Książka Nirvana Victorii Clarke i Britt Collins Flower Sniffin’, Kitty Pettin’, Baby Kissin’ Corporate Rock Whores mogło równie dobrze być ostatnim słowem na temat przełomowych gier Kurta Cobaina, ale nigdy się nie dowiemy: książka nigdy nie doczekała się publikacji. Pomimo braku, no wiesz, faktycznego istnienia, tom pozostaje niesławny z tego, że znalazł się w centrum jednego z najbardziej kontrowersyjnych wydarzeń w tradycji Nirvany, serii bardzo groźnych wiadomości na automatycznej sekretarce, które Cobain i jego partnerka, Courtney Love z Hole, zostawili dla brytyjskich pisarzy Clarke’a i Collinsa.

To wszystko nie stało się nagle. Początkowo Clarke i Collins zabiegali o zgodę zespołu i kierownictwa na napisanie swojego zdania na temat błyskawicznego rozwoju tria. Na pierwszy rzut oka byli mile widziani w zespole: otrzymali listę przydatnych kontaktów od biura prasowego zespołu w Wielkiej Brytanii, poszli na kolację z szefem grupy, Johnem Silvą, a Clarke dostał nawet zielone światło, aby wyjść trasę koncertową z zespołem, gdy przemierzali Europę w 1992 roku, gdy sprawy nabrały rozpędu. Zostali poprowadzeni do wewnętrznego sanktuarium, otrzymali przepustki AAA i skorzystali z biur produkcyjnych za kulisami. Jak dotąd nie ma więc śladu potrzeby pozostawiania wiadomości z pogróżkami na automatycznych sekretarkach.

Ale potem wszystko zaczęło się psuć.

Clarke kazano opuścić trasę koncertową po tym, jak poprosiła Courtney Love o wywiad, coś, o czym została poinformowana, bardzo rozzłościło Kurta Cobaina. Jeśli wtedy myślała, że ​​jest szalony, nie wiedziała nawet połowy. Mimo to para nadal zbierała informacje – nic w tym złego, w końcu musieli napisać cholerną książkę. Problem polegał na tym, że Cobaina i Love coraz bardziej irytowało to, gdzie grzebią Clarke i Collins – na przykład przeprowadzanie wywiadów z byłymi chłopakami Love i, co najbardziej prowokacyjne, rozmawianie z Targowisko próżności pisarka Lynn Hirschberg. Dla Cobainów był to akt wojny – Hirschberg napisał wcześniej artykuł, w którym sugerował, że Love brała heroinę w czasie ciąży, co mogło skutkować odebraniem im dziecka.

Cobainowie zaczynają szaleńczo spekulować na temat tego, co będzie w tej książce, a potem nadeszła lawina spienionych wiadomości. Clarke leżała chora w domu, kiedy Courtney Love zadzwoniła i zostawiła jej wiadomość, którą można podsumować powitaniem: „Użyjemy każdego dolara, jaki mamy, i całej naszej władzy, żeby cię w zasadzie rozpieprzyć”.

Następnej nocy Kurt się zaangażował. Jego dostawa stała się bardziej senna i niepokojąca po serii telefonów, ale zasadnicza wiadomość pozostała taka sama. Słuchać ich, to słyszeć jedną z kultowych postaci kultury XX wieku w niepokojąco groźnej formie, w pewnym momencie nawet dając do zrozumienia, że ​​może ich zabić.

„Mam wam wiele do powiedzenia, małe, pasożytnicze pizdy” – zaczęła się pierwsza wiadomość. „Jeśli cokolwiek wyjdzie w tej książce, skrzywdzi moją żonę, ja, kurwa, skrzywdzę was. Nie obchodzi mnie, czy to nagrana wiadomość, jestem u kresu sił…

– Przypuszczam, że mógłbym wyrzucić kilka tysięcy dolarów, żeby cię zgasić, ale może najpierw spróbuję na drodze prawnej.

Wiadomość trzecia brzmiała: „W tym momencie prawdopodobnie wiesz, że mam to gdzieś, jeśli masz to na taśmie lub użyjesz tego w sądzie…”

Delikatnie mówiąc, jest to bardzo niesmaczne zachowanie Cobaina. Jeśli czytałeś książkę Charlesa R. Crossa Cięższe od nieba – wspomnienie Nirvany, które rzeczywiście doczekało się publikacji – będziesz wiedział, że ostatni rok jego życia nie uchwycił Kurta Cobaina w jego szczytach i to musi zejść na samo dno studni.

W końcu to droga prawna doprowadziła Clarke’a i Collinsa – najwyraźniej kierownictwo Nirvany złożyło pozew, aby uniemożliwić ukazanie się ich książki. Szkoda jednak została wyrządzona. Nirvana zapoczątkowała nowy, wspaniały świat, który się popsuł. Stąd Kurt Cobain był na ścieżce, z której nie można było go uratować.