Szef Wagnera Jewgienij Prigożyn miał nadzieję, że zajęcie ukraińskiego miasta Bachmut przyniesie mu chwilę chwały, ale ukraińskie miasto opiera się najemnikom z Grupy Wagnera. Pomimo stałych postępów, miasto pozostaje pod kontrolą ukraińską, jak wynika z raportu Instytutu Studiów nad Wojną, amerykańskiego think tanku z 13 marca.

Ale to nie powstrzymało Prigożyna od zadeklarowania w zeszłym tygodniu, że zamierza kandydować na prezydenta Ukrainy w 2024 roku. A jednak Prigożyn wydaje się być aż nazbyt świadomy, że jego polityczny los w coraz większym stopniu zależy od wyniku bitwy.

„[Prigozhin] mówi o „wyzwoleniu” Bachmuta od lipca ubiegłego roku i nadal znajduje się pod kontrolą ukraińską. Wyobrażam sobie, że niektórzy w Moskwie nie mogą być z tego zadowoleni” – mówi Stephen Hall, specjalista od polityki rosyjskiej na Uniwersytecie w Bath.

To jest nie tylko ukraińscy żołnierze udaremniać Prigożyna ambicje polityczne i militarne. W Moskwie powstał obóz anty-Prigożyna w ministerstwo obrony, ośmielone trudnościami Wagnera na froncie pole bitwyaby zdyskredytować człowieka znanego jako „kucharz Putina” – ponieważ jest właścicielem restauracji obsługujących Kreml – który został królem rosyjskich najemników.

Prigożyn nie ukrywał swoich motywów flirtował z ideałami zostać ministrem obrony, a nawet stworzyć własną partię polityczną.

Wagner kontra ministerstwo obrony

Prigożyn ma publicznie skarżył się na traktowanie go przez rosyjskie ministerstwo obrony (MON). On ma oskarżył ministerstwo o blokowanie dostaw amunicji potrzebnej jego bojownikom do zdobycia Bachmuta – a nawet wezwał społeczeństwo do wywierania presji wojsko do zwiększenia dostaw. W poście z 9 marca NA jego kanał telegramu, on twierdził że rządowe linie telefoniczne w jednostkach Wagnera zostały wyłączone po jego publicznych prośbach o więcej amunicji.

Grupa Wagnera była pozytywnie oceniana po jej sukcesie w pomocy Rosji w nielegalnej aneksji Krymu w 2014 roku oraz za jej działania w Syrii i poza nią, kiedy ministerstwo obrony „dostarczyło Wagnerowi amunicję i sprzęt i było raczej zadowolone z wykonanej pracy”, mówi Joseph Moses, specjalista od strategii wojskowej i wojny na Ukrainie z Międzynarodowego Zespołu ds. Studiów Bezpieczeństwo Werona.

Pełnowymiarowa inwazja Putina na Ukrainę szybko zmieniła sytuację. Putin wysłał Grupę Wagnera do walki, gdy wydawało się, że regularna armia walczy.

„Ukraina była w pełni zmobilizowana, ale Władimir Putin z powodów politycznych nie chciał pójść w jej ślady, rozpoczynając dopiero we wrześniu częściową mobilizację. Jego generałom po prostu brakowało żołnierzy, których potrzebowali” pisze Mark Galeotti, specjalista ds. rosyjskich spraw wojskowych, w brytyjskim tygodniku The Spectator. Najemnicy pozwolili Kremlowi wzmocnić front bez mobilizacji na pełną skalę.

Te wczesne sukcesy móc poszły do ​​głowy Prigożyna. „Jest bardzo pewny siebie i zawsze blefował. Pomyślał więc, że może wykorzystać okazję [to gain political influence with Putin]” mówi Hala. Wydaje się, że zamierzał budować na politycznym wraku pozostawionym przez ministra obrony Siergieja Szojgu i jego praworęczny mężczyzna, Walerij Gierasimow, szef sztabu armii.

>>Czytaj więcej: Szojgu i Gierasimow: mistrzowie wojen Putina

„Cała sytuacja Prigożyn kontra MON ma miejsce około maja 2022 r.” zaledwie kilka miesięcy po inwazji z lutego 2022 r., mówi Moses. „Pigożyn podobno podsycał krytykę, którą ultranacjonalistyczni blogerzy zamieszczali na Telegramie i [other social media channels]”.

