Niedawne Journal of Clinical Medicine badanie ocenia skuteczność doustnego semaglutydu u pacjentów z cukrzycą typu 2 (T2D).

Badanie: Doustny semaglutyd w rutynowej praktyce klinicznej: charakterystyka osób chorych na cukrzycę typu 2, które rozpoczęły leczenie lekiem i zmiany ich parametrów klinicznych po 24 tygodniach leczenia. Źródło zdjęcia: Andrei_R / Shutterstock.com

Wskazania do stosowania semaglutydu

Semaglutyd, pierwszy doustny lek przeciwcukrzycowy stosowany w leczeniu T2D, jest unikalnym agonistą receptora glukagonopodobnego peptydu-1 (GLP-1RA), który może kontrolować indeks glikemiczny i zmniejszać masę ciała (BW). Oprócz skuteczności, liczne badania kliniczne potwierdziły profil bezpieczeństwa semaglutydu.

Celem programu PIONEER było określenie skuteczności doustnego stosowania semaglutydu u pacjentów w różnych stadiach cukrzycy. W zależności od stopnia zaawansowania cukrzycy pacjenci otrzymywali monoterapię lub wielokrotne dawki doustnych leków hipoglikemizujących. Na podstawie ustaleń programu PIONEER amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków (FDA) potwierdziła bezpieczeństwo i skuteczność doustnego semaglutydu w 2019 r., a następnie uzyskała zgodę Europejskiej Agencji Leków (EMA) w 2020 r.

Zgodnie z amerykańskimi i europejskimi wytycznymi postępowania w T2D, doustny semaglutyd wywiera korzystne działanie na układ sercowo-naczyniowy i jest zalecany pacjentom z T2D, zwłaszcza z wysokim lub bardzo wysokim ryzykiem chorób układu krążenia (CVD), niezależnie od stężenia hemoglobiny glikowanej (HbA1c).

Chociaż wyniki badania PIONEER były obiecujące, potrzebne są dodatkowe badania na dużej kohorcie, aby potwierdzić skuteczność doustnego semaglutydu w zmniejszaniu ryzyka chorób sercowo-naczyniowych. Należy również ocenić skłonność lekarzy do stosowania tego leku w rutynowej praktyce klinicznej.

O badaniu

Obecne badanie retrospektywne przeprowadzono w dwóch uniwersyteckich ośrodkach diabetologicznych we Włoszech. Dane uzyskano z oprogramowania systemu kart elektronicznych stworzonego przez włoskie przychodnie diabetologiczne w celu zarządzania historią medyczną pacjentów.

Platforma ta gromadziła informacje o pacjentach z cukrzycą, w tym masę ciała, poziom HbA1c, obwód talii (WC), kreatyninę w surowicy, poziom glukozy we krwi, ciśnienie krwi, profil lipidowy, aminotransferazę asparaginianową (AST), szacowany współczynnik filtracji kłębuszkowej (eGFR) i inne informacje laboratoryjne. testy. System dostarczał także danych na temat leków stosowanych jednocześnie przez wybranych pacjentów.

Pacjentom przepisano doustny semaglutyd podczas wizyty ambulatoryjnej w klinice. Początkowo pacjentów leczono małą dawką wynoszącą 3 mg, a następnie 7 mg, którą ostatecznie u niektórych pacjentów zwiększono do 14 mg w celu dalszej poprawy indeksu glikemicznego. Pacjentów tych obserwowano przez okres do sześciu miesięcy od rozpoczęcia leczenia.

Wyniki badań

W rutynowych warunkach klinicznych u pacjentów leczonych początkowymi doustnymi dawkami semaglutydu wykazano suboptymalną kontrolę metaboliczną i krótki czas trwania cukrzycy. Jednakże, po sześciu miesiącach leczenia uzyskano znaczącą poprawę kliniczną w zakresie poziomu HbA1c i zmniejszenie masy ciała. Poprawę tę zaobserwowano przede wszystkim u pacjentów z niedawno zdiagnozowaną cukrzycą, co wykazało skuteczność doustnego semaglutydu we wczesnych stadiach choroby.

W okresie od września 2021 r. do grudnia 2022 r. w celu oceny skuteczności doustnego semaglutydu zrekrutowano 192 pacjentów z T2D. Wszyscy uczestnicy byli rasy białej, a mediana wieku wynosiła 67 lat.

Około 44% tej kohorty stanowiły kobiety. U uczestników badania cukrzycę diagnozowano średnio przez dziewięć lat. Mediany glikemii na czczo i HbA1c wyniosły odpowiednio 146 mg/dl i 7,9%.

Przed doustnym leczeniem semaglutydem uczestnicy badania byli już leczeni inhibitorami kotransportera sodowo-glukozowego-2 (SGLT2i), insuliną podstawową lub szybko działającą, GLP-1RA, pioglitazonem, metforminą, DPP4i lub pochodnymi sulfonylomocznika w leczeniu T2D. W okresie badania, po sześciu miesiącach doustnego leczenia semaglutydem, większość pacjentów otrzymywała 7 mg semaglutydu, podczas gdy tylko 2% otrzymywało dawkę 14 mg.

W porównaniu z poprzednimi badaniami, w obecnym badaniu nie zaobserwowano istotnej różnicy w redukcji HbA1c w zależności od płci. U wszystkich uczestników zaobserwowano porównywalną utratę masy ciała, co wskazuje na skuteczność doustnego semaglutydu w zmniejszaniu masy ciała, niezależnie od wyjściowej masy ciała.

Korzyści metaboliczne tego leczenia potwierdzono poprzez znaczną poprawę profili lipidowych i WC po sześciu miesiącach doustnej terapii semaglutydem. Ciśnienie krwi i poziom mikroalbuminurii również uległy znacznej poprawie po leczeniu semaglutydem. Podsumowując, rola doustnego semaglutydu w zmniejszaniu otyłości, poprawie zdrowia metabolicznego i obniżaniu indeksu glikemicznego ma holistycznie pozytywny wpływ na choroby sercowo-naczyniowe.

Wnioski

Obecne badanie wykazało potencjał doustnego semaglutydu w utrzymywaniu indeksu glikemicznego i zmniejszaniu masy ciała. Leczenie to poprawiło również parametry ryzyka sercowo-naczyniowego, takie jak profile lipidowe, poziom ciśnienia krwi i zdrowie metaboliczne.

Znaczenie kliniczne doustnego leczenia semaglutydem zaobserwowano nawet przy małej dawce wynoszącej 7 mg, szczególnie u pacjentów, u których niedawno zdiagnozowano cukrzycę. Co ważne, pacjenci wykazali także tolerancję na dużą dawkę 14 mg doustnego semaglutydu.