Badanie gospodarcze 2024: Sześćdziesiąt pięć procent szybko rosnącej populacji Indii ma mniej niż 35 lat, a wielu z nich nie ma umiejętności wymaganych przez nowoczesną gospodarkę. Szacunki pokazują, że około 51,25 procent młodych ludzi jest uznawanych za zdolnych do pracy, zgodnie z Economic Survey 2024.

Innymi słowy, około jedna na dwie osoby nie jest jeszcze łatwo zatrudniona, zaraz po studiach. Należy jednak zauważyć, że odsetek ten poprawił się z około 34 procent do 51,3 procent w ciągu ostatniej dekady, dodano.

Badanie ekonomiczne 2024 Aktualizacje na żywo

Zatrudnienie i rozwój umiejętności: w kierunku jakości

Wskaźniki rynku pracy w Indiach poprawiły się w ciągu ostatnich sześciu lat, a stopa bezrobocia spadła do 3,2 procent w latach 2022–2023.

Rosnący udział młodzieży i kobiet w rynku pracy stwarza okazję do wykorzystania korzyści demograficznych i płciowych.

Wzrost wynagrodzeń netto w ramach EPFO ​​wzrósł ponad dwukrotnie w ciągu ostatnich pięciu lat, co wskazuje na zdrowy wzrost formalnego zatrudnienia.

Ponieważ sztuczna inteligencja zakorzenia się w wielu sferach działalności gospodarczej, kluczowe jest ukierunkowanie wyborów technologicznych na dobrostan zbiorowy. Pracodawcy są zobowiązani do znalezienia równowagi między wdrażaniem technologii a pracą.

Przetwórstwo rolno-spożywcze i gospodarka opiekuńcza to dwa obiecujące obszary, w których można tworzyć i utrzymywać wysokiej jakości miejsca pracy.

Rząd wdrożył środki mające na celu zwiększenie zatrudnienia, wspieranie samozatrudnienia i promocję dobrobytu pracowników.

Wzrost liczby kandydatów biorących udział w rozwoju umiejętności w ramach sztandarowych programów rządowych podkreślił znaczenie programu „Skill India”.

karuzela wideo

Wiele regulacyjnych ograniczeń, takich jak te związane z użytkowaniem gruntów, przepisami budowlanymi, ograniczaniem sektorów i godzin pracy kobiet, powstrzymuje generowanie zatrudnienia. Ich uwolnienie gwarantuje zwiększenie zatrudnienia i podniesienie wskaźnika uczestnictwa kobiet w rynku pracy.

Według PLFS stopa bezrobocia wśród osób młodych (w wieku 15–29 lat) spadła z 17,8 proc. w latach 2017–2018 do 10 proc. w latach 2022–2023, podczas gdy inne wskaźniki również uległy poprawie w miarę upływu czasu.

Z perspektywy płci wskaźnik uczestnictwa kobiet w rynku pracy (FLFPR) rośnie od sześciu lat. Podczas gdy miejski FLFPR również rośnie, wiejski FLFPR odnotował gwałtowny wzrost o 16,9 punktów procentowych między 2017-18 a 2022-23, co wskazuje na rosnący udział kobiet w produkcji wiejskiej.

Warunki na rynku pracy w sektorze zorganizowanym mierzone danymi płacowymi EPFO ​​wskazują na stały wzrost liczby nowych wynagrodzeń w ujęciu rok do roku od roku fiskalnego 2019 (najwcześniejszy od czasu udostępnienia danych).

Roczne dodatki do wynagrodzeń netto w EPFO ​​wzrosły ponad dwukrotnie z 61,1 lakh w FY19 do 131,5 lakh w FY24, szybko wychodząc z pandemii przy wsparciu Aatmanirbhar Bharat Rojgar Yojana (ABRY). Liczba członków EPFO ​​(dla których dostępne są starsze dane) wzrosła o imponujące 8,4 procent CAGR między FY15 a FY24.

Sprawozdanie roczne Ministerstwa Rozwoju Umiejętności i Przedsiębiorczości

W badaniu zwrócono również uwagę na Roczny Raport Ministerstwa Rozwoju Umiejętności i Przedsiębiorczości (MSDE) za lata 2022–2023, w którym podkreślono, że „zgodnie z raportem NSSO za lata 2011–2012 (68. runda) na temat statusu edukacji i szkolenia zawodowego w Indiach, wśród osób w wieku 15–59 lat około 2,2% przyznało się do odbycia formalnego szkolenia zawodowego, a 8,6% do odbycia nieformalnego szkolenia zawodowego”.

W sprawozdaniu rocznym wymieniono także wyzwania związane z rozwojem umiejętności i przedsiębiorczości w kraju, takie jak:

(i) Percepcja społeczna, w której zdobywanie umiejętności jest postrzegane jako ostatnia opcja dla tych, którzy nie byli w stanie się rozwijać lub zrezygnowali z formalnego systemu nauczania.

(ii) Programy rozwoju umiejętności rządu centralnego są rozproszone w ponad 20 ministerstwach/departamentach i nie mają solidnego mechanizmu koordynacji ani monitorowania, który mógłby zapewnić ich konwergencję.

(iii) Mnogość systemów oceny i certyfikacji prowadząca do niespójnych wyników i powodująca zamieszanie wśród pracodawców.

