Jak wynika z badania, w grupie osób z pęcherzowym oddzielaniem się naskórka (JEB) prawie wszystkie mutacje genetyczne związane z tą chorobą były unikalne, co może wyjaśniać szeroki zakres objawów i nasilenia objawów u pacjentów.

Naukowcy zauważyli, że dokładne przewidywanie wyników jest trudne, ponieważ niektóre przypadki były mniej poważne, niż oczekiwano na podstawie defektów genetycznych.

Badania, „Korelacja genotypu i fenotypu w pęcherzowym oddzielaniu się naskórka: drogowskazy do ciężkości”, ukazało się w Journal of Investigative Dermatology.

JEB to rzadka, umiarkowana do ciężkiej postać pęcherzowego oddzielania się naskórka, grupa schorzeń charakteryzujących się delikatną skórą, na której łatwo powstają pęcherze i łzy. Ta postać choroby zwykle pojawia się po urodzeniu lub we wczesnym niemowlęctwie i objawia się powstawaniem pęcherzy na dużych obszarach ciała.

rekomendowane lektury

Mutacje w genie COL17A1 mogą powodować pośrednią postać JEB

Większość przypadków JEB jest spowodowana mutacjami genów, które zakłócają produkcję lamininy 332 – białka, które pomaga wzmocnić skórę, utrzymując jej warstwy razem. W niektórych przypadkach mutacje w COL17A1 gen, który koduje część kolagenu typu XVII, nadającą strukturę i siłę tkance łącznej, powoduje pośrednią postać JEB.

Wyróżnia się dwa główne podtypy kliniczne JEB: postać ciężka, w której dzieci nie przeżywają dłużej niż kilka pierwszych lat życia; oraz postać pośrednią, w której pacjenci dożywają wieku dorosłego, ale z różnym stopniem nasilenia.

Jednak ze względu na rzadkość występowania niewiele wiadomo na temat związku między określonymi mutacjami genów a charakterystyką kliniczną – zależność określaną jako korelacja genotyp-fenotyp.

Aby wypełnić tę lukę w wiedzy, zespół kierowany przez naukowców z Uniwersytetu w Birmingham w Wielkiej Brytanii zbadał wyniki genetyczne i kliniczne grupy 17 pacjentów z JEB.

Siedmiu pacjentów miało ciężki JEB (wszyscy zmarli), a dziewięciu miało pośredni JEB (wszyscy żyli). Jeden pacjent (który zmarł) miał niezwykle rzadki podtyp JEB zwany zespołem krtaniowo-onycho-skórnym, który wpływa na krtań, paznokcie i paznokcie u nóg, a także na skórę.

U wszystkich pacjentów wykryto łącznie 21 mutacji, przy czym u tych w BARANEK3 gen kodujący część lamininy 332, stanowiący większość (57%). Inne mutacje znaleziono w COL17A1 gen, a także geny kodujące inne części lamininy 332, w tym LAMA3 I LAMC2.

Zespół zauważył, że niewiele osób miało tę samą mutację (genotyp), przy czym 18 z 21 mutacji było unikalnych. Spośród nich siedem nie zostało jeszcze opisanych w literaturze. Wszyscy czterej pacjenci z COL17A1 mutacje miały pośredni JEB.

Zgodne z CHŁOSTAĆ Analiza mutacji genów wykazała brak oznak lamininy 332 w próbkach skóry pobranych od ciężkich przypadków JEB i niski poziom w przypadkach pośrednich JEB. Oceniono to za pomocą mapowania immunofluorescencyjnego – techniki wykorzystującej przeciwciała do wykrywania stabilnej lamininy 332 w tkankach.

Wykryto 5 wariantów splicingu spośród 21 mutacji

Spośród 21 wykrytych mutacji pięć uznano za warianty splicingu w BARANEK3 gen, który wpływa na przetwarzanie informacyjnego RNA, cząsteczki pośredniej między genami a wytwarzanymi przez nie białkami.

W dwóch ciężkich przypadkach JEB mutacje w miejscu splicingu prawdopodobnie nie powodowały wytwarzania funkcjonalnej lamininy 332, co również korelowało z brakiem oznak białka przy użyciu mapowania immunofluorescencyjnego. W pozostałych trzech pośrednich przypadkach JEB mutacje splicingowe doprowadziły do ​​powstania pewnej funkcjonalnej lamininy 332, na co wskazują zmniejszone sygnały immunofluorescencyjne.

Wśród dziewięciu żyjących osób z pośrednim JEB, dotyczyło to od 0% do 60% skóry. Paznokcie wszystkich tych pacjentów były dotknięte zmianami, a wyniki oceny wahały się od 2,5 do 5 (utrata wszystkich paznokci).

W ponad połowie przypadków występowało zajęcie oczu, rany przewlekłe, blizny wklęsłe (zanikowe), uszkodzenie lub utrata zębów, owrzodzenia jamy ustnej, wypadanie włosów (łysienie), anemia (mała liczba czerwonych krwinek) i masa ciała poniżej normy.

Mniej powszechne objawy (mniej niż połowa) obejmowały zajęcie skrzynki głosowej, niski poziom albumin we krwi, potencjalny objaw problemów z wątrobą lub nerkami oraz ziarninę, czyli nową tkankę łączną, która tworzy się podczas procesu gojenia.

„Różne fenotypy w obrębie pośredniego podtypu JEB uwydatniono poprzez różnice w występowaniu i nasileniu cech” – napisali naukowcy.

Zespół zauważył jednak, że opis cech klinicznych w tym badaniu był ograniczony ze względu na badanie przeprowadzane w jednym momencie. W związku z tym ocena przeprowadzana na przestrzeni czasu umożliwi dokładniejszy opis przebiegu choroby związanego z określonymi mutacjami.

„Dokładna korelacja genotypu i fenotypu ma ważne implikacje kliniczne dla pacjentów z JEB” – podsumowali naukowcy. „Dokładne prognozy stanowią wyzwanie, ponieważ wiele przypadków ma fenotyp mniej poważny niż oczekiwano na podstawie wady genetycznej”.