Nowe badanie opublikowane w Genetyka zachowania dostarcza dowodów na dwukierunkowy związek między pociągiem do osób tej samej płci a cierpieniem psychicznym. Odkrycia wskazują, że doświadczanie pociągu do osób tej samej płci może skutkować wyższym poziomem depresji i lęku, ale związek ten działa w obie strony – stres psychiczny może również skutkować wzrostem pociągu do osób tej samej płci.

Badania wykazały, że osoby, które odczuwają pociąg seksualny do osób tej samej płci, zwykle doświadczają wyższego poziomu stresu psychicznego, w tym objawów depresyjnych i lęku, w porównaniu z osobami wyłącznie heteroseksualnymi. Jednak większość badań na ten temat ma charakter przekrojowy, co ogranicza jego zdolność do wyciągania wniosków na temat związku przyczynowego. Autorzy nowego badania starali się wypełnić tę lukę w literaturze.

„Zacząłem od badania zdrowia psychicznego lesbijek, gejów i osób biseksualnych (LGB) w Nigerii” – powiedział autor badania Olakunle Oginni, pracownik naukowy ze stopniem doktora w King’s College London i wykładowca na Uniwersytecie Obafemi Awolowo.

„Stało się tak, ponieważ przeprowadzono niewiele badań dotyczących zdrowia psychicznego Nigeryjczyków LGB, pomimo powszechnego uznania wyższych problemów ze zdrowiem psychicznym wśród osób LGB. Podczas mojego doktoratu zdobyłem wiedzę na temat projektowania bliźniąt i wykorzystałem tę metodę, aby pokazać, że związek między orientacją seksualną a zdrowiem psychicznym nie wynika z nakładających się wpływów genetycznych. Niniejsze badanie jest istotne, ponieważ pokazuje, w jaki sposób bycie LGB może „powodować” cierpienie psychiczne (objawy lękowe i depresyjne) oraz potencjalne mechanizmy tego efektu”.

W badaniu przeanalizowano dane z badania UK Twins Early Development Study, dużej kohorty bliźniąt badającej czynniki genetyczne i środowiskowe, które kształtują indywidualne różnice w zdolnościach poznawczych i uczenia się, zachowaniu i emocjach. Dane analizowane w bieżącym badaniu zostały zebrane w dwóch fazach między czerwcem 2017 r. a lutym 2019 r. Ostateczna próba obejmowała odpowiednio 9697 i 8718 osób z pierwszej i drugiej fazy. Średni wiek uczestników podczas tej fali zbierania danych wynosił 22,3 lat.

Co ważne, włączenie bliźniąt monozygotycznych i dwuzygotycznych pozwoliło naukowcom kontrolować potencjalne pomyłki genetyczne.

W badaniu wykorzystano różne oceny, aby zebrać informacje na temat pociągu do osób tej samej płci, objawów depresyjnych, uogólnionych zaburzeń lękowych, wiktymizacji, niekorzystnych doświadczeń we wczesnym okresie życia i nonkonformizmu płciowego w dzieciństwie. Zebrano również dane genotypowe w wieku 12 i 16 lat, które naukowcy wykorzystali do obliczenia genetycznej skłonności do pociągu do osób tej samej płci i stresu psychicznego.

Z całej próby 81% uczestników zgłosiło pociąg wyłącznie do płci przeciwnej, podczas gdy pozostali zgłaszali różne stopnie pociągu do osób tej samej płci, przy czym 1,9% pociągało głównie osoby tej samej płci, a 11,5% głównie pociągało płeć przeciwną. Więcej kobiet (21,4%) zgłosiło pociąg do osób tej samej płci w porównaniu z uczestnikami płci męskiej.

