Badminton Swiss Open: Priyanshu Rajawat wykorzystuje swoje fenomenalne tempo, aby zamknąć ćwierćfinał | Wiadomości o badmintonie
Wybrany przez Pullelę Gopichand z akademii badmintona stanu Madhya Pradesh w Gwalior na długo przed ukończeniem 10 lat i wyłącznie ze względu na prędkość stóp i rąk, 22-latek z Dhar liczy się swoim tempem. W czwartek pokonał Chińczyka Lan Xi Lei 21:14, 21:13 i dotarł do ćwierćfinału Swiss Open. Jednak młodzieniec, znany ze swoich konwencjonalnych uderzeń kijem, coraz częściej wykorzystuje kąty poprzeczne na bekhendzie, z szybkością uderzenia kręgosłupa szyjnego, aby pośpieszyć przeciwników.
Indonezyjczyk Anthony Ginting pojawił się na scenie dziesięć lat temu i wszyscy mówili o jego niesamowitej szybkości. Loh Kean Yew zdobył nawet tytuł mistrza świata, wykonując dziwaczne ruchy na korcie. Singapurczyk nieco złagodniał, a Ginting nie musi polegać wyłącznie na szybkości. Zatem Rajawat przejął rolę gry w strzelanie smugami, pędem i świstami na torze, dysponując zapierającym dech w piersiach repertuarem strzałów.
Szczególne znaczenie w przypadku mrugnięcia okiem ma jego odwrócony „strzał K”, który nie opiera się tak bardzo na mocy, jak na wyczuciu czasu – to znaczy po tym, jak pośpiesznie zajmuje pozycję do oddania strzału, niczym szybko przewijana rolka. Po pierwsze, wsiada pod wahadłowiec jak na rolkach. Krok jest precyzyjny, a prawe kolano przechodzi przez lewą nogę, gdy uderzenie jest wykonywane w połowie ruchu. Następnie prawe ramię przechodzi przez ciało, tworząc sylwetkę w kształcie litery K, wykonującą zamach do tyłu. Lotka zostaje uderzona w wysokim punkcie, a Rajawat uzyskuje tak niesamowity kąt na bekhendie i mocne połączenie, że ląduje stromo, ale z zawrotną szybkością.
K-shot z pewnością stanie się tematem rozmów w całym mieście ze względu na stabilność Rajawata pomimo działania z bardzo dużym przyspieszeniem, co zapewnia promowi prędkość. Widz widzi, jak zawodnik biegnie na lewo od kortu, a lotka w mgnieniu oka oddała strzał w prawo.
Unikalny styl
Rajawat jest często porównywany do Kidambi Srikanth, który może poszczycić się wyjątkowymi uderzeniami i biegłością techniczną. Jednak płynne i płynne wykonanie strzału K Rajawata wiele zawdzięcza jego trenerom w Hyderabad, którzy nauczyli go wykorzystywać swoją naturalną prędkość do wykonywania sensacyjnych strzałów. Bekhend i jego prolog są bardziej HS Prannoy niż Srikanth, chociaż Rajawat nie ma jeszcze takiej siły w swoich uderzeniach w poprzek ciała.
Podczas gdy Lakshya Sen, który najprawdopodobniej wybiera się na igrzyska olimpijskie, charakteryzuje się szybkością w obronie i wybuchowym podskokiem do siatki, Rajawat nadaje surowe tempo wymianom, które prawdopodobnie sprawią najwięcej problemów na torze. Ma także szczupłą, średnią obronę na flankach przebiegającą wzdłuż całego ciała, dzięki czemu lotka leci dość szybko nad siatką.
Gdy biegł, by zdobyć pierwszą bramkę, tempo Rajawata wzrosło dopiero w drugiej partii. Bardzo wcześnie w drugiej rundzie Rajawat rozegrał błyskawiczną wymianę. Gonił lotkę na prawym skrzydle, która najprawdopodobniej wypadała z gry, w ostatniej sekundzie wciągając ją z powrotem do gry. Jednak nawet pod presją defensywy, gdy Chińczycy uderzali trochę szaleńczo, Rajawat przebiegł przez boisko, aby zakończyć wymianę swoim szybkim zabójstwem. Występowały różnice w przyspieszeniu powietrznym przy 6-3 i 7-4, ponieważ Chińczycy dość powoli zdawali sobie sprawę, że jego przeciwnik był zbyt szybki jak na jego gust.
Rajawat też ma konwencjonalnie ładne pociągnięcia. I stają się czymś w rodzaju znaku towarowego jego typowego cukierkowego różu. Jednak to szybkość, z jaką wnosi na boisko zarówno w obronie, oczekiwaniu, jak i ataku, okazuje się zwodnicza. W przeciwieństwie do większości swoich przeciwników, jest mało prawdopodobne, aby handlował uderzeniami mocy. W przeciwieństwie do Sena, on też nie będzie walczył o bicz okrągłogłowy. Jednak jego tempo może skrócić czas reakcji przeciwników, którzy muszą jednocześnie radzić sobie z jego w miarę bezbłędnymi atakami.
Indyjscy mężczyźni mogą pochwalić się dużą różnorodnością i pomysłowością wśród czołowych nazwisk oraz talentem w wykonywaniu uderzeń. Ale jedynym nazwiskiem, które zeszło na margines, jest Sameer Verma, również z Dhar. To od Vermy Rajawat przejął miłość do szybkości i doskonalił ją z pokorą. Trenerzy w akademii Gopichand musieli uczyć go panowania nad szybkością, ponieważ niezmiennie skakał i wykonywał szybkie uderzenia, nie zwracając uwagi na równowagę. Ale w tym roku rozmycie z Dhar działa z optymalną prędkością.
