W niedawnej recenzji opublikowanej w czasopiśmie „ Składniki odżywczegrupa autorów zbadała potencjał terapeutyczny oleuropeiny (OLE) i hydroksytyrozolu (HT) z oliwy z oliwek jako nowych przeciwutleniaczy w leczeniu nerwiaka niedojrzałego (NB), stawiając czoła wyzwaniom, takim jak nawroty i lekooporność.

Badanie: Składniki oliwy z oliwek jako nowe przeciwutleniacze w leczeniu nerwiaka niedojrzałego: odkrywanie potencjału terapeutycznego oleuropeiny i hydroksytyrozolu. Źródło zdjęcia: DUSAN ZIDAR/Shutterstock.com

Tło

NB, najczęstszy guz zewnątrzczaszkowy u małych dzieci, wywodzi się z tkanek nerwowych i stanowi wyzwanie ze względu na nawroty i lekooporność.

OLE i HT zawarte w oliwie z oliwek, bogate we właściwości przeciwutleniające, okazują się potencjalnymi metodami leczenia, obiecującymi niższą toksyczność i wykorzystującymi zalety diety śródziemnomorskiej (MD) w zapobieganiu nowotworom.

Ponadto badania in vivo i próby kliniczne są niezbędne do potwierdzenia ich skuteczności terapeutycznej i bezpieczeństwa w przypadkach NB.

Uwaga: kompleksowa analiza

Przegląd i spostrzeżenia genetyczne

NB, dominujący guz lity zewnątrzczaszkowy u dzieci, daje różne wyniki w zależności od zmian genetycznych.

Korzystne scenariusze często korelują ze zmianami w całych chromosomach, podczas gdy złe rokowanie jest zwykle powiązane z anomaliami segmentowymi, takimi jak amplifikacja MYCN.

Deregulacja tego genu sprzyja agresywnym zachowaniom nowotworu, wskazując na ponure rokowania ze względu na jego wpływ na migrację komórek, unikanie układu odpornościowego i delikatną równowagę między proliferacją a apoptozą.

Rola stresu oksydacyjnego

Stres oksydacyjny, charakteryzujący się brakiem równowagi między reaktywnymi formami tlenu (ROS) a obroną antyoksydacyjną, katalizuje uszkodzenia komórkowe.

Postęp i rozwój NB są napędzane wysokim poziomem ROS, szczególnie we wczesnych stadiach. Amplifikacja MYCN zwiększa złożoność choroby poprzez zwiększenie odporności na stres oksydacyjny i stanowi wyzwanie dla ukierunkowanych strategii terapeutycznych.

Strategie antyoksydacyjne w terapii

Wewnętrzny układ antyoksydacyjny odgrywa kluczową rolę w zwalczaniu stresu oksydacyjnego, co sugeruje potencjalną drogę terapeutyczną w leczeniu NB. Przeciwutleniacze, takie jak N-acetylocysteina (NAC) i fraksetyna wykazały skuteczność w hamowaniu proliferacji komórek NB poprzez modulowanie poziomów ROS.

Podkreśla to konieczność włączania przeciwutleniaczy do planów leczenia, mając na celu zwiększenie skuteczności konwencjonalnych terapii przy jednoczesnym zmniejszeniu ich działań niepożądanych.

Przyszłe badania są niezbędne, aby w pełni wykorzystać potencjał terapeutyczny przeciwutleniaczy w leczeniu NB.

Odkrywanie potencjału OLE i HT

OLE: Wieloaspektowy związek fenolowy

OLE to dominujący związek fenolowy w oliwkach, będący integralną częścią wtórnego metabolizmu rośliny. Odkryte w 1908 r. powstawanie OLE w oliwkach zmniejsza się w miarę dojrzewania owoców.

Związek ten ulega w organizmie złożonym przemianom metabolicznym, tworząc różne cząsteczki bioaktywne, w tym HT.

Role biologiczne OLE są różnorodne i zapewniają działanie przeciwzapalne i neuroprotekcyjne poprzez modulowanie kilku szlaków molekularnych. W przypadku raka OLE okazał się obiecujący, hamując wzrost komórek i promując szlaki apoptozy, co czyni go obiektem zainteresowania ze względu na jego potencjał terapeutyczny.