„Konkurencja o amunicję na Ukrainie to idealny teatr walk między Prigożynem a MON”, kontynuuje Moses. Amunicja jest coraz rzadszym towarem w wojnie na wyniszczenie, w której każda ze stron próbuje z czasem zużyć zasoby przeciwnika.

Dla Prigożyna wszystko zależy od Bachmuta

Bachmut miał zweryfikować strategię wojskową Prigożyna, a on zaryzykował pomysł, że Ukraina nie zgromadzi zbyt wielu zasobów do obrony miasta o wątpliwym znaczeniu strategicznym. „Spodziewał się upadku Bakhmuta szybko” – mówi Hall.

Walki toczą się już od ponad dziewięciu miesięcy, a pozycja Prigożyna słabnie.

„Utworzyła się koalicja przeciwko zagrożeniu ze strony Prigożyna, a dzięki sytuacji Bachmuta mają teraz amunicję, aby spróbować osłabić jego rolę i wpływy Putin”, mówi Hall, który wierzy Szef Wagnera popełnił strategiczny błąd starając się zwiększyć swoje wpływy.

„Może powiedzieć, że miał bezpośrednie połączenie z Kremlem, ale w rzeczywistości tak naprawdę nigdy go nie miał jeden – mówi Hall. „On nigdy był bliskim przyjacielem Putina, a niektórzy z jego wrogów, jak Szojgu, znają Putina znacznie dłużej – i ma do nich większe zaufanie”.

Wygląda na to, że rosyjskie ministerstwo obrony zdecydowało, że Bachmut będzie grobowcem dla najemników Wagnera. “Prigożyn nie może zrezygnować z Bakhmuta, więc regularna armia używa go, by wykrwawić Wagnera do sucha, wysyłając ich do najgorszych walk w zrujnowanych zakładach metalowych AZOM, będąc jednocześnie gotowym do ataku i zdobycia zwycięstwa, gdy ono upada” – pisze Galeotti. .

Jeśli Bachmut pozostanie pod kontrolą ukraińską, Wagner musiałby bardzo szybko przenieść front gdzie indziej, jeśli Prigożyn chce wrócić do łask Kremla i podtrzymać swoje ambicje polityczne, mówi Hala.

Prigożyn też muszą scedować terytorium na inne prywatne firmy wojskowe (PMC), z których pojawiło się o wiele więcej ostatnie miesiące. „To z pewnością doprowadziłoby do redystrybucji ról między różnymi PMC, z niektórymi, jak np „Patrioci” Shoiguzdobywając większy wpływ”, mówi Mojżesz.

Wpływ prywatnych milicji w Rosji został podkreślony przez przyjęcie w tym tygodniu przez Dumę ustawy, zgodnie z którą krytyka prywatnych grup paramilitarnych walczących na Ukrainie podlega karze długiego więzienia.

Ale chociaż Prigożyna obraz jako zwycięski bohater otrzymał cios, „zdecydowanie nadal ma większą wiarygodność niż ministerstwo obrony” u Putina, według Mojżesza. Moses mówi, że większość winy za niepowodzenia armii rosyjskiej zrzucono na ministerstwo.

Co więcej, Grupa Wagnera jest wciąż bardzo użyteczna dla Kremla. Strategia Wagnera w Bachmucie – wysyłanie kolejnych fal więźniów, zwerbowani jako bojownicy przez Wagnera w zamian za ułaskawienie – nie dotyka Kremla tak bardzo, jak śmierć rosyjskich żołnierzy – zaznacza.

Jeśli w końcu Wagnera najemnikom wreszcie uda się zdobyć miasto, „Prigożyn będzie mógł powiedzieć, że odniósł zwycięstwo nie tylko nad Ukraińcami [forces] ale również pomimo ministerstwo obrony” – mówi Moses.

Patrząc w tym świetle, bitwa o Bachmuta stała się w równym stopniu kwestią politycznej przyszłości Rosji, co wynikiem wojny.

Ten artykuł został przetłumaczony z oryginału w języku francuskim.