Ludzie używali autoportretów jako sposobu wyrażania siebie. Wraz z pojawieniem się aparatów cyfrowych ta odwieczna praktyka przybrała inną formę: „selfie”. Wszyscy je widzieliśmy i robiliśmy, ale pomimo ich powszechnego występowania, ukryte w nich przesłania pozostają w dużej mierze niezbadane. Zespół naukowców chciał głębiej zbadać selfie i przeprowadził badanie, które wykazało, że nasze selfie można podzielić na różne kategorie.

[Related reading: What are the differences between selfies and self-portraits?]

Duet naukowców z Uniwersytetu w Bambergu opublikował artykuł zatytułowany „O semantyce selfie (SoS)” przedstawiający swoje badania. Tobias Schneider, główny badacz badania, zauważa: „Chociaż termin „selfie” obchodzi obecnie swoje 21. urodziny i chociaż selfie jest znane w historii sztuki od prawie 200 lat w fotografii i ponad 500 lat w malarstwie, nadal brakuje jasnej klasyfikacji różnych typów selfie”.

Naukowo uchwyć istotę selfie

Wcześniejsze badania sugerowały, że celem osób robiących sobie selfie jest przede wszystkim „wyrażanie siebie, dokumentowanie i występy”. Chociaż wiele badań opierało się na hashtagach i metadanych w celu rozszyfrowania intencji stojących za selfie, często pomijają one wewnętrzną wartość zdjęcia.

Bamberg chciała jednak wyjść poza hashtagi i przyjrzeć się przekazowi samych obrazów. Przeanalizowali pierwsze wrażenia uczestników na temat różnych selfie. „Większość badań dotyczy bezpośrednich czynników wizualnych, zaniedbując czynniki skojarzeniowe, o których widzowie myślą podczas przeglądania naszego świata zorientowanego na selfie” – powiedział profesor Claus-Christian Carbon, starszy autor. „W tym przypadku wykorzystaliśmy osobiste raporty i powiązania, aby w systematyczny sposób opisać i kategoryzować selfie”.

Wyniki badania dotyczącego selfie

Badanie przeprowadzono na wybranym zestawie 1001 selfie z bazy danych Selfiecity. Te selfie, pozbawione tekstu i wykonane aparatami mobilnymi, pokazano 132 uczestnikom. Algorytm zapewniał, że każdy uczestnik przejrzał zróżnicowany zestaw 15 selfie i zanotował swoje spontaniczne reakcje.

Po przetworzeniu zebranych danych zespół na podstawie wrażeń uczestników zidentyfikował 26 głównych kategorii. Po głębszej analizie skupień ustalili pięć odrębnych „profili semantycznych”, czyli kategorii selfie:

• Estetyka: Podkreślanie stylu lub estetyki.
• Wyobraźnia: pobudzenie widzów do zastanowienia się nad kontekstem lub historią stojącą za selfie.
• Cecha: Przywoływanie terminów związanych z osobowością.
• Państwo: Odzwierciedla określony nastrój lub atmosferę.
• Teoria umysłu: Nakłanianie widzów do wywnioskowania motywów lub tożsamości osoby wykonującej selfie.

Schneider tak skomentował zaskakujące odkrycie badania:

„Byliśmy pod wrażeniem, jak często wyrażano kategorię „teoria umysłu”, ponieważ jest to bardzo wyrafinowany sposób przekazywania wewnętrznych uczuć i myśli. Pokazuje, jak skuteczne w komunikacji mogą być selfie”.

Naukowcy zauważają jednak, że odkrycia te mogą nie mieć uniwersalnego zastosowania. „Potrzebujemy więcej bezpłatnych raportów na temat selfie, więcej opisów tego, co ludzie myślą o przedstawionych osobach i scenach, aby lepiej zrozumieć, w jaki sposób selfie są wykorzystywane jako kompaktowy sposób komunikowania się z innymi” – stwierdził Schneider. Carbon dodał, że naukowcy będą potrzebować w przyszłości „większych, bardziej zróżnicowanych i międzykulturowych próbek, aby zrozumieć, w jaki sposób różne grupy i kultury wykorzystują selfie do wyrażania siebie”.

[via PetaPixel]