Ci, którzy byli przed nim i którzy odcisnęli piętno w NCAA, to znakomici sportowcy; trójskoczek Mohinder Singh Gill, rzucający dyskiem Vikas Gowda i skoczek wzwyż Tejaswin Shankar.

Khalid szybko skontaktował się z bratem Parveja, Rohitem. „O czwartej rano, kiedy jego rodzice się obudzili, przybiegli sprawdzić. Jego matka była zawiedziona, że ​​nie mógł zakwalifikować się do igrzysk olimpijskich. Powiedziałem im, że przed igrzyskami olimpijskimi jest więcej zawodów… on nadal może się zakwalifikować” – powiedział Khalid o porannej rozmowie.

Wysokie standardy, jakie rodzina postawiła Parvejowi, wynikają z tego, że jako nastolatek wykazywał się obiecującym sportowcem.

Jego ojciec Nafees Ahmed wspomina słabe oceny syna z matematyki, ponieważ włożył całe swoje serce i duszę w bieganie.

„Kiedy był w dziewiątej klasie, w Dniu Niepodległości i Nowym Roku odbywały się wyścigi pomiędzy wioskami w Rewari, Nuh i Manesar… W wieku 13 lat z łatwością pokonywał 23-latków. Trenował na ziemi uprawnej” – powiedział Ahmed.

Od biegania na farmie w Nuh po reprezentowanie Uniwersytetu Florydy na torze – Parvej robił szybkie postępy.

Jeszcze przed zdobyciem złota na 1500 metrów na Mistrzostwach w Luizjanie, klipy wideo, na których Parvej podnosi rękę i kibicuje fanom, gdy odsuwa się od innych biegaczy na ostatnim odcinku eliminacji wstępnych, stały się popularne w Internecie. Komentatorzy na antenie porównywali jego wzrost z finiszem brytyjskiego geniusza taktyki Steve’a Ovetta na Igrzyskach w 1980 roku, mówiąc: „Och, ten popis przed publicznością… Trochę Steve’a Ovetta (świetny brytyjski średni dystans) na mecie prosto od Parveja Khana , pracując trochę ciężej, niż faktycznie musi”.

Matka Parveja Khana Hansira, ojciec Nafees Ahmed i wujek Khalid Hussain byli w sobotę w swoim domu.

Finał był zacięty, ale Khan wykorzystał swoje mocne kopnięcie kończące i zdobył złoto. Uzyskał czas 3 minut i 42,73 sekundy, aby zdobyć tytuł na stadionie LSU Bernie Moore.

Parvej będzie musiał jechać szybciej, aby zająć miejsce na Igrzyskach Olimpijskich w Paryżu ze standardem kwalifikacyjnym ustalonym na 3:33,50. Tego samego dnia zdobył drugi medal, brązowy medal na 800 metrów, uzyskując czas 1:46,80, o ponad dwie sekundy wolniejszy od 1:44,70 – olimpijskiego standardu kwalifikacyjnego.

Po sobotnim wyścigu Parvej powiedział, że na 1500 metrów nie dał z siebie 100 procent, ponieważ musiał także wystartować na 800 metrów.

Opowiadając o swoim występie podczas wyścigu wstępnego na 1500 m w piątkowy wieczór, Khan powiedział, że nie chciał okazać braku szacunku innym sportowcom, a jedynie zabawiać publiczność.

„Moje intencje nie były złe (wobec) moich konkurentów lub rywali. Zawsze szanuję moich konkurentów i rywali. Robię to tylko dla własnej publiczności” – dodał Parvej.

Kwalifikacje Oly są wyzwaniem

Parvej realistycznie oceniał swoje szanse na zakwalifikowanie się do igrzysk olimpijskich. „Myślę o kwalifikacjach, ale bardzo trudno jest się zakwalifikować. Jestem bardzo daleko w tyle, ale daję z siebie 100 procent i każdego dnia wykonuję swoją pracę. Mam nadzieję, że uda mi się osiągnąć standard olimpijski.”

Parvej był również świadkiem kontrowersji, kiedy na Krajowych Mistrzostwach Juniorów w Guwahati w 2021 r. uznano go za przedawkowanego. Kiedy zdobył złoto na 1500 metrów na Krajowych Otwartych Mistrzostwach w Warangal, Indyjska Federacja Lekkoatletyczna musiała wyjaśnić, że istnieją żadnych ograniczeń dla niego w rywalizacji na poziomie seniorskim.

„Aby wyjaśnić kwestię dotyczącą Parveja Khana. Został uznany za przekroczonego w kategorii U18 w National Jr Guwahati i nie może już startować w zawodach w grupach wiekowych. Jednakże jest on uprawniony do startowania w kategorii Sr #NOACwarangal. Jest zdobywcą tytułu National Open na 1500 m. Brak danych” – napisał wówczas AFI na Twitterze.

Jednak historia Parveja stała się inspiracją dla młodzieży w Nuh.

„W regionie Mewat jest wielu utalentowanych chłopców, takich jak Parvej, ale ze względu na okoliczności nie docierają oni tam, na co zasługują” – powiedział Khalid.

Po 10. klasie Parvej wyjechał do Delhi, aby trenować na stadionie JLN i zatrzymać się u wujka, który jeździ po mieście taksówką. Jednak Parvej potrzebował formalnego szkolenia, ponieważ mierzył się z niektórymi z najlepszych sportowców w regionie. „Więc zdecydował się zatrudnić trenera za 1000 rupii miesięcznie”.

Po pobycie w Delhi udał się do Bhopalu, gdzie poznał Anupamę Srivastavę, trenera indyjskiego władz sportowych. „Wywarła na niego ogromny wpływ. Towarzyszyła mu na wyścigach i pomagała mu się doskonalić. To także ona namówiła go do aplikowania za granicę i wyboru oferty Uniwersytetu Florydy” – powiedział Khalid.

W sierpniu ubiegłego roku Parvej otrzymał dwie oferty stypendialne od japońskiego uniwersytetu i Uniwersytetu Florydy. Był zatrudniony w indyjskiej marynarce wojennej, ale skorzystał z okazji, aby studiować i szkolić się za granicą. „Stypendium pokryło jego czesne i opłatę za hostel, oprócz rocznego stypendium w wysokości 2 lakh rupii” – powiedział Khalid.

Chociaż Parvej robi wrażenie na torze, jego matka Hansira ma skargę.

„On do nas nie dzwoni, a my musimy do niego zadzwonić, żeby sprawdzić, jak się czuje. W piątek po eliminacjach poprosił nas o modlitwę w intencji finałów” – powiedziała Hansira.

W niedzielę do domu Parveja nieprzerwanie przybywali goście, aby pogratulować rodzinie. Telefon Khalida wibrował od połączeń. „Chciał wrócić w czerwcu, ale powiedzieliśmy mu, żeby został do końca czerwca, aby mógł spróbować zakwalifikować się do igrzysk olimpijskich, rywalizując tam. Igrzyska olimpijskie to marzenie zarówno jego, jak i nas” – powiedział Khalid już po przyjęciu wiadomości z gratulacjami.