Basia sprzątała w domach zamożnych ludzi. „Niech pokaże, czy jest czysto”
- Basia zdecydowała się na sprzątanie domów z powodu trudnej sytuacji materialnej
- Chciała dorobić do skromnej pensji nauczyciela
- Pierwsze zlecenie przyniosło jej więcej pieniędzy niż się spodziewała, ale zdarzało się jej również, że została oszukana i nie otrzymała wynagrodzenia za pracę
- Dziś sprząta jedynie w dwóch domach, gdzie właściciele traktują ją z szacunkiem
- Więcej takich historii znajdziesz na stronie głównej Onetu
Basię do sprzątania domów namówiła sąsiadka, która dorabiała odkurzając i myjąc okna w konstancińskich rezydencjach.
— Mówiła, że to „łatwy, dobry pieniądz”, że wchodzisz, robisz swoje, wychodzisz i wracasz do domu z „wolną głową” — opowiada 42-latka. — Rzeczywistość okazała się nieco inna. A pieniądze nie zawsze „łatwe”.
Basia jest z wykształcenia nauczycielem edukacji początkowej. Sprzątaniem chciała dorobić do skromnej belferskiej pensji, z której trudno jej było się utrzymać samodzielnie w Warszawie z dwójką dorastających dzieci. „Proza życia” — komentuje dzisiaj.
— Znajoma twierdziła, że na sprzątaniu zarabiała 3 tys. zł i „wcale nie była zmęczona” — mówi Barbara. — Pomyślałam, że mi by się przydała nawet połowa tego, że mam samochód, więc na dojazdy nie będę tracić zbyt wiele czasu, umyć okna, łazienkę i podłogę porządnie umiem, a kuchnia to „mały pikuś”. Ludzie mogą być wymagający, byle płacili za robotę. Zwykła usługa, czego tu się bać albo wstydzić? Pierwszy adres dostałam właśnie od mojej znajomej Edyty. To było 90-metrowe mieszkanie na Mokotowie, takie „na próbę”.
„Przyszła robolka, będzie odkurzać”
Basia zadzwoniła do właścicielki mieszkania, ustaliła szczegóły i następnego dnia o 17.00 zadzwoniła do drzwi apartamentu.
— Stukanie szpilek słyszałam jeszcze przez drzwi — opowiada Basia. — Ale kiedy się otworzyły, nie miałam szansy, żeby się przywitać. Pani Aneta miała długie, czerwone paznokcie, platynowe włosy i sztuczne rzęsy. Rozmawiała przez komórkę, więc gestem ręki pokazała mi, że mam wejść. „Przyszła robolka, będzie odkurzała, więc zamknę się na tarasie” — zdążyłam usłyszeć. I tyle ją widziałam, bo przez następne godziny nie oderwała się od telefonu. Kiedy pierwszy szok minął, zabrałam się do sprzątania. Plan właścicielki zakładał, że trzeba było porządnie odkurzyć, przemyć zaplamioną podłogę w kuchni, umyć okna w sypialni, umyć wannę i toaletę, kafelki w kuchni, a także rozładować i załadować zmywarkę.
— Mogę chyba powiedzieć, że nigdy wcześniej nie widziałam tak zabrudzonych naczyń i sztućców. Trzeba było je porządnie odmoczyć, żeby zaschnięte brudy odpadły od powierzchni. Ale z ostatecznego efektu byłam bardzo zadowolona. I pani Aneta chyba też, bo za cztery godziny sprzątania i umycie okien w sypialni dostałam do ręki 200 zł, choć umawiałyśmy się na 35 zł za 60 minut pracy. Szybko obliczyłam, że gdyby pracowała tak pięć razy w tygodniu, to miałabym na czysto 4 tys. miesięcznie do domowego budżetu. Dopiero potem do mnie dotarło, że jak się używa własnych produktów, tak pięknie to nie wygląda… No i następnego dnia czułam dosłownie każdy mięsień mojego ciała.
