Narodowy Instytut Zdrowia (NIH) dzisiaj ogłosił trzyletnią nagrodę w celu sfinansowania rozwoju repozytorium danych plemiennych, które ma stać się centrum danych dotyczących zdrowia, reprezentującym wyłącznie rdzenną ludność Stanów Zjednoczonych i przez nią niezależnie obsługiwanym.

Sue Trinidad jest samotnym badaczem biorącym udział w projekcie ze Szkoły Medycznej Uniwersytetu Waszyngtońskiego. Bioetyk z Trynidadu będzie moderatorem, którego celem będzie określenie wspólnej płaszczyzny dla protokołów badawczych i zarządzania danymi wśród rodzimych i nierodzimych interesariuszy projektu.

Trinidad opowiedziała o swoim odpowiednim doświadczeniu i roli „osoby pomostowej” w tym projekcie. Niniejsze pytania i odpowiedzi zostały zredagowane w celu zapewnienia przejrzystości i długości.

P: Jakie są Twoje doświadczenia lub punkt widzenia w związku z tym projektem? Czy jesteś członkiem plemienia?

Trynidad: Nie jestem. Jestem białą damą w średnim wieku, która miała zaszczyt ułatwiać tego rodzaju rozmowy z narodami plemiennymi w całym kraju. Myślę, że jeśli uda nam się sprawić, że to zadziała, może to zmienić sposób, w jaki NIH współpracuje z narodami plemiennymi.

Repozytorium jest zapełniane danymi badawczymi dotyczącymi konkretnego wirusa, które zostały już zebrane w ramach RADx-UP. Mamy nadzieję zacząć od 10 plemion. Mamy oczywiście nadzieję, że dołączy więcej osób, gdy będziemy pokazywać, że jest to godne zaufania i cenne źródło informacji.

Wyzwanie polega na tym, że każde z 574 plemion uznanych przez władze federalne w USA – a także te, które nie zdobyły uznania – ma własną historię, kulturę i suwerenny rząd. Nie podzielają jednego punktu widzenia na temat tego, czy i w jaki sposób należy przeprowadzać badania biomedyczne z udziałem obywateli. Niektóre plemiona mają więcej pieniędzy i większej władzy politycznej niż inne, dlatego należy zadbać o sprawiedliwą reprezentację tych różnych interesów. Mam nadzieję, że jako osoba z zewnątrz, zaznajomiona z problemami i niezwiązana z żadnym plemieniem, pomogę w rozpoczęciu rozmów.

P: Jaki jest cel repozytorium? I dlaczego teraz?

Trynidad: Celem jest stworzenie mechanizmu i protokołów przechowywania danych dotyczących zdrowia publicznego reprezentujących obywateli plemiennych oraz zapewnienie plemionom kontroli nad sposobem zarządzania tymi informacjami i ich udostępniania.

Większość badań zdrowotnych w USA dotyczy rasy białej [European-descended] ludzie. To nie jest dobrze; uważamy, że istnieją znaczące różnice w sposobie, w jaki niektóre choroby wpływają na różne populacje, z kilku powodów. Ludność tubylcza przez długi czas była słabo reprezentowana w badaniach biomedycznych – i to nie tylko pod względem tego, kto jest objęty badaniami, ale także pod względem posiadania głosu w sprawie sposobu prowadzenia badań. W badaniach często nie uwzględniono priorytetów i wartości plemiennych, a w niektórych przypadkach aktywnie wyrządzano szkody.

Inną historią związaną z tą sytuacją jest All of Us, osobna baza danych finansowana przez NIH [founded in 2015] którego celem jest zebranie danych dotyczących zdrowia 1 miliona osób, nadpróbkowanie na rzecz różnorodności i wsparcie medycyny precyzyjnej. W ramach tego projektu dostrzeżono rozbieżności pomiędzy sposobem, w jaki NIH chciał gromadzić dane, a oczekiwaniami narodów plemiennych.

To repozytorium będzie zawierać znacznie węższy wycinek danych niż baza danych All of Us – i oczywiście duża różnica polega na tym, że będzie zarządzane przez rdzenną ludność zgodnie z zasadami suwerenności danych rdzennej ludności.

P: Czy dane biomedyczne w tym repozytorium byłyby zarządzane inaczej niż w repozytorium przeznaczonym dla większej populacji?

Trynidad: Tak, może. Z wcześniejszej pracy dowiedziałem się, że niektóre społeczności plemienne nie zgadzają się z poglądem, że po zakończeniu badania materiały cielesne, takie jak próbka krwi czy obcięte włosy lub paznokcie, mogą być traktowane jako odpad medyczny. Materiały cielesne są „osobą”. Po zakończeniu ich wykorzystania badawczego należy je zwrócić osobie, która przekazała próbkę, co może wymagać specjalnej ceremonii.

