Poniedziałek był dniem pełnym emocji dla S Ashy. W wieku 33 lat i 51 dni, po przeczekaniu ulewy i burzy w Sylhet, zawodniczka po raz pierwszy wystąpiła w Indiach, stając się najstarszą debiutantką w kraju w kobiecych T20I. Asha jest żywym przykładem w tym sporcie, że najśmielsze marzenia mogą się spełnić i rzeczywiście się spełniają, jeśli się nie ograniczasz.

„Brak mi słów, aby opisać uczucie, przez które przechodzę” – powiedziała Asha po meczu w prawie pustej sali konferencyjnej. „Oczywiście byłem bardzo wzruszony. Rok 2012 był rokiem, kiedy po raz pierwszy zetknąłem się z prawdopodobnymi w Indiach. Od tego momentu, jak widzisz, minęło 13–14 lat. Czuję się więc bardzo szczęśliwy”.

Tak naprawdę podróż Ashy trwała ponad 13–14 lat. W reprezentacji Kerali zadebiutowała w 2006 roku, w wieku 15 lat. W 2011 roku dołączyła do Railways, najpotężniejszej krajowej drużyny indyjskiego krykieta kobiet, i grała tam przez dekadę, zanim opuściła drużynę w 2022 roku. pewnego razu podjęła się nawet występu komentatorskiego podczas turnieju mężczyzn T20 w Puducherry. Ostatecznie zgodziła się poprowadzić młodą reprezentację kobiet Puducherry w sezonie 2022-2023. To właśnie podczas jej pobytu w Puducherry harcerze Royal Challengers Bangalore (obecnie Bengaluru) byli pod wrażeniem jej gry w kręgle i postanowili zaangażować ją w inauguracyjny sezon WPL w 2023 roku.

Skradła światło reflektorów w WPL 2024. Zawody zakończyła – podczas których została także pierwszą Hinduską, która zdobyła pięć bramek – jako druga co do wielkości zdobywczyni bramek z 12 skalpami na poziomie 15,41, ze wskaźnikiem ekonomicznym na poziomie 7,11. Te występy dla RCB, która ostatecznie zdobyła tytuł, pomogły jej w zdobyciu pierwszego powołania do Indii na tournée po Bangladeszu.

W poniedziałek wystąpiła z dwiema bramkami, gdy Indie prowadziły 4:0 na mecz przed końcem, wygrywając 56 runów w czwartym T20I przeciwko Bangladeszowi. W końcu przybyła, po tych wszystkich latach oczekiwań, cierpliwości, niepowodzeń, trudności, pasji i marzeń.

Mimo że Asha wniosła mnóstwo doświadczenia z krajowego krykieta, Indie czekały, aż objęły niepodważalne prowadzenie 3:0, aby uwolnić ją na tym poziomie. Dla Ashy warto było czekać.

„Przeszedłem przez wiele zmagań i [put in a lot of] ciężka praca. Warto było tej chwili. Naprawdę szczęśliwa” – powiedziała Asha, której Mandhana wręczyła indyjską czapkę. „Nie było mi łatwo [my] zadebiutował w wieku 33 lat. Ale to zasługa BCCI, selekcjonerów, kapitana, wicekapitana, wszystkich członków zespołu, trenerów i kierownictwa za wiarę we mnie i umożliwienie mi gry w wieku 33 lat. pokazał [in] mnie, to niesamowite.

„[WPL] gra pod okiem Smritiego w WPL była niesamowitą podróżą. Idziemy razem ze Smriti i Harrym [Harmanpreet Kaur] paaji, najbardziej doświadczony gracz w tej chwili, to niesamowite uczucie. W pewnym momencie myślałem, że nigdy nie uda mi się dostać do drużyny narodowej. Ale WPL dało nam tę szansę i pokazało, że każdy może marzyć, a marzenia nie są tak daleko i zawsze możemy je osiągnąć. Zatem WPL zmieniło moje życie.”

Był to także wyjątkowy dzień dla jej kapitanki Harmanpreet, która w wieku 35 lat została drugą Hinduską po Mithali Raj, która rozegrała 300 międzynarodowych meczów. Asha, obserwując grę Harmanpreet od najmłodszych lat, stwierdziła, że ​​„miło było grać u jej boku w barwach Indii”.

„Czuję się błogosławiona, że ​​mogę spędzić trochę czasu z niektórymi czołowymi sportowcami w naszym kraju” – powiedziała. „Oni wiedzą [when to] włączaj i wyłączaj naprawdę dobrze. Są bardzo wolni [with] nas, przychodzą do nas i rozmawiają. Jednocześnie wiedzą, kiedy się włączyć. W następnej chwili są poważnym graczem zespołowym. Obserwuję Harry’ego paaji z moich 18 lat. Nigdy nie myślałem, że będę się z nią bawić.”

Debiut Ashy uczynił ją także trzecią zawodniczką z Kerali, po Minnu Manni i S Sajanie, która trafiła do drużyny India Women. Rok temu żaden z tej trójki nie reprezentował Indii. A przed Ashą w barwach Indii w T20I zadebiutowało tylko dwóch zawodników powyżej 30. roku życia. Doceniając to, co osiągnęła w swoim wieku, miała tylko jedną wiadomość dla tych, którzy ciężko pracowali za kulisami: Nigdy nie przestawajcie marzyć.

„Jeśli to długa podróż, nie poddawaj się. To właśnie chcę powiedzieć” – powiedziała Asha. „Czasami coś, co dzieje się w trakcie naszej podróży, myślimy: «Och, to długa podróż. Może chciałbym zrobić sobie przerwę. Może zrezygnuję». Ale nie rób tego. Nigdy nie wiesz, co wydarzy się dalej. Tak więc, tak jak WPL zmieniło moje życie, każdemu może się zdarzyć coś takiego. Nigdy nie przestawaj marzyć.

Być może marzenie Ashy o „rozegraniu Pucharu Świata dla swojego kraju” również nie jest odległe.