Czy zastanawiałeś się kiedyś, jak to jest oddać rewelacyjną liczbę trzech do 18 w 3,5 overach w grze T20 i mimo to skończyć po stronie przegrywającej? Chcesz prowadzić na listach przebojów w kręgle z 18 bramkami przy absurdalnym wskaźniku oszczędności wynoszącym 6,20 w turnieju, w którym liczba 200 bramek została przekroczona 32 razy w 55 meczach, a mimo to Twoja drużyna znajduje się o jedno miejsce niżej w tabeli punktacji? Po prostu zapytaj Jasprita Bumraha.

Pacer Supreme w pojedynkę utrzymał wysokie zapasy meloników. To prawda, że ​​na liście czołowych strzelców bramek w IPL 2024 panuje zamęt – Harshal Patel ma 17, Varun Chakaravarthy 16, Arshdeep Singh ma 15, podobnie jak T. Natarajan 15, który przez chwilę miał czelność zgarnąć Fioletowego Cap, choćby na 24 godziny – ale nikt nie był tak zafascynowany i oczarowany jak Bumrah, nikt nie zadawał dociekliwych pytań z większą konsekwencją, nikt nie zmuszał odbijających do ponownego przemyślenia swoich agresywnych projektów piłka za doskonałą piłką.

To, co czyni Bumrah tak wyjątkowym, jest tematem dyskusji od prawie dziesięciu lat. Naturalny nadmierny wyprost prawego łokcia pozwala mu podawać piłkę z odległości kilku cali dalej niż ktokolwiek inny, co sprawia, że ​​dobieranie długości jest niezwykle trudne. Jego akcja wysokimi ramionami i zdolność do wykonywania różnych uderzeń bez zauważalnych zmian w akcji stawiają odbijającym liczne wymagania, nawet na najbardziej płaskich pokładach. Jego prędkość w powietrzu sprawia, że ​​nawet na łagodnych powierzchniach rzadko można go lekceważyć. Jego wspaniały yorker został szczegółowo przeanalizowany i oprócz mnóstwa wolniejszych dostaw, posiada on także przeciętnego bramkarza, którego używa oszczędnie, ale z doskonałym skutkiem.

Bumrah jest bez wątpienia czołowym zawodnikiem swojego pokolenia, wszechformatowym kolosem, który lekceważy swoją wielkość.

Rozszyfrowanie zagadki Bumrah

Można by pomyśleć, biorąc pod uwagę, ile informacji jest obecnie dostępnych i ile czasu odbijający i analitycy spędzają na studiowaniu najdrobniejszych szczegółów, że zagadka Bumrah została już rozszyfrowana. To nie jest tak, że odbijający nie wiedzą, co nadchodzi; po prostu najczęściej, nawet uzbrojeni w tę wiedzę, są łapani jak króliki w świetle reflektorów, oszołomieni maleńką kulą zagłady lecącą na ich palcach u nóg i kikutach, zstępującą na nich, jakby chciała zmiażdżyć nie tylko kończyny, ale także ego.

Bumrah jest jednym z tych nielicznych praktykujących wymagające rzemiosło, którzy zajmują się swoimi sprawami bez większego zamieszania i fanfar. Nawet po sześciu latach gry w krykieta testowego i ponad ośmiu latach na poziomie międzynarodowym nosi ze sobą gotowy uśmiech, co świadczy o trwałej, niezmąconej radości z uprawiania tego sportu. Nieustępliwość w trudnych warunkach może odebrać radość najbardziej pozytywnym osobom, ale Bumrah należy do tej rzadkiej rasy, która wciąż kocha żar bitwy i która akceptuje bez urazy, że nie zawsze wszystko pójdzie po jego myśli, nieważne jak jest na właściwym miejscu. Kiedy mówi, ma się wrażenie, jakby naukowiec nuklearny został poproszony o przemówienie do przedszkolaków. Podobnie jak w przypadku gry w kręgle, stara się udzielać prostych odpowiedzi, nie dając się wciągnąć w analizy techniczne, cierpliwie podążając za procesami i nie martwiąc się o wynik. Stało się to jednym z częściej nadużywanych stereotypów w sporcie wyczynowym i schronienie Bumraha w tym nie jest zaskakujące, ale często to przeocza się ze względu na ciepło w sercu, gdy strzela na wszystkie cylindry.

Bumrah był wyjątkową różnicą między zespołami podczas serii testów Indii przeciwko Anglii u siebie. Znakomity pokaz odwróconego zamachu w drugiej rundzie Anglii podczas drugiego testu w Visakhapatnam zdecydowanie przechylił szalę na korzyść Indii. Niemożliwy do zagrania cofający się Yorker, który zaczął od dużej odległości, a następnie prześliznął się pod kijem Olliego Pope’a i wyrwał z ziemi dwa kikuty, musi zostać jedną z piłek roku. Pope stał się katalizatorem walki Anglii po tym, jak w pierwszym teście w Hyderabadzie stracił 190 runów, a magiczne 196 runów zapewniło mu pozycję najważniejszej ryby w całej serii. Bumrah wystrzelił wymowną salwę, wyraźnie stwierdzając: „Mogłeś wygrać bitwę, ale w żadnym wypadku nie wygrasz wojny”. Wiesz, Bumrah lubi składać takie oświadczenia. Ale z piłką. Tylko z piłką.

