Gdy drużyna triumfuje, kibice szybko doceniają graczy ofensywnych za ich wysiłki na boisku, a trenera za taktyczne zarządzanie przez 90 minut. Ale występ bramkarza, bez względu na to, jak świetny, często pozostaje niezauważony.

Emiliano Martínez jednak w czwartkowym ćwierćfinale Copa América znalazł się w centrum uwagi, co wykluczyło wszelkie obawy o to, że zostanie nazwany niedocenianym lub nieopiewanym.

Jego argentyńska drużyna prawie zapewniła sobie awans do półfinału w regulaminowym czasie gry, broniąc wyniku 1-0 przez większość meczu. Następnie Kevin Rodríguez strzelił gola dla Ekwadoru w doliczonym czasie gry, ustalając wynik na 1-1 i wymuszając serię rzutów karnych.

Na chwilę zapadła cisza na stadionie NRG w Houston, zanim sędzia potwierdził gola, który wprawił w szał nielicznych ekwadorskich fanów, podczas gdy zdecydowana większość kibiców Argentyny stała w osłupieniu. Podobnie jak w finałach w 2015 i 2016 roku oraz półfinale w 2021 roku, AlbicelesteO losie Copa América miały zdecydować rzuty karne.

Nie do końca tajna broń Argentyny, „Dibu” Martínez, ustawił się między słupkami i wlał pewność siebie w momencie, gdy drużyna potrzebowała jej najbardziej.

Ale aż do momentu, gdy główka Lisandra Martíneza dała Argentynie prowadzenie w 35. minucie, linia ofensywna przyćmiła wysiłki obrony. „Dibu” może obronił tylko jeden strzał w meczu, ale odegrał ważną rolę w regulaminowym czasie gry, zachowując czyste konto niemal do samego końca, gdy Ekwador uporczywie atakował bramkę Argentyny.

Argentyna tak naprawdę nie potrzebowała „Dibu”, gdy Ekwador otrzymał rzut karny za zagranie ręką w regulaminowym czasie gry w 62. minucie. Strzał Ennera Valencii trafił w słupek, a następnie Piero Hincapié został ukarany za wtargnięcie w pole karne, gdy jego strzał został odbity i wyleciał na rzut rożny.

To właśnie w serii rzutów karnych bramkarz Aston Villi naprawdę stanął na wysokości zadania, jak już wielokrotnie wcześniej robił. Na Copa América w 2021 roku Martínez obronił trzy rzuty karne w półfinałowym meczu z Kolumbią, zapewniając sobie tym samym przepustkę do finału, w którym pokonali odwiecznych rywali Brazylię 1:0.

Następnie, rok później na Mistrzostwach Świata, stał się bohaterem narodowym. Najpierw obronił dwa strzały przeciwko Holandii w ćwierćfinale, wygrywając 4-3 po rzutach karnych. Następnie w finale z Francją stał się ikoną. Po kłótni z sędzią, aby opóźnić Kingsleya Comana przed wykonaniem drugiego rzutu karnego dla Francji, Martínez rzucił się nisko w prawo, aby go zatrzymać. Argentyna ostatecznie wygrała rzuty karne 4-2, pomagając swojej drużynie wznieść Puchar Świata po raz pierwszy od 1986 roku.

Kibice świętowali każdą obronę w Katarze, ale to wciąż atakujący gracze są nadal drukowani na każdej fladze i eksponowani na każdym plakacie, a ich nazwiska i numery są noszone na koszulkach. Każdy kibic noszący strój bramkarza na tym meczu zostałby zalany morzem bieli i błękitu. Ale ponownie w czwartek wieczorem Martínez pokazał raz na zawsze, dlaczego utalentowany bramkarz może być równie cenny, jak każdy zawodnik z pola.

Rzut monetą na stadionie NRG zadecydował Albiceleste pierwszy strzeliłby. Kapitan Lionel Messi podszedł do punktu i rzucił piłkę w poprzeczkę, przywracając duchy 2016 roku, kiedy to chybił pierwszego kopa w ostatecznej porażce z Chile. Argentyna na chwilę straciła nadzieję, widząc, jak światło przygasa z każdym z powolnych kroków Messiego z powrotem do środkowego koła.

Ale Martínez szybko przywrócił iskrę w oczach kibiców, gdy nurkując, obronił strzał Ángela Meny. Następnie udało mu się wykonać drugą interwencję, gdy Alan Minda wyszedł na prowadzenie, co wywołało głośniejszą reakcję kibiców.

Gdy Nicolás Otamendi oddał decydujący strzał, piłkarze, którzy kiedyś klęczeli razem w środku pola, rozbiegli się w różnych kierunkach. Martínez pobiegł, by przytulić swoich kolegów z drużyny, zatańczył przed kibicami siedzącymi za bramką i zasygnalizował, że prosi o więcej wiwatów, po tym jak po raz kolejny wskrzesił Argentynę.

Wielu wybuchnęło płaczem, gdy Albiceleste postacie objęły się. Następnie, niezależnie od nieudanej próby kapitana lub decydującego uderzenia obrońcy Otamendiego, komplementy zaczęły płynąć pod adresem Dibu.

„Nie jestem trenerem bramkarzy, ale gdy bramkarz próbuje obronić rzut karny, może dotknąć piłki, ale Dibu go atakuje. Wydaje dźwięki, gdy go zatrzymuje” – powiedział trener reprezentacji Argentyny Lionel Scaloni. „Lepiej, żeby był Argentyńczykiem”.

Messi dodał: „Dibu zawsze jest, w takich momentach staje się wielki. Mieliśmy dużo wiary w rzuty karne, nawet przed meczem żartował, że powinniśmy być spokojni, jeśli będą rzuty karne. Zawsze ma to w głowie”.

Otamendi powiedział: „Mamy zwierzę, jakim jest Dibu, które jest przygotowane na kluczowe momenty. Nie tylko na kary, ale w kluczowych momentach”.

Rozmowy na temat bramkarza trwały, a jego nazwisko pojawiało się w nagłówkach artykułów, programach telewizyjnych i postach kibiców w mediach społecznościowych.

Bramkarzowi udało się uczynić swoje nazwisko synonimem triumfu z czwartkowego wieczoru. Zmieniające grę wysiłki Dibu zainspirowały Argentynę do zapewnienia sobie miejsca w półfinale, maksymalizując znaczenie jego umiejętności i pozycji. Chociaż żadna drużyna nie planuje być w pozycji, aby uczynić bramkarza najcenniejszym graczem na boisku, Martínez jest przypomnieniem, że rola ta nie może pozostać niedoceniana.

„Pracuję na to” – powiedział bramkarz.