Analizy genetyczne ujawniły szereg genów o zmienionej aktywności u pacjentów z zesztywniającym zapaleniem stawów kręgosłupa (ZZSK) w porównaniu ze zdrowymi osobami, co zdaniem naukowców może służyć jako nowe biomarkery chorobowe.

Wśród nich, PPARG I MDM2 Stwierdzono, że geny — z których oba są zaangażowane w stany zapalne — są najbardziej obiecujące.

Naukowcy zidentyfikowali również szlaki związane ze stresem retikulum endoplazmatycznego (ER) — przedziału komórkowego zaangażowanego w syntezę, fałdowanie i transport białek — które zostały zmienione w ZA, co prawdopodobnie wskazuje, że zmiany w ER pomagają napędzać rozwój AS.

rekomendowane lektury

Badania, „Sekwencjonowanie RNA i analiza bioinformatyczna genów o zróżnicowanej ekspresji w surowicy obwodowej pacjentów z zesztywniającym zapaleniem stawów kręgosłupa”, ukazało się w r Journal of Ortopedic Surgery and Research.

Uważa się, że przewlekła choroba zapalna ZZSK powstaje w wyniku połączenia czynników środowiskowych i genetycznych, ale niewiele genów zostało definitywnie powiązanych z ZZSK. Rozpoznanie takich genów może pomóc naukowcom w opracowaniu biomarkerów ZA i lepszym zrozumieniu mechanizmów chorobowych.

„Istnieje pilna potrzeba zidentyfikowania nowych biomarkerów, które mogą działać jako wiarygodne wskaźniki diagnostyczne lub prognostyczne AS” – napisali naukowcy. „Takie biomarkery będą nieocenione w zapobieganiu, leczeniu i kontroli tej choroby”.

Aby dowiedzieć się więcej, naukowcy z Affiliated Hospital of Qingdao University w Chinach przeprowadzili analizę genetyczną próbek krwi od trzech pacjentów z AS i trzech zdrowych osób widzianych w ich szpitalu.

Tam zidentyfikowali 100 genów, które miały znacząco różną ekspresję lub aktywność u pacjentów z ZA w porównaniu z osobami zdrowymi. Spośród tych tak zwanych genów o zróżnicowanej ekspresji (DEG), 49 miało wyższą aktywność w AS, a 51 miało niższą aktywność.

Bliższe przyjrzenie się ujawniło, że wiele z tych DEG było zaangażowanych w szlaki sygnałowe związane z ER. Najbardziej dotkniętym szlakiem było przetwarzanie białek w ER. Inne dotknięte procesy obejmowały odpowiedź na stres ER – co ma miejsce, gdy zdolność ER do fałdowania białek staje się nasycona – jak również odpowiedź niesfałdowanego białka, która służy jako bufor zapobiegający stresowi ER.

Aktywacja neutrofili, rodzaj komórki odpornościowej, oraz apoptoza lub zaprogramowana śmierć komórki również należały do ​​zmienionych szlaków.

Wzmocnienie wcześniejszych badań

Zdaniem zespołu odkrycia te są zgodne z wcześniejszymi badaniami, które sugerowały, że stres ER i związane z nim szlaki mogą odgrywać kluczową rolę w wystąpieniu i progresji AS.

Zidentyfikowano grupę 10 najlepszych genów, które różnicowały ZA, z których najbardziej znaczące były PPARG I MDM2. Ostatecznie naukowcy ustalili, że te dwa geny były najbardziej przydatne do rozróżnienia AS, a zatem mogą być dobrymi biomarkerami choroby.

PPARG jest genem zaangażowanym w regulację stanu zapalnego i był wcześniej łączony z AS i innymi chorobami autoimmunologicznymi. MDM2 dostarcza instrukcji do produkcji wielofunkcyjnego białka zaangażowanego w pewne zapalne szlaki sygnałowe, a także jest powiązany z chorobami autoimmunologicznymi.

„Te geny centralne regulują zatem choroby związane z odpornością i mogą potencjalnie służyć jako cele diagnostyczne i terapeutyczne w tych chorobach” – napisali naukowcy.

Ogólnie rzecz biorąc, „nasze wyniki mogą stanowić teoretyczną podstawę do dalszych badań w celu wyjaśnienia mechanizmu molekularnego AS i dostarczenia większej liczby celów terapeutycznych dla przyszłych interwencji klinicznych” – podsumował zespół.