HT: Potężny przeciwutleniacz

HT powstaje w wyniku enzymatycznego rozkładu OLE i innych glikozydów, znanych ze swoich silnych właściwości przeciwzapalnych, przeciwmiażdżycowych i przeciwzakrzepowych.

Związek ten zwrócił uwagę na hamowanie utleniania lipoprotein o małej gęstości (LDL), potencjalnie oferując korzyści w zapobieganiu nowotworom i leczeniu. Biodostępność HT i OLE jest ogólnie niska, jednak są to kluczowe składniki MD, występujące w oliwkach i oliwie z oliwek.

Ich mechanizmy przeciwutleniające obejmują wychwytywanie wolnych rodników i chelatowanie metali, co podkreśla ich potencjał w zwalczaniu stresu oksydacyjnego.

Rola w MD i mechanizmach antyoksydacyjnych

MD, bogata w OLE i HT, wiąże się z licznymi korzyściami zdrowotnymi, w tym zmniejszonym ryzykiem raka. Działanie antyoksydacyjne tych związków jest kluczowe, potrafią skuteczniej neutralizować wolne rodniki niż witamina E czy butylowany hydroksytoluen.

Co ciekawe, w wyższych dawkach OLE i HT wykazują działanie prooksydacyjne, co może przyczyniać się do ich działania przeciwnowotworowego poprzez indukowanie stresu oksydacyjnego w komórkach nowotworowych.

Ta podwójna funkcja podkreśla złożoną rolę tych fenoli w zdrowiu i chorobie, podkreślając potrzebę dalszych badań w celu pełnego wykorzystania ich potencjału terapeutycznego.

Badanie potencjału OLE i HT przeciwko NB

Wpływ na linie komórkowe: spostrzeżenia dotyczące żywotności i apoptozy

OLE i HT wykazują silne działanie przeciwko komórkom NB, w szczególności wpływając na żywotność komórek, proliferację i apoptozę. OLE wykazuje cytotoksyczność zależną od dawki, szczególnie w komórkach SH-SY5Y i CHP-134, natomiast HT znacząco zmniejsza żywotność komórek w komórkach SH-SY5Y, wskazując na silne właściwości antywzrostowe.

Obydwa związki wywołują apoptozę, przy czym OLE i jego pochodna, aglikon OLE (OLEA), zakłócają kluczowe procesy komórkowe komórek nowotworowych, takie jak fosforylacja STAT3 i migracja komórek. Wysoka szybkość apoptozy HT dodatkowo podkreśla jego potencjał terapeutyczny w zwalczaniu NB.

Redukcja stresu oksydacyjnego i wyzwania związane z wykorzystaniem in vivo

Przeciwutleniające działanie OLE i HT przyczynia się do ich potencjału terapeutycznego, przy czym OLE wiąże się z jonami metali, aby zapobiec wytwarzaniu wolnych rodników, a HT wzmacnia obronę antyoksydacyjną komórek.

Pomimo obiecujących wyników in vitro, przełożenie tych efektów na konteksty in vivo stwarza wyzwania ze względu na słabą biodostępność polifenoli.

Jednakże badania na zwierzętach wykazały zdolność OLE do hamowania wzrostu guza i przerzutów, podkreślając potrzebę dalszych badań in vivo specyficznych dla NB.

Udoskonalanie terapii konwencjonalnych i przyszłe kierunki

Integracja przeciwutleniaczy, takich jak OLE i HT, z konwencjonalnymi metodami leczenia raka może zapewnić korzyści, takie jak zwiększona tolerancja leczenia i lepsze wyniki leczenia pacjentów.

Chociaż przeciwutleniacze wzbudziły obawy, że mogą potencjalnie zmniejszyć skuteczność terapii takich jak radioterapia, ich strategiczne zastosowanie mogłoby zmniejszyć stres oksydacyjny wywołany środkami chemioterapeutycznymi, chroniąc w ten sposób normalne komórki i potencjalnie reaktywując uśpione nowotwory.