Po latach zachwytu nad filmem Superman: The Movie Richarda Donnera i kampowym serialem telewizyjnym o Batmanie nic nie mogło mnie przygotować na mroczne, ponure podejście Tima Burtona do Zamaskowanego Krzyżowca. Batman Tima Burtona zapoczątkował nowoczesny hit kinowy, pełen solidnego wdrożenia marketingu/merchandisingu, który zarobił od 500 do 750 milionów dolarów według magazynu Far Out.

Przyznam, że nie miałam pojęcia, czego się spodziewać. Widziałem reklamy, kupiłem zabawki, powiesiłem plakat na ścianie i zebrałem jak najwięcej kart kolekcjonerskich, ale mój mózg spodziewał się czegoś bardziej na wzór programu Adama Westa. Nawet po tym, jak moja mama, która zobaczyła to pierwsza, żeby upewnić się, że nie jest zbyt brutalne, zepsuła zakończenie – „Zrzuca Jokera przez półkę!” — przed oczami stanęły mi obrazy Batmana w czarnym garniturze, biegającego w biały dzień i strzelającego środkiem odstraszającym rekiny w Jokera Cesara Romero. Daj mi spokój. Byłem młody.

Chętnie poszłam z rodziną do teatru, usiadłam i od razu wiedziałam moje oczekiwania zostałyby odrzucone za oknem w sekundzie niebo za logo Warner Bros. pociemniało i grzmiąca ścieżka dźwiękowa Elfmana wdarła się do systemu dźwiękowego. Byłem wciągnięty od początku do końca. Złoty optymizm Supermana nagle wydał się przestarzały, zastąpiony przez to nowe, nowe stworzenie nocy. Pamiętam reakcję publiczności na pierwsze pojawienie się Batmana, brawa przed Batmobilem, zawrotny śmiech, gdy Batwing wleciał w kadr, i entuzjastyczne wiwaty podczas napisów końcowych.

Tima Burtona Batman był niesamowity.

Mroczny Rycerz Michaela Keatona stał się ikoną współczesności, zastąpiony dopiero przez dinozaury Stevena Spielberga cztery lata później. Oglądałem Batmana na piżamowych przyjęciach, kolekcjonowałem figurki akcji przez pół dekady i grałem w różne gry wideo, które trafiły na rynek. W październiku 89 roku mój kuzyn i ja ręcznie wykonaliśmy kostiumy Batmana na Halloween.

Gdybym miał wymienić filmy, które wywarły na mnie największy wpływ w młodości, wymieniłbym Szczęki, Batmana, Park Jurajski, Obcego i Supermana, prawdopodobnie w tej właśnie kolejności. Tak, Batman był naprawdę świetny.

Nawet według współczesnych standardów Batman dobrze trzyma się pod względem stylu wizualnego, występów i kultowej ścieżki dźwiękowej Elfmana. Tematycznie jest to raczej pusty (i łatwo przebity przez trylogię Mrocznego Rycerza Christophera Nolana), ale spektakl i talent wystarczą, aby uciszyć wszelkich krytyków. Batman to prawdziwa okazja i prawdopodobnie jeden z filmów, które kiedykolwiek wyprodukowano, które najczęściej ogląda się ponownie.

Co sprawia, że ​​jest tak wspaniale? Poczekaj, aż załadujesz tę listę!

Wynik Danny’ego Elfmana

Co więcej możesz powiedzieć o kultowej ścieżce dźwiękowej Danny’ego Elfmana? Gotycki, bombastyczny i ostatecznie ekscytujący Batman to najlepsza ścieżka dźwiękowa o superbohaterach, jaką kiedykolwiek wyprodukowano, i szczerze mówiąc, nawet nie jest blisko. Od początkowych tytułów głównych po triumfalną końcówkę, ścieżka dźwiękowa popycha obraz z jednej klatki do drugiej, nasycając każdą sekwencję akcji ekscytacją i energią. Pamiętam, że w końcu dostałem w swoje ręce album CD z pełną partyturą i puściłem „Attack of the Batwing” tak głośno, że mój dom się zatrząsł. Wynik Elfmana jest prawdopodobnie przyczyną dziwnego dzwonienia w moim prawym uchu. (Nigdy nie przepadałem za piosenkami Prince’a, ale stosunkowo dobrze pasują do filmu.)