Naukowcy odkryli dodatnią korelację między pociągiem do osób tej samej płci a cierpieniem psychicznym, co oznacza, że ​​rosnący poziom pociągu do osób tej samej płci był związany z wyższym poziomem stresu psychicznego. Wiktymizacja (na przykład wyśmiewanie się lub fizyczne zastraszanie) była również istotnie skorelowana zarówno z pociągiem do osób tej samej płci, jak i cierpieniem psychicznym. Odkrycia te potwierdzają teorię stresu mniejszości, która sugeruje, że doświadczenia związane z byciem członkiem marginalizowanej grupy mogą prowadzić do wyższych poziomów problemów ze zdrowiem psychicznym.

Wyniki badania wskazują, że „wyższe wskaźniki stresu psychicznego wśród osób LGB nie są uwarunkowane genetycznie: wiktymizacja jest jednym ze sposobów, w jaki bycie LGB może powodować cierpienie psychiczne” – powiedział PsyPost Oginni.

Naukowcy wykorzystali technikę statystyczną znaną jako modele mendlowskiej randomizacji i kierunku przyczynowości, aby zbadać potencjalne związki przyczynowe. Metoda opiera się na zasadach dziedziczenia mendlowskiego, zgodnie z którymi warianty genetyczne są przydzielane losowo w momencie poczęcia i nie powinny na nie wpływać czynniki środowiskowe ani styl życia.

Co ciekawe, naukowcy znaleźli dowody na dwukierunkowy związek między pociągiem do osób tej samej płci a cierpieniem psychicznym. Rosnący poziom pociągu do osób tej samej płci nie tylko prowadził do wyższego poziomu cierpienia psychicznego — wyższy poziom cierpienia psychicznego prowadził również do wzrostu pociągu do osób tej samej płci.

Wzajemny związek przyczynowy między cierpieniem psychicznym a pociągiem do osób tej samej płci został osłabiony przez większą niezgodność płciową w dzieciństwie. „Bycie niezgodnym z płcią w dzieciństwie chroniło przed dalszymi szkodliwymi konsekwencjami stresu psychicznego” – wyjaśnił Oginni. „Aby trochę rozwinąć, nonkonformizm płciowy w dzieciństwie ma miejsce, gdy dzieci zachowują się w sposób typowy dla płci przeciwnej. Zazwyczaj bycie niezgodnym z płcią w dzieciństwie jest stresujące, więc interesujące było odkrycie, że może to chronić”.

Odkrycia są w większości zgodne z innym badaniem przeprowadzonym przez Oginniego i jego współpracowników, w którym zbadano pary bliźniąt z kohorty fińskiej genetyki seksualności i agresji. Ale nowe badanie, podobnie jak wszystkie badania, zawiera pewne zastrzeżenia.

„Badanie należy powtórzyć z jeszcze większą próbą” – powiedział Oginni PsyPost. „Dzieje się tak dlatego, że chociaż był znaczący, nie mogliśmy wykazać, że wpływ orientacji seksualnej na wiktymizację był istotny statystycznie. Uważamy jednak, że wynikało to ze sposobu, w jaki orientacja seksualna została zdefiniowana statystycznie w badaniu. Następnie, przeprowadzając analizy, osobno sprawdziliśmy, w jaki sposób orientacja seksualna może powodować cierpienie psychiczne i odwrotnie. Lepiej byłoby przetestować te relacje jednocześnie, a następnie zobaczyć, jak te relacje zmieniają się w czasie”.

„Kolejnymi powodami, dla których te wyniki są dla mnie ekscytujące, jest to, że jest to innowacyjny sposób wykorzystania danych genetycznych” – powiedział Oginni. „Jest to również kilka przypadków, w których wykorzystalibyśmy dane genetyczne do zbadania powiązań między orientacją seksualną a cierpieniem psychicznym. Potrzebujemy jednak dalszych badań, aby dokładniej określić związek między statusem mniejszości seksualnej a ryzykiem problemów ze zdrowiem psychicznym”.

Badanie „Dwukierunkowe związki przyczynowe między pociągiem do osób tej samej płci a cierpieniem psychicznym: testowanie moderacji i efektów mediacji” zostało autorstwa Olakunle A. Oginni, Kai X. Lim, Qazi Rahman, Patrick Jern, Thalia C. Eley i Frühling V. Rijsdijk.