Żeby było jasne, w repozytorium nie będą gromadzone próbki biologiczne, ale nie trzeba mieć pod ręką próbek fizycznych, aby poznać czyjś skład genetyczny. Stworzenie protokołów odzwierciedlających różną wrażliwość na sposób postępowania z próbkami biologicznymi byłoby większym wyzwaniem.

Warto również wspomnieć, że niektóre narody plemienne wyraziły obawy dotyczące biopiractwa oraz własności i patentowania DNA lub linii komórkowych.

P: Podobnie jak sprawa Henrietty Lacks? [Lacks’ cancer cells were repeatedly reproduced in biomedical labs without consent or compensation, becoming one of the most important cell lines in medical research.]

Trynidad: Dokładnie. Inną kwestią jest to, że plemiona mają różne kryteria członkostwa. Niektóre plemiona przyjęły pogląd dotyczący ilości krwi: oznacza to, że aby być obywatelem, trzeba należeć do co najmniej „X” części indyjskiego dziedzictwa. Nie wszystkie plemiona tak przypisują, ale słyszałem, jak ludzie wyrażali egzystencjalny strach przed badaniami genetycznymi. Istnieją obawy, że rząd może przeanalizować próbkę krwi danej osoby i stwierdzić, że jej DNA w rzeczywistości nie wskazuje na indyjskie dziedzictwo, a jeśli stanie się to w przypadku wystarczającej liczby członków plemienia, rząd może stwierdzić, że traktaty nie mają już zastosowania, ponieważ nie ma Indianie. Powtórzę jeszcze raz: to repozytorium zawiera dane dotyczące zdrowia publicznego, a nie informacje genetyczne, ale omawiane zagadnienia mają znaczenie dla wszelkich badań zdrowotnych prowadzonych wśród społeczności rdzennych Amerykanów.

P: Zatem niezależnie od tego, które narody plemienne zdecydują się wziąć w tym udział, czy będą musiały poprzeć zezwolenie na udostępnienie danych z tego biorepozytorium NIH?

Trynidad: Myślę, że dokładne parametry udostępnienia są do uzgodnienia. Powinien istnieć firewall pomiędzy tym repozytorium a innymi. Najważniejszym pytaniem, które należy rozwiązać, jest zakres, w jakim plemiona mogą ustalać różne polityki w obrębie biorepozytorium. Jeśli jeden naród powie: „Dobrze radzimy sobie z polityką X, Y, Z”, a inny powie: „Dobrze radzi sobie tylko z X”, czy można uwzględnić oba te stanowiska?

W zasadzie tak, absolutnie, ale mechanicznie, jak to zrobić? Ponieważ jeśli mówisz, że będziesz respektować żądania każdego suwerennego plemienia dotyczące danych jego obywateli, musisz mieć pewność, że możesz tego dotrzymać. Jeśli taka obietnica zostanie złożona, a następnie rzekomo chronione informacje zostaną przez pomyłkę udostępnione, gra może się zakończyć. Istnieje również ryzyko, że repozytorium będzie reprezentowane głównie przez plemiona, które mają najmniejsze wymagania.

P: Jakie są według Ciebie pierwsze kroki w kierunku osiągnięcia szerszych celów?

Trynidad: Zadaniem będzie ułatwienie komunikacji między grupami i znalezienie obszarów wspólnych oraz sposobu negocjowania obszarów, które nie są wspólne.

Myślę, że początkowo odbędzie się seria rozmów, aby dowiedzieć się, jakie jest stanowisko każdego plemienia w sprawie operacjonalizacji repozytorium oraz stworzenia struktur i procedur zarządzania partycypacyjnego. Jeśli uda nam się to ustalić i ustalić inną mechanikę przechowywania informacji, w sposób wygodny dla ludzi, kolejnym pytaniem będzie: jak to skalować?

Należy tutaj rozważyć kilka różnych kwestii. Po pierwsze, jak zauważył Urban Indian Health Institute, dane dotyczące zdrowia grup rdzennych są obecnie albo zaniżone, albo grupowane w sposób, który utrudnia zrozumienie, co się naprawdę dzieje. Innym problemem jest problem liczbowy: istnieją pewne rodzaje badań, które wymagają bardzo dużej próby – w niektórych przypadkach większej niż cała populacja, którą chcesz zbadać. Kolejnym wyzwaniem jest zatem znalezienie metod pracy z mniejszymi próbkami.

Powiązany: Komunikat prasowy konsorcjum Native BioData