Krykiet testowy jest bardziej wyrozumiałym formatem dla bractwa kręgli, nawet w erze Bazballa. Jest czas na przegrupowanie, odbijający nie stawiają oporu przez cały czas, a gdy meloniki otrzymują pomoc, od czasu do czasu dochodzi do wyrównanej rywalizacji między kijem a piłką. Nawet w pięciodniowym meczu meloniki lamentują, że szanse są wysokie. Wyobraźcie sobie zatem ich sytuację w przypadku wersji T20, w której, jak się wydaje, ich jedyną rolą jest wbiegnięcie i nadzieja, że ​​piłka trafi tylko do czterech, a nie sześciu.

Za dużo tego dobrego

Niedawny sondaż opinii publicznej w pełni potwierdził od dawna utrzymywane założenie, że widzowie T20 wolą regularnie oglądać piłkę wlatującą głęboko w trybuny niż thriller o niskiej punktacji. Można by pomyśleć, że monotonia piłki lecącej daleko i daleko zaspokoi apetyt na niekontrolowane uderzanie piłką, ale najwyraźniej można mieć za dużo dobrego. Bo tego ludzie chcą i to dostaną — stąd pokłady naleśników, które ułatwiają przebicie się przez linię bez strachu i przychylności, bez szacunku dla rodowodu i reputacji. Mitchell Starc, jeden z czołowych propagatorów swingu wszechczasów, dołączył do IPL po otrzymaniu najwyższej wypłaty w historii turnieju, wynoszącej 24,75 crore funtów. W swoich pierwszych dwóch meczach dla Kolkata Knight Riders z ośmiu overów nie uzyskał żadnych punktów na poziomie 100.

Na tym przygnębiającym (tylko dla meloników) tle Bumrah wyróżniał się jak latarnia morska. Zdejmując zasłonę mroku, która opadła na wspólnotę kręgli, przywrócił wiarę. Pokazał drogę i powtórzył, że klasa zawsze wyjdzie na wierzch, niezależnie od formatu, małych granic, dużych nietoperzy i większych odbijających. Ale z drugiej strony jest Bumrahem, prawda? Jak zwykli śmiertelnicy mogą udać się tam, gdzie on poszedł? Bez jego umiejętności, wszechstronności, spokoju ducha i doskonałej znajomości swojego rzemiosła, jak w ogóle zaczną myśleć o bramkach, gdy odbijający na nich szarżują, nieczuli na to, czy piłka leci w ich stronę z prędkością 120, czy 150 km/h?

I dlatego Bumrah jest Bumrah. Dlatego jest tym, kim jest – pierwszym, ale nie wśród równych, ponieważ, prawdę mówiąc, w obecnym czasie Bumrah nie ma sobie równych. Czasami inni będą mieli dobrą passę, kilka dobrych gier w biegu, nawet może w więcej niż jednym formacie. Ale w końcu wymierzą karę policyjną. Zostaną zabrane do sprzątaczek. Zostaną postawieni na swoim miejscu, za swoją śmiałość w próbie włamania się do drużyny odbijających pogrzebanej w kupie nieszczęścia i zniszczenia. Ale nie Bumrah.

Jeśli zostanie zmiażdżony – on też, nie dajcie się zwieść – Bumrah natychmiast odskoczy, jak indyjski gumowy człowiek. Zlekceważy jeden kosztowny mecz, jeden niezapomniany mecz i powróci silniejszy, bardziej zabójczy, silniejszy i bardziej niebezpieczny. Tak jak zrobił to w tym IPL.

Jake Fraser-McGurk zdobył 18 punktów w swoim pierwszym trafieniu w meczu Delhi Capitals z Mumbai Indians; Bumrah zakończył tę grę jednym trafieniem na 35. To także dokładna liczba runów, które stracił w ośmiu overach łącznie w dwóch kolejnych występach. Dlaczego? Bo taki jest dobry.

MI jest prawie wykluczone z ubiegania się o miejsce w play-offach po przegranej ośmiu z 12 meczów w pierwszym sezonie Hardika Pandyi jako kapitana. Ale dla Bumraha nie będzie to miało większego znaczenia. Przed nim jeszcze dwa mecze, maksymalnie osiem overów, zanim będzie mógł zasłużenie stanąć na nogi i zacząć patrzeć w przyszłość na Puchar Świata T20 w USA i na Karaibach. Nie po raz pierwszy będzie filarem, wokół którego będą kręcić się losy Indii w kręgle. Nawet jeśli, zgodnie z oczekiwaniami, boiska w obu Amerykach grają nisko i wolno i bardziej faworyzują spinnerów, Bumrah nie będzie nieistotny. Niezbyt daleko. Bumra? Bez czynnika? Ten sam oddech? Szalone, prawda?

Bumrah należy do pokolenia indyjskich krykieta, które od 11 lat nie zdobyło tytułu mistrza świata. Ostatnie znaczące trofea Indii zostały zdobyte podczas Champions Trophy 2013 w Anglii, kiedy Bumrah wciąż jeździł po różnych placówkach w Gujarat, ale jeszcze nie przykuł uwagi łowcy talentów z MI, Johna Wrighta. Nawet bardziej niż jego kapitanowie Rohit Sharma i Virat Kohli, którzy obaj byli w drużynie, która zdobyła Puchar Mistrzów i obaj są zwycięzcami Pucharu Świata, Bumrah będzie zdeterminowany nie tylko wybić swoją klasę w Pucharze Świata T20, ale także poprowadzić swoją drużynę do finału Ziemia Obiecana. Wie lepiej niż ktokolwiek inny, że czas nie jest sprzymierzeńcem szybkiego melonika, więc po co czekać dłużej na szansę na chwałę? Dlaczego nie spróbować teraz? Dlaczego? Ponieważ Bumrah może, dlatego.