Nowe badania potwierdzają, że wskaźnik masy ciała (BMI), pomimo znanych ograniczeń jako miara zdrowia metabolicznego, jest skutecznym narzędziem przesiewowym w kierunku dużej otyłości u dzieci i młodzieży, zarówno wyrażonej wskaźnikiem masy tłuszczowej (FMI), jak i procentem masy ciała. gruby gruby).

Badanie opublikowane w czasopiśmie Pediatria, odkryli, że wśród młodzieży w wieku od 8 do 19 lat z podwyższonym BMI prawdopodobieństwo posiadania wysokiego FMII było 29 razy większe niż wśród ich rówieśników z niższymi wskaźnikami BMI. Co więcej, chociaż wartość predykcyjna nie była tak wysoka, podwyższony BMI był również prognostykiem wysokiego odsetka tkanki tłuszczowej i wskaźnika masy beztłuszczowej (LMI). Zgłoszone ryzyko względne wyniosło 12 dla pierwszego i 15 dla drugiego.

„Chociaż przewidywania nie były doskonałe, BMI ≥CDC na poziomie 95. percentyla było bardzo dobrym wskaźnikiem wysokiego FMI i dobrym wskaźnikiem wysokiego procentu tłuszczu” – starszy autor dr David S. Freedman, obecnie na emeryturze z Centers for Disease Control and Zapobieganie, jak napisali współpracownicy w badaniu.

Obliczanie BMI opiera się wyłącznie na masie ciała i wzroście, co czyni go „złym wskaźnikiem” otyłości, która jest normalna lub niska – napisali Freedman i wsp. BMI nie pozwala także na rozróżnienie tkanki tłuszczowej od beztłuszczowej masy ciała ani na scharakteryzowanie rozkładu tkanki tłuszczowej. Ogólnie rzecz biorąc, niektórzy badacze twierdzą po prostu, że BMI „ma niską czułość w wykrywaniu dużej otyłości”.

Zespół Freedmana zauważył również, że poprzednie badania, choć wykazały korelację między podwyższonym BMI a dużą otyłością u dzieci, nie analizowały „zgodności między BMI i FMI w pełnym zakresie otyłości. Pominięto także jakąkolwiek ocenę „związku BMI z otyłością u dzieci z bardzo wysokim BMI (np. ≥97 percentyla)”.

Freedman i współpracownicy wykorzystali dane reprezentatywne dla całego kraju, aby scharakteryzować, jak dobrze BMI może przewidywać otyłość i masę beztłuszczową obliczoną za pomocą absorpcjometrii rentgenowskiej o podwójnej energii (DXA) w całym rozkładzie BMI, a także „charakterystyce przesiewowej wysokiego BMI w przypadku wysokich otyłość.”

Naukowcy wykorzystali Krajowe Badanie Zdrowia i Żywienia (NHANES) w celu uzyskania danych dotyczących dzieci w wieku od 8 do 19 lat ze skanami DXA całego ciała w latach 2011–2012–2017–2018. Głównym wynikiem badania otyłości był wskaźnik FMI, który często jest Jak wynika z badania, wykorzystuje się ją ze względu na niezależność od masy beztłuszczowej i potencjalny silniejszy związek z chorobami związanymi z otyłością niż % tłuszczu. Przeanalizowali także związek BMI z chudym BMI (LMI).

WYNIKI

Ostateczna kohorta liczyła 6923 osoby, w tym 3584 chłopców i 3339 dziewcząt. Badacze podali, że częstość występowania wysokiego BMI u dziewcząt wynosi 19,5%, a u chłopców 20,6% (P <0,05). Odkryli znacznie większe proporcjonalne różnice w FMI i% tłuszczu. Dziewczęta miały średni poziom o około 30% wyższy niż chłopcy. Średni LMI był jednak o 10% wyższy w przypadku chłopców. Wszystkie różnice między płciami w zakresie FMI, %tłuszczu i LMI były istotne statystycznie (P <0,001), zgodnie z wynikami badania

Odkryli, że wiek odpowiada za bardzo niewielką (1–11%) zmienność obserwowaną w FMI lub% tłuszczu, ale u chłopców stanowi 47%, a u dziewcząt 26% zmienności LMI. Jednakże dodanie BMI do tych modeli „znacznie zwiększyło ich wyjaśnioną wariancję”, przy czym kombinacja ta odpowiada za 90% do 94% zmienności LMI i FMI oraz 68% do 71% zmienności procentowej zawartości tkanki tłuszczowej.