„Tu jest jeszcze brudno”
Zadowolona z efektów pracy „robolki” pani Aneta jeszcze tego samego wieczora przekazała numer telefonu Basi swojej przyjaciółce z podwarszawskiego Konstancina.
— Dwa dni później dostałam SMS: proszę przyjechać posprzątać mi dom, wtorek 16.30. Wiadomość nie była podpisana, nie było też żadnego adresu, więc oddzwoniłam na ten numer, przedstawiłam się i grzecznie spytałam, o co chodzi — opowiada Basia. — Kobiecy głos w słuchawce powiedział tylko, że zamawia sprzątaczkę do domu i że adres wyśle w dniu sprzątania, „ze względów bezpieczeństwa”. Powinnam potraktować ten dziwny początek znajomości jako sygnał ostrzegawczy, ale połasiłam się na kolejny zarobek. W następny wtorek dostałam SMS z adresem i kodem do bramy wjazdowej. „Proszę zadzwonić do drzwi, jak pani zaparkuje”— było tam napisane.
Kiedy Basia zaparkowała pod okazałą konstancińską rezydencją z marmurowymi kolumienkami i gipsowymi statuetkami łabędzi w ogrodzie, zgodnie z instrukcją nacisnęła złoty guzik o kształcie pieska. Otworzyła właścicielka
— Zaniemówiłam. Zobaczyłam bardzo elegancko ubraną kobietę koło pięćdziesiątki w różowych futrzanych kapciach z głowami królików. Te kapcie cały czas odwracały moją uwagę. Może dlatego dopiero za drugim razem do mnie dotarło, że pani mówiła do mnie w trzeciej osobie. „Będzie prosto, trzeba zrobić łazienki i ubikacje. Jak skończy, to niech przyjdzie na dół” — powiedziała i zaprowadziła mnie po schodach, z których Alexis z „Dynastii” mogłaby zepchnąć Krystle w trakcie jakiejś kłótni.
— Po pięciu godzinach sprzątania dwóch olbrzymich łazienek z oplutymi pastą do zębów kryształowymi lustrami, zapuszczonymi złotymi kranami i bidetami z błyszczącymi okuciami oraz po wyszorowaniu toalet, w których na drzwiach wisiał portret pani domu w złotych ramach, zeszłam na dół, żeby powiedzieć, że skończyłam. No i się zaczęło.
— Właścicielka rezydencji weszła ze mną do każdego pomieszczenia cmokając i kręcąc głową, że „ona by to zrobiła milion razy lepiej”, że „tu jest jeszcze brudno” (kazała na przykład „doczyścić” rysę na gresowej posadzce, która była po prostu uszkodzeniem płytki), a ja używam „produktów dla mieszkań z IKEI, a nie dla domów na poziomie”, ale „czego innego można się spodziewać w dzisiejszych czasach, wszędzie szajs i niedoróbki”. Nie spodziewałam się jednak, że przy pożegnaniu wręczy mi okrągły tysiąc zł, dodając: masz, pewnie ci się przyda.
— Sprzątałam u niej jeszcze trzy razy: w kuchni o wielkości mojego mieszkania i w salonie ze sztucznym kominkiem, który wyglądał jak mini krematorium. Za każdym razem usłyszałam uszczypliwy komentarz dotyczący mojego ubrania i wyglądu, za każdym razem okazywało się, że ona „posprzątałaby lepiej”. Później przestałam reagować na SMS-y i więcej tam nie wróciłam.
„Pani nauczy moją żonę sprzątać”
Basia sprzątała domy nowobogackich przez pół roku. Choć zarobiła rzeczywiście sporo, mówi też, że spotkała w tym czasie na swojej drodze osoby, z którymi w prywatnym życiu nie chciałaby mieć nigdy do czynienia, bo to „oderwane od rzeczywistości snoby”.