(iv) Niedobór trenerów, niemożność przyciągnięcia praktyków z przemysłu jako wykładowców.

(v) Niedopasowanie popytu i podaży na poziomie sektorowym i przestrzennym.

(vi) Ograniczona mobilność między programami kształcenia zawodowego i szkolnictwa wyższego. (vii) Bardzo niski zasięg programów praktyk zawodowych

(viii) Wąskie i często przestarzałe programy nauczania.

(ix) Malejący wskaźnik aktywności zawodowej kobiet.

(x) Dominujący sektor zatrudnienia poza rolnictwem, sektor niezorganizowany, o niskiej produktywności, ale bez premii za kwalifikacje.

(xi) Niewłączenie przedsiębiorczości do formalnego systemu edukacji.

(xii) Brak mentoringu i odpowiedniego dostępu do finansowania dla przedsiębiorstw typu start-up.

karuzela wideo

(xiii) Niewystarczający bodziec do przedsiębiorczości opartej na innowacjach.

(xiv) Brak zapewnionej premii płacowej dla osób wykwalifikowanych

Wiele regulacyjnych ograniczeń, takich jak te związane z użytkowaniem gruntów, przepisami budowlanymi, ograniczaniem sektorów i godzin pracy kobiet, powstrzymuje generowanie zatrudnienia. Ich uwolnienie gwarantuje zwiększenie zatrudnienia i podniesienie wskaźnika uczestnictwa kobiet w rynku pracy.

Według PLFS stopa bezrobocia wśród osób młodych (w wieku 15–29 lat) spadła z 17,8 proc. w latach 2017–2018 do 10 proc. w latach 2022–2023, podczas gdy inne wskaźniki również uległy poprawie w miarę upływu czasu.

Z perspektywy płci wskaźnik uczestnictwa kobiet w rynku pracy (FLFPR) rośnie od sześciu lat. Podczas gdy miejski FLFPR również rośnie, wiejski FLFPR odnotował gwałtowny wzrost o 16,9 punktów procentowych między 2017-18 a 2022-23, co wskazuje na rosnący udział kobiet w produkcji wiejskiej.

Warunki na rynku pracy w sektorze zorganizowanym mierzone danymi płacowymi EPFO ​​wskazują na stały wzrost liczby nowych wynagrodzeń w ujęciu rok do roku od roku fiskalnego 2019 (najwcześniejszy od czasu udostępnienia danych).

Roczne dodatki do wynagrodzeń netto w EPFO ​​wzrosły ponad dwukrotnie z 61,1 lakh w FY19 do 131,5 lakh w FY24, szybko wychodząc z pandemii przy wsparciu Aatmanirbhar Bharat Rojgar Yojana (ABRY). Liczba członków EPFO ​​(dla których dostępne są starsze dane) wzrosła o imponujące 8,4 procent CAGR między FY15 a FY24.

Sprawozdanie roczne Ministerstwa Rozwoju Umiejętności i Przedsiębiorczości

W badaniu zwrócono również uwagę na Roczny Raport Ministerstwa Rozwoju Umiejętności i Przedsiębiorczości (MSDE) za lata 2022–2023, w którym podkreślono, że „zgodnie z raportem NSSO za lata 2011–2012 (68. runda) na temat statusu edukacji i szkolenia zawodowego w Indiach, wśród osób w wieku 15–59 lat około 2,2% przyznało się do odbycia formalnego szkolenia zawodowego, a 8,6% do odbycia nieformalnego szkolenia zawodowego”.

W sprawozdaniu rocznym wymieniono także wyzwania związane z rozwojem umiejętności i przedsiębiorczości w kraju, takie jak:

(i) Percepcja społeczna, w której zdobywanie umiejętności jest postrzegane jako ostatnia opcja dla tych, którzy nie byli w stanie się rozwijać lub zrezygnowali z formalnego systemu nauczania.

(ii) Programy rozwoju umiejętności rządu centralnego są rozproszone w ponad 20 ministerstwach/departamentach i nie mają solidnego mechanizmu koordynacji ani monitorowania, który mógłby zapewnić ich konwergencję.

(iii) Mnogość systemów oceny i certyfikacji prowadząca do niespójnych wyników i powodująca zamieszanie wśród pracodawców.

(iv) Niedobór trenerów, niemożność przyciągnięcia praktyków z przemysłu jako wykładowców.

(v) Niedopasowanie popytu i podaży na poziomie sektorowym i przestrzennym.

(vi) Ograniczona mobilność między programami kształcenia zawodowego i szkolnictwa wyższego. (vii) Bardzo niski zasięg programów praktyk zawodowych

(viii) Wąskie i często przestarzałe programy nauczania.

(ix) Malejący wskaźnik aktywności zawodowej kobiet.

(x) Dominujący sektor zatrudnienia poza rolnictwem, sektor niezorganizowany, o niskiej produktywności, ale bez premii za kwalifikacje.

(xi) Niewłączenie przedsiębiorczości do formalnego systemu edukacji.

(xii) Brak mentoringu i odpowiedniego dostępu do finansowania dla przedsiębiorstw typu start-up.

(xiii) Niewystarczający bodziec do przedsiębiorczości opartej na innowacjach.

(xiv) Brak zapewnionej premii płacowej dla osób wykwalifikowanych