Wysokie BMI jest „bardzo dobrym” predyktorem

Kiedy badacze przyjrzeli się zdolności BMI ≥CDC 95. percentyla do „dokładnego scharakteryzowania wysokich poziomów FMI, %tłuszczu i LMI”, odkryli, że wysokie BMI było „bardzo dobrym” predyktorem wysokiego FMI i „dobrego” predyktor wysokiego poziomu %tłuszczu i LMI. Statystyka kappa dla wysokiego FMI wyniosła 0,85, a zgodnie z wynikami zarówno dodatnia wartość predykcyjna, jak i czułość wyniosły 88%. Jak zauważono, u młodzieży z wysokim BMI stwierdzono 29 razy większe prawdopodobieństwo posiadania wysokiego FMI w porównaniu z młodzieżą z niższym BMI. Statystyka kappa dla wartości predykcyjnej wysokiego BMI przy wysokim poziomie %tłuszczu i LMI wynosiła około 0,70.

Dodatkowe analizy wykazały, że w przypadku młodzieży z BMI na poziomie 95. percentyla CDC prawdopodobieństwo wysokiego FMI lub % tłuszczu wynosiło około 60% i że prawdopodobieństwo „szybko wzrosło”, zbliżając się do 100% na poziomie około 98. percentyla dla chłopców i 97. percentyla dla chłopców. dziewczyny. Jednakże prawdopodobieństwo wysokiego procentu tłuszczu nie zbliżało się do 100%, dopóki BMI nie osiągnęło ≥99,5 percentyla. Naukowcy dodali, że prawie wszyscy uczestnicy z bardzo wysokim BMI mieli wysoki poziom zarówno FMI, jak i LMI.¹

„Badanie przeprowadzone przez Freedmana i wsp. służy wzmocnieniu użyteczności klinicznej BMI, szczególnie w identyfikowaniu zwiększonej otyłości w zakresie otyłości. Do mocnych stron tego badania należy zastosowanie złotego standardu w zakresie składu ciała (absorpcjometria rentgenowska o podwójnej energii), ocena w pełnym spektrum BMI/otyłości oraz włączenie praktycznych cech przesiewowych (np. dodatniej wartości predykcyjnej) w celu opisania powiązań między BMI ≥95 percentyla i skład ciała” – napisali w komentarzu dołączonym do badania Jaime Moore, lekarz medycyny, MPH i Stephen Daniels, lekarz medycyny, doktor nauk medycznych, MPH, zarówno ze Szpitala Dziecięcego w Kolorado, jak i Uniwersytetu Kolorado w Aurorze.²

Chociaż zarówno Freedman, jak i redaktorzy wskazali na ograniczenia badania, np. przekrojowy projekt, wykluczenie dzieci w wieku poniżej 8 lat i brak danych na temat rozkładu tkanki tłuszczowej (trzewnej vs podskórnej), ta ostatnia grupa stwierdziła, że: „Ogólnie rzecz biorąc, na podstawie tych wyników pediatrzy mogą mieć pewność, że identyfikacja podwyższonego BMI (≥95 percentyla) w dalszym ciągu jest skuteczną metodą badania przesiewowego w kierunku zwiększonej otyłości”.

Bibliografia

1. Freedman DS, Zemel BS, Dietz WH, Daymont C. Dokładność badań przesiewowych BMI pod kątem otyłości wśród osób w wieku od 8 do 19 lat. Pediatria. Opublikowano w Internecie 3 czerwca 2024 r. doi:10.1542/peds.2024-065960
2. Moore JM, Daniels SR. BMI: Nadal dobre w wieku 50 lat. Pediatria. Opublikowano w Internecie 3 czerwca 2024 r. doi: 10.1542/peds.2024-066370