Najnowsze badanie opublikowane w czasopiśmie Raporty komórkowe Medycyna porównuje wpływ diety ketogenicznej ze zmniejszonym spożyciem cukru na zdrowie kardiometaboliczne.

Badanie: Dieta ketogeniczna, ale nie ograniczająca spożycia wolnych cukrów, zmienia tolerancję glukozy, metabolizm lipidów, fenotyp tkanek obwodowych i mikrobiom jelitowy: RCT. Źródło obrazu: Sea Wave / Shutterstock.com

Ograniczenie wolnego cukru

Wiele nowoczesnych i naturalnych słodkich produktów zawiera wolne cukry, takie jak glukoza i fruktoza. Ograniczenie wolnego cukru do mniej niż 5% całkowitego spożycia energii może zmniejszyć spożycie energii o 100 kcal/dzień.

Jednakże nie wykazano, aby takie podejście zmniejszało masę tłuszczu. Wcześniejsze badanie przeprowadzone przez autorów niniejszego badania nie wykazało żadnych istotnych zmian w bilansie energetycznym w ciągu 24 godzin od ograniczenia wolnego cukru. Ta rozbieżność może wynikać z innych czynników w cyklu energetycznym lub niedokładnego samooceny spożycia energii.

Ograniczenie węglowodanów

Dieta ketogeniczna polega na zmniejszeniu spożycia węglowodanów w celu utraty wagi i zmianie metabolizmu. Efekty te przypisuje się wątrobowej produkcji ciał ketonowych jako paliwa dla tkanek obwodowych.

Poprzednie badania sugerują, że dieta ketogeniczna zmniejsza poziom wydatku energetycznego aktywności fizycznej (PAEE) w porównaniu z dietami wysokowęglowodanowymi. Niemniej jednak, w jaki sposób dieta ketogeniczna wpływa na cykl energetyczny i zdrowie kardiometaboliczne, pozostaje niejasne.

Metabolizm energetyczny w mięśniach szkieletowych i tkance tłuszczowej może być zależny od aktywności fizycznej i odżywiania. Mikrobiom jelitowy, który wytwarza krótkołańcuchowe kwasy tłuszczowe (SCFA), przyczynia się również do regulacyjnych wpływów tych tkanek obwodowych na metabolizm na czczo i po posiłku.

O badaniu

Naukowcy z obecnego badania przydzielili losowo 60 zdrowych dorosłych do diety ketogenicznej lub niskocukrowej na 12 tygodni. Trzeciej grupie kontrolnej zezwolono na umiarkowane spożycie cukru.

Grupy ketogeniczne i niskocukrowe zgłosiły, że spożywały mniej niż 8% i 5% całkowitej energii w postaci węglowodanów. W grupie umiarkowanie cukrowej 18% energii pochodziło z cukrów wolnych.

Po 12 tygodniach uczestnicy badania w obu grupach interwencyjnych stracili masę tłuszczową z powodu zmniejszonego spożycia energii. PAEE nie zmniejszyło się w żadnej z grup.

Grupa o niskim poziomie wolnego cukru miała zmniejszone całkowite spożycie energii, poziom całkowitego cholesterolu i cholesterolu o niskiej gęstości (LDL-C) w porównaniu do grup kontrolnych. W stanie postu i poposiłkowym grupa diety ketogenicznej miała zmniejszony współczynnik wymiany oddechowej (RER), co wskazuje na niższy rozkład węglowodanów na energię.

Poziomy glukozy na czczo również spadły w grupie ketogenicznej po czterech tygodniach, aż ostatecznie powróciły do ​​poziomu wyjściowego po 12 tygodniach. Tolerancja glukozy pogorszyła się w obu punktach czasowych w tej grupie.

Lipoproteiny zawierające apolipoproteinę B są odpowiedzialne za zwiększone ryzyko miażdżycy przy wyższych poziomach cholesterolu. Chociaż poziomy apolipoproteiny B wzrosły w grupie ketogenicznej, nie zaobserwowano żadnej zmiany w poziomach cholesterolu całkowitego, LDL ani cholesterolu o wysokiej gęstości (HDL) w 12. tygodniu.

W grupie ketogenicznej do syntezy glukozy stosowano niższe stężenia aminokwasów (AA), a wyższe stężenia rozgałęzionych AA. Metabolizm mięśni szkieletowych i tkanki tłuszczowej uległ zmianie, co sugeruje upośledzone wchłanianie glukozy przez mięśnie szkieletowe po posiłku.

Grupa ketogeniczna wykazywała również wyższe poziomy markera zapalnego białka C-reaktywnego (CRP) w czwartym tygodniu. Poziomy nieestryfikowanych kwasów tłuszczowych (NEFA) również wzrosły po posiłkach, co wskazuje, że lipoliza dostarcza wolnych kwasów tłuszczowych jako źródła energii u osób stosujących dietę ketogeniczną.

Zmian tych nie zaobserwowano do 12. tygodnia, mimo że u tych osób przez cały okres badania utrzymywała się ketoza. W grupie ketogenicznej zaobserwowano również zmianę w różnorodności beta mikrobiomu jelitowego, ze zwiększoną częstością występowania Bifidobacterium adolescentis I Planokok.

Obie grupy stosujące ograniczenia odnotowały zwiększoną ochotę na słodkie pokarmy w 12. tygodniu w porównaniu z wartościami wyjściowymi.

Wnioski

Ograniczenie cukrów prostych lub węglowodanów ogółem zmniejsza spożycie energii bez zmiany aktywności fizycznej, ale powoduje różne skutki dla tolerancji glukozy, profili lipoprotein i mikrobiomu jelitowego.”

Wyniki badania podkreślają, że niskie spożycie węglowodanów lub cukru wolnego zachowuje PAEE u zdrowych dorosłych. Natomiast zmniejszenie PAEE odnotowano po pominięciu śniadania lub postu co drugi dzień, prawdopodobnie z powodu braku spożycia energii.

Zmniejszenie spożycia wolnego cukru o 1% spowodowało, że samodeklarowane spożycie energii zmniejszyło się o 14 kcal/dzień, co potwierdza wcześniejsze badania. Jednak obiektywne pomiary wskazują, że zmniejszenie spożycia energii może być bardziej znaczące i wynieść około 17 kcal/dzień.

W obecnym badaniu, zmniejszone spożycie energii doprowadziło do zmniejszenia tłuszczu i całkowitej masy ciała, co wskazuje, że te interwencje dietetyczne są skutecznymi długoterminowymi strategiami odchudzania. Jednak dieta ketogeniczna obserwowała jedynie zmiany mikrobiomu jelitowego i niekorzystne zmiany metaboliczne na poziomie obwodowym i całego ciała. Tak więc, zmniejszenie spożycia wolnego cukru może być optymalnym podejściem dietetycznym do osiągnięcia korzyści zdrowotnych dla serca i metabolizmu.