna uwzględnić sekwencjonowanie całego egzomu w treści swojej tablicy, aby obecni i przyszli pediatrzy zostali przeszkoleni w zakresie tego, kiedy i jak je oferować.

Wiem, że te zmiany systemowe mogą zająć trochę czasu. Do tego czasu zachęcam moich kolegów pediatrów, aby dowiedzieli się więcej o testach genetycznych oraz oferowali i popierali sekwencjonowanie całego egzomu u pacjentów z opóźnieniami rozwojowymi. Naszym zadaniem jest walka o zdrowie każdego z naszych pacjentów Teraza nie możemy tego skutecznie robić bez zmiany naszej praktyki w celu uwzględnienia postępów w testach genetycznych.

Deborah Ondrasik jest dyplomowanym pediatrą w Massachusetts i matką trójki dzieci. Jest aktywną wolontariuszką z Fundacja CACNA1Aktórej misją jest znalezienie skutecznych metod leczenia i lekarstwa na zaburzenia związane z CACNA1A.