Jak wynika z badań zaprezentowanych na Światowym Kongresie ESCMID (dawniej ECCMID) w Barcelonie w Hiszpanii (27–30 kwietnia) spersonalizowane „koktajle” antybiotyków, probiotyków i prebiotyków są bardzo obiecujące w leczeniu powszechnej postaci zespołu jelita drażliwego (IBS). ).

IBS poinfekcyjny (PI-IBS) to postać zespołu jelita drażliwego, która pojawia się po zapaleniu żołądka i jelit lub zatruciu pokarmowym.

Główny badacz, profesor Maurizio Sanguinetti z Università Cattolica del Sacro Cuore w Rzymie, Włochy, mówi: „Szacunki są różne, ale badania wskazują, że u około 10–30% osób, które doświadczają ostrego zapalenia żołądka i jelit, rozwija się zespół jelita drażliwego typu PI. Objawy takie jak biegunka i zaparcie , wzdęcia i ból brzucha mogą utrzymywać się przez miesiące, a nawet lata po początkowej infekcji.

„Leczenie koncentruje się na opanowaniu objawów i poprawie jakości życia. Zwykle obejmuje połączenie modyfikacji diety, zmiany stylu życia, leków przeciwbiegunkowych, probiotyków i innych leków oraz terapii psychologicznych, takich jak terapia poznawczo-behawioralna.

„Jednak objawy mogą się znacznie różnić u poszczególnych osób i nie zawsze ustępują po konwencjonalnych terapiach, co oznacza, że ​​leczenie może być trudne. Biorąc pod uwagę, że zapalenie żołądka i jelit może zakłócać mikroflorę jelitową, przywrócenie zdrowej mikroflory jest potencjalną metodą leczenia”.

Aby zbadać jego potencjał, profesor Sanguinetti i współpracownicy przeprowadzili badanie pilotażowe, w którym 13 pacjentów z PI-IBS (ośmiu mężczyzn i pięć kobiet; średni wiek: 31 lat) było leczonych celowaną terapią mikroflorą jelitową.

Dziewięciu pacjentów (69,2%) miało IBS z dominacją biegunki (IBS-D), a czterech (30,8%) IBS z dominacją zaparć (IBS-C). Wzdęcia i bóle brzucha występowały odpowiednio u 69,2% (9/13) i 76,9% (10/13) pacjentek.

W pierwszej kolejności przeanalizowano mikroflorę jelitową pacjenta. Do identyfikacji bakterii obecnych w próbkach kału i jelitach wykorzystano profilowanie genetyczne. Zmierzono także liczebność różnych typów bakterii.

Spośród pacjentów 23% (3/13) miało mniejszą niż oczekiwano różnorodność bakterii, podczas gdy 23% (3/13) miało wysoki poziom Proteobacteria. Są to bakterie prozapalne i wzrost ich liczby może pogorszyć PI-IBS. W sumie 61,5% (8/13) miało niski poziom Akkermansia, bakterii „ochronnej”, a 69% (9/13) miało niski poziom Bifidobacterium, innego drobnoustroju „ochronnego”.

Około 38,5% (5/13) pacjentów miało niski poziom Firmicutes, a u 54% (7/13) niski poziom bakterii wytwarzających krótkołańcuchowe kwasy tłuszczowe, które również mają działanie ochronne.

Następnie dla każdego pacjenta opracowano spersonalizowaną terapię, opartą na wynikach, mającą na celu przywrócenie równowagi mikroflory jelitowej.

Obejmowały one krótkie kursy antybiotyków rifaksyminy (9/13, 69% pacjentów) lub paromomycyny (4/13, 31%) w celu zmniejszenia poziomu potencjalnie szkodliwych bakterii, a następnie prebiotyków i/lub postbiotyków w celu zwiększenia liczby środków ochronnych bakterii i konkurować ze szkodliwymi bakteriami o przestrzeń i zasoby.

Prebiotykami były inulina i babka płesznik (9/13; 69%), probiotykami były Bifidobacterium (5/13; 38,5%), Lactobacillus (7/13; 54%), Escherichia coli Nissle 1917 (2/13; 15%) i wielogatunkowe (5/13; 38,5%).

Objawy takie jak ból brzucha, wzdęcia, zaparcia i biegunka oceniano za pomocą skali oceny objawów żołądkowo-jelitowych (GSRS).

Dwanaście tygodni po rozpoczęciu leczenia u 93% (12/13) pacjentów zaobserwowano złagodzenie objawów, a u 38,5% (5/13) uzyskano całkowitą remisję.

Profesor Sanguinetti mówi: „Podejście medycyny precyzyjnej, w którym testowanie i dokładna analiza mikroflory jelitowej pozwala na opracowanie spersonalizowanych metod leczenia, jest bardzo obiecujące w leczeniu poinfekcyjnego IBS.

„Chociaż w celu potwierdzenia tych wstępnych ustaleń potrzebne są rygorystyczne badania na większą skalę, tego typu testy będą prawdopodobnie wkrótce szeroko stosowane w leczeniu poinfekcyjnego IBS i innych podobnych schorzeń”.