Dla boygenius, indie-rockowej supergrupy z zamiłowaniem do krawatów i introspektywnych piosenek, ta jesień była czymś w rodzaju nowości, które udowodniły, że zespół rockowy stał się fenomenem: pierwszy występ w Madison Square Garden wypełniony fanami skandującymi co liric, jego pierwszy występ w Hollywood Bowl, a wkrótce jego pierwszy występ w „Saturday Night Live”.

W piątek odbyły się kolejne pierwsze – i drugie, trzecie, czwarte, piąte i szóste – z debiutem boygeniusa jako zespołu nominacjami do nagrody Grammy, co obejmowało ukłony w stronę dwóch największych konkursów: płyty roku (za eteryczną i hymnową płytę „Not Strong Enough”) i album roku (za „The Record”).

Wyróżnienie to zakończyło burzliwy okres dla Julien Baker, Phoebe Bridgers i Lucy Dacus, niezależnych artystek odnoszących sukcesy, które w 2018 roku przekształciły pomysł na jednorazową współpracę w grupę, która podbiła serca fanów pokolenia Z i poza tym, ugruntowując reputację swobodnego wybryku na scenie i rodzaju zdrowej więzi, która zwykle nie jest kojarzona z koncertującymi gwiazdami rocka.

Podczas piątkowej popołudniowej rozmowy wideo trio omawiało swoje nominacje, pisanie piosenek i przyszłość swojej muzyki w piwnicy nowojorskiego hotelu, gdzie przygotowywali się do występu w najbliższy weekend „Saturday Night Live”. za nimi. To właśnie w piwnicy hotelu usłyszeli dobrą wiadomość, po czym, jak to ujął Baker, „trochę krzyczeli, przytulali się, skakali w górę i w dół”, zanim zaczęły płynąć SMS-y – w tym notatki od Taylor Swift i Billie Eilish, które otrzymał także po sześć nominacji.

„To tak, jak dzieci płaczą w bożonarodzeniowy poranek, bo czuję się tak przytłoczona, że ​​mogłabym po prostu iść spać” – powiedziała Baker.

To są zredagowane fragmenty rozmowy.

To był dla Ciebie niezwykły rok pełen nowości. Czy zmieniło to wasz stosunek do albumu, granie na tak dużych arenach?

PIEKARZ Nie w banalny sposób, chłopaki, ale to jest miernik, do którego wrócę. Mój stosunek do tego pozostał niezmienny, tworząc coś, co zachowaliśmy.

MOSTY I to rozrosło się — myślę teraz o „True Blue” jako o czymś w rodzaju wspólnego doświadczenia, ponieważ to pierwszy moment na planie, w którym publiczność każdego wieczoru zachowuje się w ten sam sposób. Lucy i ja mamy dość niskie głosy i kiedy ludzie śpiewają „True Blue”, śpiewają o oktawę wyżej, co jest naprawdę zabawne.

DAKUS Gdybym robił „True Blue” na karaoke, zrobiłbym to samo.

A co z waszymi wzajemnymi relacjami? W tym momencie podróżowaliście razem po całym świecie, w sytuacjach pod wysokim ciśnieniem – czym się to różni Twoja przyjaźń?

PIEKARZ Jestem z nas dumny. Myślę, że nasza komunikacja uległa poprawie. Wyruszyliśmy z jasną listą priorytetów, a nasze podekscytowanie muzyką i nasze autentyczne relacje ze sobą były na szczycie. To pozostało nienaruszone, ponieważ uznaliśmy to za priorytet. Codziennie mówi się o tym w ramach projektu.

MOSTY Kiedy pewnego wieczoru, zanim musieliśmy iść do pracy, zadzwoniliście do mnie na kolację i zobaczyliśmy, że nie jesteście w pracy, pomyślałem: „To bardzo miłe”. Musimy po prostu porozmawiać o ludziach i spędzić wolny czas.

DAKUS Nie mam was dość.

Jak myślisz, dlaczego „Not Enough” wypłynęło na powierzchnię podczas rozdania nagród Grammy? Mówiłeś o chorobie psychicznej, nienawiści do samego siebie – czy to ciemność oddziałuje na publiczność?

DAKUS Myślę, że schemat kopnięć czterema na podłogę oddziałuje na publiczność. Dla mnie napisanie powyżej wszystkiego jest ważne, ale możesz zamienić tekst piosenki i myślę, że byłoby równie zabawnie.

MOSTY Pomyślałem: potrzebujemy piosenki, którą można by puścić w radiu. Czy możemy stworzyć taką, która będzie naprawdę zabawna? I zrozumieliście zadanie.

DAKUS Ale „Not Strong Enough” nie jest typową piosenką radiową, więc nie spełnia zadania, ale w dziwny sposób odniosło sukces, ponieważ leci w radiu. Finneas też to powiedział: to tak, jakbyś próbował naśladować swoich idoli, a porażka świadczy o tym, kim jesteś. Coś w tym stylu.

PIEKARZ A także „zabawa” jest głęboka. Tak jakbyś mógł z mocą wsteczną wyjaśnić rozprawę doktorską, co pośrednio przekazujemy poprzez zabawę i pisanie tekstów w taki sposób, w jaki to robimy. Umieściliśmy podział w „Not Enough”, ponieważ jest wyśmienity; Chcę się dobrze bawić!

Czy ubiegły rok sprawił, że chcesz głębiej zagłębić się w boygenius, czy też czujesz, że nadszedł czas na powrót do niezależnej kariery?

DAKUS Jeszcze zanim wszystko się zaczęło, zdecydowaliśmy, jakie są ograniczenia, co pozwoliło nam sięgnąć najgłębiej, jak chcieliśmy do tego momentu. Włożyliśmy w to całą naszą energię, wiedząc, że era boygeniusu ma swoje ograniczenia. Potem wszyscy nagramy własne solowe płyty – prawdopodobnie można to śmiało powiedzieć.

MOSTY Albo spróbuj.

Zatem jako zespół macie sześć nominacji, ale Phoebe ma jedną dodatkową (za współpracę z SZA „Ghost in the Machine”). Czy dominujesz nad pozostałą dwójką?

MOSTY Cały dzień. Nie, ale to był pierwszy ogłoszony film i Lucy stwierdziła, że ​​byłoby zabawnie, gdybyśmy wszyscy to oglądali i tylko tyle. Ale jestem taki dumny z SZA.

DAKUS [whispers Bridgers’s section of “Ghost in the Machine”] Cały dzień chodzi mi to po głowie.

Tegoroczni nominowani prowadzą kobiety – czy w ogóle uderzyło cię to podczas oglądania?

MOSTY Zauważyłem wiele muzyki, którą kocham.

DAKUS Cieszymy się, że coraz więcej znajomych zostaje rozpoznanych, a fakt, że jesteśmy kobietami nie jest najfajniejszą częścią – fajna jest muzyka.

Czy zastanawiałeś się już nad występem na gali Grammy? Kostiumy Nirvany?

DAKUS W ogóle o tym nie myślałem, bo nie sądziłem, że to się stanie, więc teraz po prostu otwiera się przed nami cały świat konieczności myślenia o różnych rzeczach.