— Zdarzyło mi się, że na oko 50-letni właściciel 200-metrowego domu w Józefosławiu, którego o trzy dekady młodsza żona nie pracowała, chciał mi zapłacić, żebym pokazała tej pani, jak się sprząta. Usłyszałam: nauczy ją pani, bo ona ma dwie lewe ręce, w domu syf, że aż wstyd, a ja nie po to sobie wziąłem młodą kobietę, żebym się musiał domu wstydzić. Dla mnie już sama propozycja była upokarzająca, a żona tego „biznesmena” się dosłownie wściekła, choć nie od razu dała to po sobie poznać. W odwecie postanowiła od mi pokazać „kto tu rządzi”.
— Ledwo się zamknęły drzwi za jej mężem, powiedziała mi, że nie zamierza kiwnąć palcem, bo „nie po to bogato wyszła za mąż, żeby jej sprzątaczka mówiła, co ma robić”. Zignorowałam ją, wysprzątałam dom, jak umiałam najlepiej. Zajęło mi to osiem godzin. No, a kiedy „pan domu” wrócił, jego młoda żona bezczelnie stwierdziła, że we wszystkim mi pomagała, on zapłacił mi połowę stawki, bo uznał, że „tak będzie sprawiedliwie”. Nie umiem się kłócić w takich sytuacjach, po prostu więcej ta nie wróciłam.
— Innym razem zdarzało mi się też usłyszeć podczas sprzątania, jak żona mówiła do męża przez telefon, że „nie może robić nic innego, kiedy jestem w domu, bo jest zajęta sprawdzaniem, czy nic nie ukradłam”. Nie rozumiem takiego podejścia. Jak ktoś się panicznie boi, że zostanie okradziony, to po co wpuszcza do domu obcych ludzi? Była też pani, u której notorycznie zastawałam na podłodze w łazience brudną bieliznę. Kiedy za którymś razem poprosiłam ją, by chociaż uprzątnęła te części garderoby zanim przyjdę, bo czuję się zakłopotana, stwierdziła, że zostawia je tam, bo oczekuje, że włożę jej te majtki pralki i wypiorę… Była zdziwiona, że wcześniej na to sama nie wpadłam.
— Trafiłam też niestety na nieuczciwych zleceniodawców, którzy po prostu nie zapłacili mi za wykonaną pracę. Wychodząc usłyszałam, że pan domu prosi o numer konta, który wysłałam pięć minut później, ale przelew nigdy nie doszedł, a kiedy się o niego upominałam, właściciele domu przestali odbierać ode mnie telefony.
Przygodę ze sprzątaniem Basia skończyła w kwietniu tego roku. Na jej decyzję miała wpływ przykra sytuacja z mężczyzną, któremu sprzątała dom przed uroczystością rodzinną. Po dziesięciu godzinach pracy w sobotę usłyszała od biznesmena z Józefosławia, że „za wysoko się ceni” i że „trzeba było się uczyć, to by nie musiała „służyć o tych, którzy w życiu odnieśli sukces”. A potem ten pan napluł na świeżo umytą przez Basię posadzkę.
— Powiedziałam sobie, że dłużej nie wytrzymam, że to jednak nie na moje nerwy. Pal licho pieniądze, o której czasem jeszcze trzeba się wykłócać, ale najgorzej jest jednak, jak pomiatają tobą ludzie, których jedyna przewaga polega na tym, że oni na koncie mają miliony, a ty zaledwie kilka tysięcy złotych. Często na palcach jednej ręki można policzyć książki, które przeczytali w całym swoim życiu. Zarobiłam nieco pieniędzy i wiem już, że to nie jest praca dla mnie. Zachowałam dwa adresy osób, które traktowały mnie z szacunkiem, jak równą sobie. Raz na dwa tygodnie idę wysprzątać im cały dom i to mi całkowicie wystarczy.
