Erika Goldring/Getty Images; Paula Natkina/Getty Images

Dla Brittany Howard, nagrodzonej Grammy solowej artystki i frontmanki zespołu Alabama Shakes, Tina Turner była bohaterką na całe życie. Po śmierci Turner w środę, 24 maja, w wieku 83 lat, Howard podzielił się przemyśleniami na temat jej życia i pracy. (Tymczasem Howard ujawnia, że ​​jej własny drugi solowy album będzie “nadchodzi szybciej niż myślisz”).

Odkąd byłem małym dzieckiem, moja mama chciała, żebym zobaczył Tinę Turner. Kiedy po raz pierwszy zobaczyłem Tinę w telewizji, moja mama powiedziała: „To jest naprawdę ważne. Musisz to zobaczyć. I to były nogi, i to były włosy, i to biegało po całym miejscu. Nigdy nie widziałem czegoś takiego. To było okrutne. Myślę, że dla mojej matki symbolizowała moc i siłę. Bo życie mojej mamy też nie było łatwe. Dużo bólu, dużo złamanego serca, dużo cierpienia. Myślę, że Tina wyróżniała się na tle wszystkich kobiet, które przez to przechodziły.

„Proud Mary” to piosenka, którą śpiewaliśmy razem jako rodzina od bardzo młodego wieku. Ale w latach osiemdziesiątych, kiedy to zrobiła Prywatny tancerzbędąc po czterdziestce i wydając muzykę w ten sposób, poruszając się w ten sposób, będąc bardzo osobliwą, czarnoskórą kobietą śpiewającą rock&rolla, było to dla mnie jako studenta muzyki i jako kogoś, kto chce wyrazić siebie głośno , śmiały sposób.

Chcę zobaczyć więcej starszych, mądrzejszych ludzi, którzy mają szansę opowiedzieć swoją historię w popularnych mediach. Widząc Tinę w moim życiu od tak młodego wieku, kobietę tak zachowującą się, tak śpiewającą, pocącą się i mającą mięśnie, nie dbającą o świat i mającą tę wolność, wiem, co to zrobiło dla mnie jako młodej dziewczyny a potem wyrosnąć na kobietę.

Z całego katalogu jej prac muszę wybrać „Simply the Best”. Ale też bardzo lubię „What’s Love Got to Do With It”. Zrozumienie tekstu piosenki zajęło mi kilka dekad. A potem, kiedy kliknęli, mam na myśli kliknięty. To była mądrość. Z czasów Ike’a i Tiny uwielbiam tę piosenkę „Funkier Than a Mosquito’s Tweeter”. To mój dżem, bo ona gada takie bzdury o Ike’u. I była oczywiście najlepszą częścią Ike’a i Tiny. Ike mógł napisać którąkolwiek z tych piosenek dla kogokolwiek innego i nie byłoby w tym nic, czym można by się naprawdę zachwycać. Ale ponieważ masz Tinę w miksie, to właśnie podkręca te piosenki.

Tina Turner jest dla mnie żywym, oddychającym feniksem, symbolem zmartwychwstania. Taka kariera, udana kariera, gdzie wszystko odchodzi, a oni wracają, nieczęsto się o tym słyszy, kiedy wracają więksi, silniejsi i jaśniejsi. To właśnie kocham w Tinie najbardziej. Muzyka jest niesamowita. Występy są niesamowite, ale ta historia jej życia, obserwowanie jej życia… Mam na myśli, od bonów żywnościowych po status ikony, nigdy się nie poddała. Zawsze miała tę nadzieję i tę wiarę w siebie.

Dużą rolę odegrała w tym jej duchowość. Miałem dwadzieścia kilka lat, kiedy znalazłem jej album z mantrami. To była buddyjska mantra i wczułem się w nią. Zdecydowanie zacząłem intonować, a dla mnie to było jak mały prezent na podniesienie moich wibracji. Bo wiesz, robi się tu słabo! Więc tak, zacząłem skandować „Nam-myoho-renge-kyo”. To moje gówno. Robiłem to dużo wczoraj, tylko na cześć Tiny.

Jako artystkę najbardziej zainspirowała mnie Tina zajmująca całą tę przestrzeń jako czarna kobieta: podejmując ryzyko, nie zważając na nic, odnajdując swoją wolność. Nie potrzebowała potwierdzenia, by powiedzieć jej, że jest potężna. To było wywrotowe jak cholera. To było takie punkowe. Była bardziej rockandrollowa niż rockandrollowa, z którą nawet nie wiedziała, co robić. Oto ta Czarna kobieta, muskularna i silna, po prostu absolutnie wycierająca podłogę ze wszystkimi innymi. To jest kozackie i to jest odważne. W latach sześćdziesiątych przechodziła przez to, przez co przechodziła w tamtym czasie, a wciąż miała zdolność, by się pokazać i to zrobić.

Nigdy wcześniej nie śpiewałam piosenki Tiny na scenie, ale pomyślałam, że może zrobię to w przyszłym tygodniu. Coś wolniejszego, z głębokiej, emocjonalnej strony Tiny, jak „Watch Closely Now”, a potem zdecydowanie przejście na „Simply the Best”, ponieważ to tylko podoba się publiczności.