Scenografia Batmana Tima Burtona

Pod względem wizualnym Batman Tima Burtona zachwyca nienaganną, nagrodzoną Oscarem scenografią Antona Fursta. Pod silnym wpływem filmów takich jak Metropolis, Łowca androidów i Trzeci człowiek, Furst, dekorator planu Peter Young i dyrektor artystyczny Nigel Phelps tworzą fascynujący wszechświat przesiąknięty głównie cieniami, stonowanym oświetleniem i zalanymi deszczem ulicami.

Oparta na technologii obecność Batmana w tym środowisku w stylu noir wydaje się niemal nieziemska. Jego zdumiewająco elegancki Batmobil, prawdopodobnie najwspanialszy ze wszystkich filmów, ostro kontrastuje z niezgrabną, staromodną estetyką Gotham. Tymczasem jego potężny Batwing przemyka przez zardzewiałe budynki miasta niczym chwalebne stworzenie nocy. Ten Batman ma wyrazisty wygląd, którego, co ciekawe, brakuje w późniejszych filmach. Wszystko, od gotyckiej Jaskini Nietoperza po elegancki, muskularny kostium, emanuje kinem.

Niebo towarów

Miałem każdą figurkę i zabawkę z tego filmu, w tym Batmobil z plastikową tarczą i Batwinga, którego zdejmowane skrzydła były intrygującą, choć dziwną funkcją. Wszystko, od magazynów z tym ostro wyglądającym logo po plakaty przedstawiające Batmana stojącego obok jego Batmobilu, było zbyt niesamowite, aby je zignorować. Zgadzam się ze współczesnymi krytykami, którzy twierdzą, że Batman to styl, a nie treść. Ale cholera, w jakim stylu.

Joker Jacka Nicholsona

Jako oryginalny, wielkoekranowy Clown Prince of Crime, Jack Nicholson prawie ucieka z obrazem. Jego Joker jest szalony, jest mieszanką zwariowanego humoru i mrożącej krew w żyłach groźby. Burton pozwala kultowej gwieździe gotować, czego efektem jest jeden z najbardziej zapadających w pamięć, a nawet skomplikowanych filmowych złoczyńców wszechczasów. Heath Ledger nadal trzyma świecę w kategorii największego Jokera, ale nie można odmówić Nicholsonowi bycia kimś mniej niż mistrzowskim.

Batman Michaela Keatona

I wreszcie, na największe pochwały zasługuje drugoplanowy Michael Keaton za wkroczenie i udowodnienie swojej roli wszyscy źle. Jego obsadzenie wywołało oburzenie fanów, którzy obawiali się, że aktor komediowy poprowadzi film w złym kierunku. Zamiast tego Keaton zapewnił spokojny, powściągliwy występ, który ładnie równoważy maniakalną energię jego współgwiazdy. Moglibyśmy spierać się, że jego chemia z Kim Basinger jest taka trochę płaskie, ale przypisuję to bardziej gwarantowanej historii miłosnej niż aktorom.

Jako Bruce Wayne Keaton przedstawia głęboko nawiedzoną duszę walczącą o normalność. Jako Batman ucieleśnia wytrzymałość i dziwność potrzebną, aby ta postać działała. Szkoda, że ​​WB schrzanił swój powrót do „Flasha”, bo po tylu latach wciąż jest pierwszą osobą, która przychodzi mi na myśl, gdy myślę o Batmanie – a to wiele mówi!

Ostatnie przemyślenia na temat Batmana Tima Burtona

Ostatecznie Batman pozostaje zabawnym, choć pełnym wad filmem. Trylogia Nolana wytrąca z równowagi Batmana i Powrót Batmana. Jednak zawsze chcę oglądać epopeję Burtona na różnych etapach w ciągu roku. Nazwij to nostalgią lub po prostu chęcią zobaczenia tych wszystkich wspaniałych zabawek, ale Batman to film, od którego trudno się oderwać. To jeden z najważniejszych obrazów mojej młodości i niezwykły, staromodny epos, który utorował drogę współczesnemu hitowi kinowemu.

Mimo dojrzałego wieku 35 lat Batman Tima Burtona wciąż ma w sobie imponującą moc.

Możesz przesyłać strumieniowo Batman Tima Burtona na Max.