Li był premierem za Xi przez dekadę, dopóki na początku tego roku nie zastąpił go lojalista Xi. Jako premierowi powierzono mu codzienne kierowanie rządem i kierowanie gospodarką, ale podczas swojej kadencji, gdy Xi skupiał władzę w sobie, w dużej mierze został odsunięty na bok.

Urodzony w Anhui, jednej z najbiedniejszych prowincji Chin, gdzie jego ojciec był lokalnym urzędnikiem, koledzy i współpracownicy opisali Li jako ostrożnego działacza politycznego, który szybko awansował w szeregach Partii Komunistycznej. Został najmłodszym urzędnikiem rządzącym chińską prowincją, kiedy w wieku 47 lat został sekretarzem partii w Henan.

Li, technokrata, którego celem było przekształcenie chińskiej gospodarki wokół wyłaniającej się klasy średniej i rodzącego się konsumpcjonizmu, był kiedyś uważany za głównego rywala Xi w walce o najwyższe stanowisko. Zdobył rozgłos dzięki frakcji Ligi Młodzieży Komunistycznej, będącej podstawą władzy poprzednika Xi, Hu Jintao.

Powiązania Li z działaczami prodemokratycznymi na uniwersytecie dały kiedyś obserwatorom nadzieję, że zmieni on autokratyczny system Chin od wewnątrz. Studiował ekonomię na elitarnym Uniwersytecie Pekińskim w latach 80., u szczytu fali otwartości i liberalnego myślenia, która zakończyła się stłumieniem protestów prodemokratycznych w Pekinie w 1989 roku. Inni wierzyli, że będzie forsował prorynkowe reformy gospodarcze; studiował u czołowego zwolennika prywatyzacji.

Ale tak nie miało być. Wkrótce po tym, jak Li został urzędnikiem nr 2 w Chinach, wpływy Li szybko osłabły. W przeciwieństwie do poprzednich przywódców, którzy dzielili się władzą – jak Hu i jego premier Wen Jiabao – Xi przejął większą kontrolę i zwrócił się do bliskich sojuszników, aby pomogli mu w zarządzaniu sprawami gospodarczymi.

Nawet gdy został odsunięty na bok, Li stał się symbolem niezadowolenia z etatystycznego zwrotu w gospodarce, gdy organy regulacyjne rozprawiły się z prywatnym przemysłem. W 2020 r., gdy chińska gospodarka ucierpiała w wyniku wybuchu covidu, Li powiedział w przemówieniu, że 600 milionów ludzi w Chinach zarabia mniej niż 140 dolarów miesięcznie, co wywołało oburzenie z powodu utrzymujących się nierówności pomimo rządowej kampanii mającej na celu eliminację ubóstwa.

Postrzegano go jako subtelnego przeciwnika rygorystycznej polityki rządu dotyczącej zera covidu. W czasie pandemii nawoływał do „równoważenia” walki z wirusem przy jednoczesnym rozwoju gospodarki.

W 2020 r., podczas wybuchu epidemii, wezwał do ożywienia niegdyś tętniącej życiem „gospodarki straganów” składającej się z małych ulicznych straganów, która została w dużej mierze zakazana, co pobudziło tymczasowe ożywienie.

Jako premier polityka gospodarcza Li stała się znana jako „Likonomika”. Jak wynika z notatki Departamentu Stanu opublikowanej przez WikiLeaks, jako szef Partii Komunistycznej w prowincji Liaoning, ośrodku przemysłowym w północnych Chinach, odrzucił oficjalne środki na rzecz własnych, opartych na wielkości ładunków koleją, zużyciu energii elektrycznej i pożyczkach bankowych.

W 2007 roku powiedział ówczesnemu ambasadorowi USA Clarkowi T. Randtowi, że według depeszy dane ekonomiczne publikowane przez rząd są „niewiarygodne”.

Podczas zeszłorocznej wizyty w Shenzhen, aby złożyć hołd Deng Xiaopingowi, często uważanemu za architekta liberalizacji rynku w Chinach, mówił o „wstrząsających zmianach”, jakie niesie ze sobą otwarcie się na świat, i oświadczył, że reformy należy kontynuować.

„Otwarcie Chin będzie nadal postępować. Rzeki Żółta i Jangcy nie będą płynąć wstecz” – powiedział.