NOWY JORK (AP) — Brooke Shields była znana jako piękna, inteligentna i sławna od dziecka, ale nowy film dokumentalny ujawnia, dlaczego zajęło jej dziesięciolecia, by poczuła się pewnie w swoim talencie.

„Pretty Baby: Brooke Shields” zawiera olśniewającą gamę archiwalnych zdjęć i materiałów filmowych oraz szczegółowe wywiady z Shields. to badanie z pierwszej ręki jej sukcesu jako modelki, aktorki, autorki, a teraz przedsiębiorcy stylu życia, pomimo seksualizacji i uprzedmiotowienia w młodym wieku i radząc sobie z matką alkoholiczką — oryginalną „mamagerką”, Teri Shields.

Podobnie jak inne niedawne filmy dokumentalne o Britney Spears i Pameli Anderson, „Pretty Baby” zawiera godną pożałowania serię klipów medialnych, w których przeważnie starsi mężczyźni sprowadzają ją do ładnej twarzy i nie są zainteresowani jej odpowiedziami na ich pytania. Film, który w poniedziałek pojawi się w dwóch częściach w Hulu, przypomina, jak kobiety były traktowane w latach 80.

Shields rozmawiała ostatnio z The Associated Press o tym, czego nauczyła się dzięki projektowi, jak przezwyciężyła wstyd za swoje osobiste wybory i zyskała pewność siebie oraz jak widzi swoją przyszłość.

Odpowiedzi zostały zredagowane pod kątem długości i przejrzystości.

AP: W serialu mówisz „W pełni posiadam swoją tożsamość”. Co miałeś na myśli?

SHIELDS: Przez tak długi czas starałam się być mała, żeby być relatywną lub nie zagrażać ani nie upokarzać, wiesz? Nie bądź snobem. Nie bądź arogancki. Mieć ludzi takich jak Ty. Bądź miły dla wszystkich. W ten sposób dorastałem i zostałem za to nagrodzony. Mówię, że mogę trochę poklepać się po ramieniu. Można powiedzieć, że naprawdę mam talent, bo inaczej nie byłoby mnie tutaj. Nie tylko dlatego, że jestem mądra, czy tylko dlatego, że wyglądam w określony sposób. Utrzymałem karierę i ciągle stawiałem sobie wyzwania i nie wydaje mi się, żebym kiedykolwiek czuł się na tyle pewnie, by powiedzieć to na głos. Zawsze chciałem tylko aprobaty innych ludzi dla mojego talentu, nigdy nie myślałem, że mogę go dać sobie.

AP: Dokument szczegółowo opisuje, jak prasa przyglądała ci się przez lata. Jak się czułeś promując serial?

SHIELDS: Kiedy byłam małą dziewczynką, zauważyłam, że nikt tak naprawdę nie chciał moich odpowiedzi. Chcieli, aby ich narracja była dźwiękiem, który im dałem. A będąc zawsze bardzo upartą, na swój sposób odmówiłam im tego. Teraz nigdy nie czuję, że jestem w defensywie, ponieważ nauczyłem się, że nie jestem na niczyjej łasce. Patrząc wstecz, widzę, że właśnie to robiłem i nie muszę już tego robić, co jest bardzo wzmacniające, ale wiesz, zajęło to 40-kilka lat (śmiech).

AP: Co było najtrudniejsze do ujawnienia w dokumencie?

SHIELDS: Martwiłem się o #MeToo tylko dlatego, że nie chciałem, żeby zostało zredukowane do nagłówka. A jednak wiedziałem, że gdybym tego nie zrobił, czułbym się jak hipokryta lub nieautentyk. Do tej pory nie byłam w stanie o tym mówić, a potem poczułam, że jesteś to sobie winna. I po prostu miałem nadzieję, że z dwóch godzin i jakkolwiek wielu minut, jedna krótka historia – to znaczy, wiedziałem, że to będzie przynęta na kliknięcia – ale martwiłem się, że prasa znowu mnie zawiedzie.

AP: Wygląda na to, że podział na przedziały był dla ciebie techniką przetrwania?

SHIELDS: Myślę, że tak się dzieje z dzieckiem alkoholika. Wiesz, naprawdę uczysz się dzielić. Kochasz osobę, która jest bardzo załamana i ma chorobę, której nie może opanować. Ale nie możesz sobie pozwolić na to, by ich miłość nie była prawdziwa. Więc dowiadujesz się, że kiedy sprawy wydawały się… nie mieć kontroli… Stawałem się bardzo zorganizowany i to było moim centrum, to była moja medytacja, wiesz, przerabianie mojego Filofaxa lub ponowne składanie skarpet.

AP: Niedawno założyłaś firmę, której celem jest celebrowanie życia kobiet po czterdziestce. Dlaczego jest to dla Ciebie ważne?

SHIELDS: W młodym wieku zdecydowałem, że jeśli mam mówić o czymkolwiek, to będzie to o rzeczach, które moim zdaniem mogą pomóc innym ludziom. Przez lata myślałem, jak mogę nie czuć się samotny? Mogę podzielić się swoją historią i jestem pewien, że jest ktoś, kto może się z nią identyfikować. Przed COVID byłem zdrowy, dużo ćwiczyłem i czułem się dobrze. Czułem się tak łatwo, jeśli chodzi o różne rzeczy. Moje dzieci są w porządku. Lubię swoje życie. jestem z tego dumny.

Ironia polegała na tym, że ilekroć patrzyłem poza siebie, nic nie zwracało się do mnie. Wiesz, twoi agenci mówią ci: „Cóż, jesteś w pewnym wieku…” Nie jestem martwy i nie stoję jedną nogą w grobie, daj spokój! Byłem zszokowany. Musisz przyznać, jak trudno jest po prostu osiągnąć ten wiek, z twoim rozumem i dobrymi ludźmi w twoim życiu i o wiele więcej.

AP: Jakie masz teraz marzenia?

SHIELDS: Wystąpić w innym programie telewizyjnym. Naprawdę chcę znaleźć tę właściwą, ponieważ „Suddenly Susan” była dla mnie takim objawieniem i był to dla mnie najszczęśliwszy czas. I chcę znowu to wszystko poczuć, ponieważ było to dla mnie bardzo zdrowe, czyste miejsce. I naprawdę, bardzo mi się podobało.